Ignacy Loga-Sowiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ignacy Loga-Sowiński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia 20 stycznia 1914
Varnkewitz
Data i miejsce śmierci 10 grudnia 1992
Warszawa
Zastępca przewodniczącego Rady Państwa
Okres od 24 czerwca 1965
do 13 lutego 1971
Przynależność polityczna Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Członek Rady Państwa
Okres od 20 lutego 1957
do 13 lutego 1971
Przynależność polityczna Polska Zjednoczona Partia Robotnicza
Odznaczenia
Order Budowniczych Polski Ludowej (1960–1990) Order Sztandaru Pracy I klasy Order Krzyża Grunwaldu II klasy Złoty Krzyż Zasługi Medal im. Ludwika Waryńskiego
Commons Multimedia w Wikimedia Commons
Grób Ignacego Logi-Sowińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Ignacy Loga-Sowiński (ur. 20 stycznia 1914 w Varnkewitz, zm. 10 grudnia 1992 w Warszawie)[1] – polski działacz związkowy i polityk. Członek Biura Politycznego KC PZPR (1956–1971), poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz Sejm PRL II, III, IV i V kadencji, członek (1957–1965) i zastępca przewodniczącego Rady Państwa (1965–1971). Ambasador PRL w Turcji (1971–1978).

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Syn Władysława i Honoraty z domu Misiak. Jego ojciec był robotnikiem rolnym. Z zawodu murarz, w okresie przedwojennym mieszkał w Łodzi[2]. Uzyskał wykształcenie podstawowe. W 1934 wstąpił do Komunistycznej Partii Polski[3]. W lutym 1938 został zatrzymany podczas rewizji, w której ujawniono rękopis odezwy komunistycznej[2]. W latach 1938–1939 był więziony z przyczyn politycznych. Po wybuchu kampanii wrześniowej został zwolniony z więzienia.

Podczas okupacji uczestniczył w pracy konspiracyjnej. Był razem z Mieczysławem Moczarem współzałożycielem organizacji Front Walki o Naszą i Waszą Wolność, która po powstaniu Polskiej Partii Robotniczej przekształca się w jej komórki[4]. Pracował w aparacie Komitetu Centralnego PPR. Pełnomocnik KC PPR na Lubelszczyznę w okresie od czerwca do lipca 1944[3]. Od stycznia 1945 był pełnomocnikiem Rządu Tymczasowego na województwo łódzkie, następnie I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego PPR w Łodzi (od 1946 pod nazwą Komitet Łódzki PPR). W 1943 i 1948 zastępcą członka Komitetu Centralnego PPR, w latach 1943–1948 członek KC PPR.

Od 1948 był członkiem Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1948–1954 zastępcą członka KC, następnie po krótkiej przerwie 1956–1971 członkiem Komitetu Centralnego i Biura Politycznego KC PZPR.

Od 1949 związany z działalnością w związkach zawodowych: był przewodniczącym Okręgowej Komisji Związków Zawodowych i Wojewódzkiej Rady Związków Zawodowych we Wrocławiu (1949–1956), sekretarzem Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956) oraz przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych (1956–1971).

W latach 1957–1965 był członkiem, a od 1965 do 1971 zastępcą przewodniczącego Rady Państwa. W latach 1971–1978 był ambasadorem PRL w Turcji.

W latach 1944–1952 był posłem w Krajowej Radzie Narodowej i Sejmie Ustawodawczym, a od 1957 do 1972 był posłem na Sejm PRL II, III, IV i V kadencji. W latach 1958–1971 był wiceprzewodniczącym Ogólnopolskiego Komitetu Frontu Jedności Narodu.

W czerwcu 1968 wszedł w skład Komitetu Honorowego obchodów 500. rocznicy urodzin Mikołaja Kopernika[5].

Wieloletni członek władz naczelnych Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. W latach 1985–1990 był wiceprezesem Rady Naczelnej ZBoWiD. W 1983 wybrany został w skład Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. Był długoletnim członkiem Komitetu Redakcyjnego kwartalnika KC PZPR „Z Pola Walki”, w którym publikowano artykuły na temat historii polskiego i międzynarodowego ruchu robotniczego i komunistycznego. 28 listopada 1988 wszedł w skład Honorowego Komitetu Obchodów 40-lecia Kongresu Zjednoczeniowego PPR i PPS – powstania PZPR, któremu przewodniczył I sekretarz KC PZPR.

Został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 4 rz. 8)

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Hasło w encyklopedii PWN.
  2. ↑ a b Sprawozdania wojewody Łódzkiego. Rok 1938, Cz. 2; Łódź 2014, s. 300 (Zestawienie wyroków za m-c wrzesień 1938); skazany wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi 16 sierpnia 1938 na 2 lata więzienia i utratę praw obywatelskich na lat 5 (z zaliczeniem aresztu od 28 kwietnia 1938), na podst. art. 97, § 1, w związku z art. 93 § 2 kodeksu karnego.
  3. ↑ a b Informacje w BIP IPN.
  4. ↑ Tragedia Komunistycznej Partii Polski, pod red. Jaremy Maciszewskiego. Książka i Wiedza, 1989, s. 192, ​ISBN 83-05-12429-0​.
  5. ↑ „Urania”, nr 3, marzec 1969, s. 84.
  6. ↑ Wręczenie odznaczeń w Belwederze. „Nowiny”, s. 1, Nr 170 z 20 lipca 1964. 
  7. ↑ Profil na stronie Biblioteki Sejmowej.
  8. ↑ M.P. z 1946 r. nr 25, poz. 41.
  9. ↑ „Życie Partii”, styczeń–marzec 1987, s. 55.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Leksykon Historii Polski, Wydawnictwo Wiedza Powszechna, Warszawa 1995
  • A. Mazur, Order Krzyża Grunwaldu, Wydawnictwo MON, Warszawa 1988
  • S. Kisielewski, Abecadło Kisiela, Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990
  • T. Mołdawa, Ludzie władzy 1944–1991, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1991
  • B. Syzdek, Władysław Gomułka we wspomnieniach, Wydawnictwo Lubelskie, Lublin 1989
  • A. Werblan, Władysław Gomułka, sekretarz generalny PPR, Książka i Wiedza, Warszawa 1988
  • VI Kongres ZBoWiD Warszawa 7-8 maja 1979, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1979
  • VII Kongres ZBoWiD, Wydawnictwo ZG ZBoWiD, Warszawa 1985
  • „Za Wolność i Lud”, nr 15 (1060) z 14 kwietnia 1984, s. 1
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Loga-Sowiński&oldid=57945983”