Ił-108
| ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  ZSRR
| |
| Producent | Iljuszyn | |
| Typ | pasażerski / dyspozycyjny | |
| Konstrukcja | metalowa | |
| Załoga | 2 | |
| Dane techniczne | ||
| Napęd | 2 x silnik turbowentylatorowy DW-2 | |
| Ciąg | 2200 kG | |
| Wymiary | ||
| Rozpiętość | 15 m | |
| Długość | 15,85 m | |
| Długość kadłuba | 14 m | |
| Szerokość kadłuba | 2,35 (maks.) | |
| Wysokość | 5,5 m | |
| Masa | ||
| Własna | 7500 kg | |
| Startowa | 14300 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość przelotowa | 800 km/h | |
| Pułap praktyczny | 12000 m | |
| Zasięg | 6000 km (z 9 pasażerami) 4850 km (z 15 pasażerami) | |
| Dane operacyjne | ||
| Liczba miejsc | ||
| 9/15 | ||
| Użytkownicy | ||
| Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich | ||
Ił-108 (ros. Ил-108) – niezrealizowany projekt radzieckiego samolotu pasażerskiego, dyspozycyjnego zaprojektowanego w Biurze Doświadczalno-Konstrukcyjnym im. S. Iljuszyna w Moskwie na początku lat 90 XX wieku.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Na przełomie lat 80 i 90 XX wieku w ZSRR dostrzeżono potrzebę posiadania niewielkiego samolotu dyspozycyjnego przeznaczonego do przewozu maksymalnie 15 pasażerów. Do tej pory przewozy regionalne realizowały samoloty An-2, An-28 lub Jak-40. Wraz ze zmianami politycznymi w schyłkowym okresie Związku Radzieckiego, pojawiła się nowa klasa potencjalnych pasażerów zainteresowanych transportem lotniczym, ale w zdecydowanie bardziej komfortowych warunkach, niż oferowały to dostępne konstrukcje oraz zdecydowanie bardziej od nich ekonomiczne w eksploatacji. Taką maszyną miał być Ił-108, którego model zaprezentowano w 1990 roku. Projekt wstępny zakładał wybudowanie dwóch wersji samolotu: maszyny dyspozycyjnej przeznaczonej do przewozu w komfortowych warunkach dziewięciu pasażerów oraz maszyny pasażerskiej przeznaczonej do przewozu piętnastu osób. Do napędu nowej konstrukcji przewidywano użycie dwóch dwuprzepływowych silników turbowentylatorowych DW-2, których seryjna produkcja miała zostać uruchomiona na terenie Czechosłowacji. Niestety dla samolotu podzielił on los wielu konstrukcji z tego okresu, kiedy to kryzys ekonomiczny, jaki dotknął Związek Radziecki i następnie Rosję, zakończył prace projektowe nad Ił-108.
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Ił-108 był całkowicie metalowym, wolnonośnym dolnopłatem o skośnych skrzydłach. Usterzenie w kształcie litery T. Załoga trzyosobowa, składająca się z dwóch pilotów i stewardesy. Klimatyzowany, ciśnieniowy kadłub o konstrukcji półskorupowej. Trójpodporowe, chowane podwozie z przednim podparciem. Goleń przednia chowana do wnęki w kadłubie, podwozie główne do wnęk w skrzydłach. Silniki umieszczone na pylonach umieszczonych z tyłu kadłuba po obu jego stronach.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Dyspozycyjny Ił-108, „Skrzydlata Polska”, nr 22 (1990), s. 8-9, ISSN 0137-866x.