Józef Urbanek (podpułkownik)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy oficera. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Józef Urbanek
podpułkownik dyplomowany piechoty podpułkownik dyplomowany piechoty
Data i miejsce urodzenia 8 lutego 1886
Nowy Sącz
Data i miejsce śmierci 21 października 1937
Narajów
Przebieg służby
Lata służby do 1934
Siły zbrojne Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki Pułk KOP „Wołożyn”
32 Pułk Piechoty
Stanowiska dowódca pułku piechoty
Główne wojny i bitwy I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari
Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Złoty Krzyż Zasługi Krzyż na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi I stopnia Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912-1913 Medal Waleczności (Austro-Węgry)
Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych

Józef Urbanek[1] (ur. 8 lutego 1886 w Nowym Sączu[2], zm. 21 października 1937 w Narajowie) – podpułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

1 stycznia 1911 roku został mianowany aspirantem oficerskim w randze kadeta rezerwy piechoty. W lutym 1914 roku posiadał przydział do c. i k. 20 pułku piechoty w Krakowie[3]. W jego szeregach wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach, a następnie walczył na frontach I wojny światowej. Na stopień podporucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1914[4].

1 listopada 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej cesarskiej i królewskiej armii, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1914 roku, i otrzymał przydział do 1 pułku strzelców podhalańskich[5].

1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w dowództwie Dywizji Górskiej, a jego oddziałem macierzystym był wówczas 1 pułk strzelców podhalańskich[6]. 3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 392. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był w dalszym ciągu 1 pułk strzelców podhalańskich[7]. W 1923 roku pełnił służbę w Sztabie Dowództwa Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie na stanowisku szefa Oddziału V, pozostając oficerem nadetatowym 13 pułku piechoty w Pułtusku[8]. 2 listopada 1923 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza III Kursu Doszkolenia. 15 października 1924 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Inspektoratu Armii Nr V we Lwowie na stanowisko III referenta[9]. 14 października 1926 roku został przeniesiony do składu osobowego inspektora armii, generała dywizji Mieczysława Norwid-Neugebauera we Lwowie na stanowisko referenta[10]. 12 kwietnia 1927 roku awansował na podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 35. lokatą w korpusie oficerów piechoty[11]. 26 kwietnia 1928 roku otrzymał przeniesienie do 29 pułku Strzelców Kaniowskich w Kaliszu na stanowisko dowódcy II batalionu, detaszowanego w Szczypiornie[12][13]. 5 listopada 1928 roku został przeniesiony do 31 pułku Strzelców Kaniowskich w Sieradzu na stanowisko zastępcy dowódcy pułku[14][15]. W lipcu 1929 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza na stanowisko dowódcy Pułku KOP „Wołożyn”. W 1930 roku uczestniczył w ćwiczeniu międzydywizyjnym „Lida”, w charakterze dowódcy pułku KOP. Kierownik tego ćwiczenia, inspektor armii generał dywizji Jan Romer wystawił mu pozytywną opinię: „jako dowódca pułku wykazał bardzo dużo energii, duże wyczucie taktyczne sytuacji, dużą inicjatywę. Pewne braki w wyczuwaniu potrzeby łączności z wyższym dowódcą. Pracował bardzo dobrze”[16]. 23 marca 1932 roku otrzymał przeniesienie z KOP do 32 pułku piechoty w Modlinie na stanowisko dowódcy pułku[17][18]. Za 1932 rok otrzymał opinię ujemną (został „zdyskwalifikowany”, jako dowódca pułku)[19]. Z dniem 31 maja 1934 roku został przeniesiony w stan spoczynku[20]. Zmarł 21 października 1937 roku w Narajowie[21]. 24 października 1937 roku został pochowany w Narajowie[22].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ W ewidencji Wojska Polskiego figurował jako „Józef II Urbanek” w celu odróżnienia od innych oficerów noszących to samo imię i nazwisko: Józefa I Urbanka (ur. 13 września 1877), kapitana rezerwy 1 Pułku Artylerii Górskiej w Nowym Sączu i Józefa III Urbanka (ur. 7 stycznia 1896), podporucznika rezerwy 16 Pułku Piechoty w Tarnowie. Rocznik Oficerski 1923, Ministerstwo Spraw Wojskowych, Oddział V Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, Warszawa 1924, s. 775, 838 i 172, 582.
  2. ↑ Wojskowe Biuro Historyczne, wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-07-08].
  3. ↑ Schematismus 1914 ↓, s. 352, 419.
  4. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 262, 510.
  5. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 23 z 1 marca 1919 roku, poz. 747. Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 25 z 6 marca 1919 roku, poz. 819.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 224, 928, tu podano, że urodził się 8 lutego 1888 roku.
  7. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 33, tu także podano, że urodził się 8 lutego 1888 roku.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 77, 161, 403.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 40, 153, 346, tu również podano, że urodził się 8 lutego 1888 roku.
  10. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 44 z 14 października 1926 roku, s. 355.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 117.
  12. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 26 kwietnia 1928 roku, s. 137.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 45, 167.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 336.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 49.
  16. ↑ Pismo L. 1032/pf Opinie o uczestnikach ćwiczeń międzydywizyjnych „Lida”, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/119, s. 269, 271.
  17. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 255.
  18. ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 20, 562.
  19. ↑ Ujemne opinie 1932. Pismo wch. nr 94/tjn. z 29 maja 1935 roku, Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce, sygn. 701/1/121, s. 791.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 22 grudnia 1934 roku, s. 279.
  21. ↑ Kronika żałobna, „Głos Brzeżański” nr 5 z 1 marca 1938 roku, s. 6.
  22. ↑ Ś.p. ppłk dypl. J. Urbanek, „Polska Zbrojna” Nr 338 z 7 grudnia 1937 roku, s. 4.
  23. ↑ Bober 1929 ↓, s. 32.
  24. ↑ M.P. z 1931 r. nr 64, poz. 101 „za zasługi na polu organizacji i wyszkolenia wojska”.
  25. ↑ a b Ranglisten 1918 ↓, s. 510.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Urbanek_(podpułkownik)&oldid=61768997”