W Starym Testamencie zawarto o nim niewiele informacji. Henoch został w nim opisany jako żyjący w tak wielkiej przyjaźni z Bogiem, że nigdy nie umarł, lecz został w wieku 365 lat wzięty cieleśnie do Nieba (Rdz 5, 22 i Hbr 11,5). Henoch jest jedyną postacią, oprócz proroka Eliasza, którego wniebowzięcie zostało wprost opisane w Piśmie Świętym[1].