Józef Ujejski

Grób Józefa Ujejskiego na Wojskowych Powązkach

Józef Ujejski, (ur. 8 stycznia 1883 w Tarnowie, zm. 8 lipca 1937 w Warszawie) – polski historyk literatury.

Życiorys

Studiował na Uniwersytecie Jagiellońskim, w 1907 obronił tam pracę doktorską, a następnie wyjechał do Paryża, gdzie kontynuował naukę. Od 1919 profesor Uniwersytetu Warszawskiego (1932–1933 rektor); od 1921 członek Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, od 1922 Polskiej Akademii Umiejętności. Badacz romantyzmu, zwłaszcza prądów filozoficznych i umysłowych epoki i ich odzwierciedlenia w literaturze, zajmował się szczególnie mistyczno-utopijną i filozoficzną myślą mesjanizmu; ogłosił m.in. studia: Główne idee w "Anhellim" Słowackiego (1916)[1], Antoni Malczewski (1921), Byronizm i skottyzm w "Konradzie Wallenrodzie" (1923), O cenę absolutu. Rzecz o Hoene-Wrońskim (1925), Dzieje polskiego mesjanizmu do powstania listopadowego włącznie (1931); rozgłos zyskała szczególnie książka O Konradzie Korzeniowskim (1936), uwydatniająca m.in. polskie dziedzictwo w twórczości pisarza i jego powiązania z tradycją romantyzmu europejskiego i rodzimego, w tej tematyce utworzony został wybór studiów Romantycy (1963).

W roku 1936 otrzymał Złoty Wawrzyn Akademicki Polskiej Akademii Literatury. Pośmiertnie został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.