Na mapach: 
52°08′46″N 23°15′05″E/52,146111 23,251389
52°08′46″N 23°15′05″E/52,146111 23,251389Hołodnica
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| Artykuł | 52°8′46″N 23°15′5″E |
| - błąd | 38 m |
| WD | 52°9'N, 23°16'E, 52°7'N, 23°17'E |
| - błąd | 2297 m |
| Odległość | 1192 m |
| ||||
| ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  lubelskie
| |||
| Powiat | bialski | |||
| Gmina | Rokitno | |||
| Liczba ludności (2013) | 140[1] | |||
| Strefa numeracyjna | 83 | |||
| Kod pocztowy | 21-504[2] | |||
| Tablice rejestracyjne | LBI | |||
| SIMC | 0018247 | |||
Położenie na mapie gminy Rokitno   Hołodnica | ||||
Położenie na mapie Polski  Hołodnica | ||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Hołodnica | ||||
Położenie na mapie powiatu bialskiego  Hołodnica | ||||
| 52°08′46″N 23°15′05″E/52,146111 23,251389
| ||||
Hołodnica – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie bialskim, w gminie Rokitno[3][4].
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Trójcy Świętej w Janowie Podlaskim.
Wieś szlachecka położona była w końcu XVIII wieku w powiecie brzeskolitewskim województwa brzeskolitewskiego[5]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa bialskopodlaskiego.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Bank danych lokalnych GUS. Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-06-21].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 351 [dostęp 2020-12-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 23.04.2015].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 23.04.2015].
- ↑ Вялікі гістарычны атлас Беларусі Т.2, Mińsk 2013, s. 106.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Hołodnica, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. II: Derenek – Gżack, Warszawa 1881, s. 105.
| ||||||||||
