Józef Wereszczyński (1839–1925)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy lwowskiego adwokata i polityka. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Józef Wereszczyński
Data i miejsce urodzenia 25 stycznia 1839
Lwów
Data i miejsce śmierci 24 sierpnia 1925
Lwów
poseł Sejmu Krajowego Galicji
Okres od 1870
do 1913
poseł do austriackiej Rady Państwa
Okres od 1870
do 1877
Poprzednik Franciszek Torosiewicz
Następca Otto Hausner
Odznaczenia
Order Korony Żelaznej III klasy (Austro-Węgry)

Józef Wereszczyński (ur. 25 stycznia 1839 we Lwowie, zm. 24 sierpnia 1925 tamże[1]) – prawnik, ziemianin, poseł do galicyjskiego Sejmu Krajowego i austriackiej Rady Państwa.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu studiów prawniczych (doktor praw) był praktykantem adwokackim (koncypientem) we Lwowie, a następnie praktykował jako adwokat w Dąbrowie w latach 1868–1871[1].

Ziemianin, właściciel dóbr Sasów, a także Firlejów i Korzelice[1]. Członek i działacz Galicyjskiego Towarzystwa Gospodarskiego, członek jego Komitetu (24 czerwca 1874 - 30 czerwca 1881)[2].

Poseł do Sejmu Krajowego Galicji III, IV, V, VI ,VII, VIII i IX kadencji (1870-1913)[3], wybrany w I kurii obwodu Brzeżany, z okręgu wyborczego Brzeżany. W 1874 wybrany członkiem Wydziału Krajowego[4].

Poseł do austriackiej Rady Państwa III, IV i V kadencji (1870–1873 i 1874–1877), wybrany w III i IV kadencji przez Sejm Krajowy z kurii I (1870–1873). W Radzie Państwa V kadencji zasiadał od 24 października 1874 do 19 grudnia 1877 po wyborach uzupełniających w okręgu 9 kurii I (większej własności ziemskiej) Sambor–Staremiasto–Turka–Drohobycz–Rudki, po ustąpieniu Piotra Grossa. Zrezygnował w trakcie kadencji[1].

Prowadził rokowania z władzami wojskowymi w sprawie usunięcia koszar z Wawelu[5]. 7 sierpnia 1905 roku reprezentował Kraj podczas odbierania Wawelu z rąk austriackich, podpisując wraz z Zygmuntem Hendlem i Aleksandrem Denkerem kontrakt[6]. W 1908 roku, gdy po 35 latach ustępował z Wydziału Krajowego Sejm w uznaniu zasług przyznał mu "dożywotnią dotację w wysokości rocznej płacy, jaką dotąd pobierał"[7].

W 1890 roku otrzymał Order Żelaznej Korony III klasy[8].

W 1908 roku Rada gminna Dobromila nadała mu tytuł honorowego obywatela w uznaniu zasług dla całego kraju, a w szczególności dla miasta Herbutów[9].

Stosunki rodzinne[edytuj | edytuj kod]

Syn Michała Wereszczyńskiego, lekarza (zm. 1877). Poślubił Malwinę z Jaworskich. Syn Antoni (1878–1948), profesor prawa, rektor Politechniki Lwowskiej. Córka Weronika wyszła za mąż w 1892 za Franciszka Biesiadeckiego (1869–1941), bibliofila[1].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e Parlament Österreich Republik, Kurzbiografie Wereszczyński, Józef Dr. iur., parlament.gv.at [dostęp 2019-10-11] (niem.).
  2. ↑ Szematyzm Królestwa Galicji i Lodomerii z Wielkim Księstwem Krakowskim na rok 1874, s. 561; 1875, s. 564; 1876, s. 574; 1877, s. 549; 1878, s. 537; 1879, s. 533; 1880, s. 541; 1881, s. 557.
  3. ↑ Wybory z wielkiej własności Kurier Lwowski 1913 nr 312 s.2
  4. ↑ Jubileusz Kurier Lwowski 1899 nr 14 s.3
  5. ↑ Restauracja Wawelu Kurier Lwowski 1898 nr 127 s. 3
  6. ↑ Kronika. Odebranie Wawelu Czas 1905 nr 178 z 7 sierpnia s. 2
  7. ↑ Sejm. Posiedzenie wieczorne Kurier Lwowski 1908 nr 499 s.2
  8. ↑ Kronika Ordery Kurier Lwowski 1890 nr 57 s.5
  9. ↑ Kronika. Honorowe obywatelstwo. „Kurjer Lwowski”. Nr 512, s. 5, 2 listopada 1908. 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Józef_Wereszczyński_(1839–1925)&oldid=61959089”