Ignacy Siemion
| ||
Kraj działania | ![]() | |
Data i miejsce urodzenia | 26 sierpnia 1932 r. Krzczonów | |
Data i miejsce śmierci | 18 kwietnia 2015 r. Wrocław | |
profesor nauk chemicznych | ||
Alma Mater | Moskiewski Uniwersytet Państwowy | |
Doktorat | 1964 r. Politechnika Wrocławska | |
Habilitacja | 1968 r. – chemia Uniwersytet Wrocławski | |
Profesura | 1981 r. | |
zatrudnienie | ||
Uczelnia | Uniwersytet Wrocławski |
Ignacy Zenon Siemion (ur. 26 sierpnia 1932 r. w Krzczonowie, zm. 18 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu) – polski chemik organik i historyk chemii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się 26 sierpnia 1932 r. w Krzczonowie[1], gdzie jego ojciec Mikołaj Siemion był kierownikiem szkoły; został zamordowany przez Niemców. Miał 6 braci, wśród nich aktora Wojciecha Siemiona, i 2 siostry, które zmarły wkrótce po urodzeniu[2].
W 1955 r. ukończył studia chemiczne na Uniwersytecie Moskiewskim, doktorat obronił na Politechnice Wrocławskiej w 1964 r., a doktorem habilitowanym został cztery lata później. Profesorem nadzwyczajnym[3] Uniwersytetu Wrocławskiego został w 1974 r.[3], a profesorem zwyczajnym w 1981 r. W trakcie swojej kariery był kierownikiem Zakładu Chemii Organicznej Wydziału Chemii Uniwersytetu Wrocławskiego[3].
Jego zainteresowania obejmowały chemię i stereochemię peptydów i białek[3], miał znaczący wkład w rozwój analizy konformacyjnej peptydów i syntezy peptydów naturalnych i ich analogów o działaniu terapeutycznym. Prowadził prace w dziedzinie immunomodulatorów peptydowych oraz chemii kodu genetycznego[1]. Autor 9 książek, 275 prac naukowych i ponad 140 artykułów przeglądowych i dotyczących historii nauki. Promotor 23 doktorów, w tym pięciu habilitowanych[3].
W latach 1983–1993 redaktor naczelny miesięcznika „Wiadomości Chemicznych”. Należał do Polskiego Towarzystwa Chemicznego, w tym latach 1979–1983 był przewodniczącym zarządu oddziału wrocławskiego PTCh[1]. Był członkiem Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów[4].
Zmarł 18 kwietnia 2015 r. we Wrocławiu[1] i został pochowany na Cmentarzu Osobowickim we Wrocławiu[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Siemion Ignacy Zenon. W: Encyklopedia [on-line]. PWN. [dostęp 2018-01-02].
- ↑ Krzysztof Zwoliński , Juliusz Wojciech Siemion (1928–2010), „Rocznik Mazowiecki”, 22, 2010, s. 130-138 [dostęp 2019-08-02] .
- ↑ a b c d e Ignacy Z. Siemion. Okruchy XXVI. O „Układzie Okresowym” Primo Levi’ego (notka biograficzna o autorze). „Wiadomości chemiczne”. 66 (7-8), s. 790, 2012. [dostęp 2018-01-02].
- ↑ Ignacy Siemion w bazie „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI).
- ↑ Uniwersyteckie zaduszki 2016 — nowy przewodnik. Uniwersytet Wrocławski, 2016-10-22. [dostęp 2018-01-02].