Heksatlenek tetrafosforu
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny | P4O6 | ||||||||||||||||||||||||
Inne wzory | P 2O 3 (wzór empiryczny) | ||||||||||||||||||||||||
Masa molowa | 219,89 g/mol | ||||||||||||||||||||||||
Wygląd | białe, miękkie kryształy o zapachu czosnku[1] | ||||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||||
Numer CAS | 10248-58-5, 1314-24-5 | ||||||||||||||||||||||||
PubChem | 123290 (P 4O 6), 14810 (P 2O 3) | ||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | |||||||||||||||||||||||||
Podobne związki | tlenki fosforu, N 2O 3 | ||||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Heksatlenek tetrafosforu (nazwa Stocka: tlenek fosforu(III)) P
4O
6 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy tlenków kwasowych, w którym fosfor występuje na III stopniu utlenienia. Wzór empiryczny tego związku to P
2O
3, który nie odzwierciedla jego prawdziwej struktury, z czterema atomami fosforu i sześcioma atomami tlenu w cząsteczce (P
4O
6)[1].
Otrzymywanie[edytuj | edytuj kod]
Uzyskuje się go poprzez kontrolowane utlenianie fosforu mieszaniną tlenu (75%) i azotu pod zmniejszonym ciśnieniem w temp. ok. 50 °C[5]:
- P
4 + 3O
2 → P
4O
6
Tworzy się także podczas spalania fosforu przy ograniczonym dostępie powietrza[6][3]. Można go stosunkowo łatwo oddzielić od tworzącego się również P
4O
10 dzięki znacznie większej lotności[3].
Nie można go otrzymać przez dehydratację H
3PO
3[3] (mimo, że jest bezwodnikiem tego kwasu).
Właściwości[edytuj | edytuj kod]
Właściwości atomowe[edytuj | edytuj kod]
Jego cząsteczka zbudowana jest z czterech atomów fosforu i sześciu atomów tlenu tworzących symetryczny układ przestrzenny typu adamantanu, podobnie jak P
4O
10; natomiast N
2O
3 jest monomerem[3].
Właściwości fizyczne[edytuj | edytuj kod]
Tworzy miękkie, woskowate, białe kryształy. Jego gęstość wynosi 2,13 g/cm3. Jest związkiem lotnym; topi się w temp. 23,8 °C, a wrze w 173,1 °C[4][1][3].
Właściwości chemiczne[edytuj | edytuj kod]
Ogrzewany długi czas w zatopionej ampułce w 210 °C ulega dysproporcjonowaniu do czerwonego fosforu i tetratlenku difosforu[3]:
- 2P
4O
6 → 2P + 3P
2O
4
W wyższych temperaturach (do 400 °C) obok fosforu tworzą się mieszaniny różnych tlenków[5].
Reaguje powoli z zimną wodą, dając kwas fosfonowy[2][5][7][3]:
- P
4O
6 + 6H
2O → 4H
3PO
3
Z gorącą wodą reakcja ma przebieg gwałtowny i odmienny, z dysproporcjonowaniem do czerwonego fosforu, fosforowodoru, kwasu fosforowego i innych związków[2][7][3].
W reakcji z kwasem chlorowodorowym wydziela H
3PO
3 i trichlorek fosforu.
- P
4O
6 + 6HCl → 2 H
3PO
3 + 2PCl
3
Reaguje, często gwałtownie, z wieloma substancjami organicznymi i nieorganicznymi. Jest związkiem palnym. Po ogrzaniu na powietrzu ulega samozapłonowi w 70 °C (jeżeli jest zanieczyszczony fosforem elementarnym, samozapłon następuje w temperaturze pokojowej)[5][3]. Z bromem i chlorem i jodemtworzy halogenki fosforu[3].
Szkodliwość[edytuj | edytuj kod]
Jest silnie trujący[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c tetraphosphorus hexaoxide (CHEBI:37372), www.ebi.ac.uk [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ a b c Phosphorus trioxide, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 14810 [dostęp 2020-11-12] (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l Nils Wiberg , Arnold Frederick Holleman , Inorganic chemistry, wyd. 1, San Diego: Academic Press, 2001, s. 710–711, ISBN 978-0-12-352651-9, OCLC 48056955 [dostęp 2020-11-12] .
- ↑ a b c CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 88, Boca Raton: CRC Press, 2007, s. 4-80, ISBN 978-0-8493-0488-0 .
- ↑ a b c d Norman N. Greenwood , Alan Earnshaw , Chemistry of the Elements, wyd. 2, Oxford–Boston: Butterworth-Heinemann, 1997, s. 503–506, ISBN 0-7506-3365-4 .
- ↑ Geoff Rayner-Canham , Tina Overton , Descriptive Inorganic Chemistry, Freeman & Co, 2010, s. 393, ISBN 978-1-4292-2434-5 (ang.).
- ↑ a b Pradyot Patnaik , Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 707, ISBN 0-07-049439-8 .