Hyundai Motor Company

	Hyundai Motor Company; 현대자동차 주식회사
	Hyundai Motor Company; 현대자동차 주식회사
	; logo producenta
Państwo	Korea Południowa
Siedziba	Seul
Data założenia	1967
Prezes	Chung Mong-koo
Udziałowcy	Hyundai Motor Group
Zatrudnienie	57 105 (2011)
	Dane finansowe
Przychody	95 mld USD (2019)
	Położenie na mapie Korei Południowej Hyundai Motor Company
	37°29′41″N 126°32′53″E/37,494722 126,548056
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Hyundai Motor Company (kor. 현대자동차 주식회사, wym. [h j ə́ː n d ɛ]) – południowokoreański producent samochodów osobowych, SUV-ów, vanów oraz pojazdów dostawczych i ciężarowych z siedzibą w Seulu działający od 1967 roku. Marka należy do południowokoreańskiego koncernu Hyundai Motor Group.

Historia[edytuj | edytuj kod]

Hyundai Excel

Hyundai Equus

Hyundai i30 N

Hyundai Ioniq Electric

Początki działalności konglomeratu Hyundai Group jako producenta samochodów sięgają 29 grudnia 1967 roku, kiedy założono oddział Hyundai Motor Co. Ltd. Rok później, w 1968 roku w zakładach w Ulsan ruszyła produkcja pierwszego samochodu osobowego Cortina, który w ramach podpisanej umowy licencyjnej z koncernem Ford Motor Company bliźniaczą odmianą samochodu tego producenta o takiej samej nazwie^[2].

W 1974 roku zaprezentowano pierwszy samodzielnie zbudowany samochód Hyundaia o nazwie Pony^[3]. Prezentacja tego pojazdu równała się jednocześnie z rozpoczęciem międzynarodowej ekspansji^[4], rozpoczynając sprzedaż w Europie i Australii. W międzyczasie, współpraca z amerykańskim koncernem Ford trwała do 1985 roku, z kolei rok później rozpoczęto sprzedaż samochodów w Ameryce Północnej^[5].

W marcu 1999 roku Hyundai przejął 51% akcji Kia Motors, tworząc nowy, uniezależniony od struktury Hyundai Group koncern motoryzacyjny Hyundai Motor Group^[6] z siedzibą w Seulu. Proces tworzenia tego podmiotu zakończył się w październiku 2000 roku.

Pierwsza dekada XXI wieku przyniosła kontynuację polityki poszerzania liczby rynków zbytu. W 2002 roku zawiązana została joint venture z chińskim koncernem BAIC, która równała się rozpoczęciem sprzedaży i produkcji samochodów Hyundaia w Chinach^[7].

Dywersyfikacja oferty[edytuj | edytuj kod]

W 2007 roku Hyundai przedstawił pierwszy w historii pojazd zaprojektowany przez lokalny oddział z myślą o regionalnych uwarunkowaniach – model i30 zbudowany w niemieckim centrum rozwojowym w Europie^[8]. Na podobnej zasadzie w 2011 roku powstał opracowany w Indiach model Eon^[9] i przedstawiony we wrześniu 2012 roku skonstrowany z myślą o Brazylii hatchback HB20^[10].

W 2013 roku rozpoczęto z kolei ofensywę konstrukcji opracowanych specjalnie o rynku chińskim, poczynając od kompaktowego sedana Mistra^[11], do którego dołączyły w kolejnych latach konstrukcje Reina, Celesta czy Lafesta.

Anulowane projekty[edytuj | edytuj kod]

W pierwszej dekadzie XXI wieku Hyundai intensywnie pracował nad poszerzeniem swojej oferty minivanów. Z myślą o m.in. rynku Stanów Zjednoczonych opracowano produkcyjny wariant prototypu Hyundai Portico Concept z 2005 roku^[12], który w fazie finalnych przedprodukcyjnych testów znalazł się w połowie 2008 roku^[13]. Produkcyjny Hyundai Portico nie doczekał się debiutu z powodu m.in. kryzysu finansowego^[14]. Z podobnym anulowaniem spotkał się bliski ostatecznej formy kompaktowy minivan dla europejskiego rynku o roboczej nazwie Hyundai iM30^[14]. Finalnie, na rynek trafiła tylko bliźniacza wersja tego modelu pod marką Kii jako czwarta generacja modelu Carens.

Hyundai N[edytuj | edytuj kod]

W 2014 roku Hyundai zatrudnił Alberta Biermanna, byłego viceprezesa BMW M^[15], inaugurując oddział przedsiębiorstwa Hyundai N skoncentrowany na rozwoju wyczynowych odmian cywilnych modeli. Pierwszym pojazdem sygnowanym literą N został model i30 N przedstawiony w sierpniu 2017 roku^[16]. W marcu 2019 roku Hyundai wprowadził do użytku także oznaczenie N Line oznaczające topowe, usportowione warianty cywilnych modeli, poczynając od modelu Tucson^[17].

Ioniq[edytuj | edytuj kod]

Po tym, jak w lutym 2016 roku Hyundai po raz pierwszy zastosował nazwę Ioniq dla hybrydowego lub elektrycznego kompaktowego modelu^[18], sierpniu 2019 roku zdecydowano się nadać ją nowej gamie samochodów elektrycznych^[19]. Pierwszym pojazdem, który ją zasilił, jest crossover Ioniq 5 przedstawiony w lutym 2021 roku, a po nim na rynek trafić ma także sedan Ioniq 6 w 2022 roku i SUV Ioniq 7 w 2024 roku^[20].

Hyundai w Korei Południowej[edytuj | edytuj kod]

W początkowych latach działalności motoryzacyjnej filii Hyundaia skupiała się ona na lokalnej sprzedaży i produkcji licencyjnych modeli Forda, sedanów Cortina i Granada. Po prezentacji pierwszej samodzielnej konstrukcji Pony, z lokalnego producenta licencyjnych konstrukcji Hyundai przeobraził się w globalnego producenta.

Na przestrzeni lat gama modelowa Hyundaia na rodzimym rynku łączyła modele oferowane także m.in. w Europie czy Ameryce Północnej, dla wybranych z nich stosując unikalne nazwy – np. model Elantra nazywa się w Korei Południowej Avante^[21], za to model Getz oferowano niegdyś pod nazwą Click^[22].

Hyundai zachowuje pozycję lidera rynku samochodowego w rodzimym kraju, w 2019 roku posiadając 49% udział^[23] z najpopularniejszym modelem Grandeur na czele^[24].

W 2020 roku doprowadził do końca politykę wycofywania z lokalnej oferty samochodów z nadwoziem hatchback, kończąc sprzedaż modeli i30 i Veloster. Odtąd Hyundai chce w Korei Południowej skoncentrować się na sedanach i SUV-ach^[25].

Obecnie produkowane[edytuj | edytuj kod]

Samochody osobowe[edytuj | edytuj kod]

Samochody sportowe[edytuj | edytuj kod]

Veloster N

SUV-y i crossovery[edytuj | edytuj kod]

Samochody hybrydowe i wodorowe[edytuj | edytuj kod]

Ioniq
Nexo

Samochody elektryczne[edytuj | edytuj kod]

Samochody dostawcze[edytuj | edytuj kod]

Historyczne[edytuj | edytuj kod]

Taunus (1968–1971)
Cortina (1968–1982)
Granada (1977–1985)
Presto (1985–1989)
Pony (1974–1990)
Stellar (1983–1992)
Excel (1985–1995)
Scoupe (1988–1995)
Marcia (1993–1996)
Accent (1994–1999)
Pro Accent (1997–1999)
Tiburon (1996–2001)
Santamo (1996–2002)
Santamo Plus (1996–2002)
Grace (1986–2003)
Galloper (1991–2003)
Dynasty (1996–2005)
Grandeur XG (1998–2005)
Terracan (2001–2007)
Tuscani (2001–2008)
Trajet XG (1999–2008)
Lavita (2001–2008)
Verna (2005–2010)
Click (2002–2011)
Verna Transform (2009–2011)
Veracruz (2006–2012)
BlueOn (2010–2012)
Tucson ix (2009–2015)
Equus (1999–2016)
Genesis (2007–2016)
Genesis Coupe (2008–2016)
Accent (2010–2017)
Aslan (2014–2017)
Maxcruz (2012–2018)
Tucson FCEV (2013–2018)
i40 (2011–2019)
Verna (2017–2019)
i30 (2007–2020)
Veloster (2011–2020)

Hyundai w Europie[edytuj | edytuj kod]

Hyundai Kona Electric

Hyundai rozpoczął działalność w Europie poczynając od Europy Zachodniej, to tutaj prezentując w 1974 roku swój pierwszy samodzielnie skonstruowany i globalny model Pony^[26]. Samochód stał się kluczowym produktem Hyundaia w tym regionie, powstając do 1995 roku w kolejnych czterech generacjach i pozwalając Europie na przyjęcie miana największego rynku eksportowego na świecie w połowie lat 90. XX wieku^[26].

W 2003 roku Hyundai Motor Europe wybudował za kwotę 55 mln euro centrum biurowe oraz badawczo-rozwojowe w niemieckim Rüsselsheim am Main, w 2004 roku rozpoczęto budowę pierwszej na europejskim rynku fabryki bratniej Kii na Słowacji, a w 2007 roku rozpoczęta została budowa fabryki Hyundaia w Czechach. Od 2006 roku w Rüsselsheim am Main oficjalnie zaczęło działać Europejskie Centrum Designu Hyundaia^[27]. Pierwszym pojazdem opracowanym specjalnie z myślą o Europie został kompaktowy i30^[28], a kolejnym pojazdem zbudowanym dla tego regionu został zaprezentowany w 2010 roku minivan ix20.

W 2019 roku Hyundai po raz pierwszy od końca lat 80. XX wieku wycofał się z klasy średniej, kończąc sprzedaż modelu i40^[29] jako przypieczętowanie nowej polityki producenta stawiającej na większy udział w ofercie SUV-ów i crossoverów.