Język abui
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja) | ||
| Liczba mówiących | 16 tys. (1981) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | abz | ||
| IETF | abz | ||
| Glottolog | abui1241 | ||
| Ethnologue | abz | ||
| BPS | 0103 3 | ||
| WALS | abv | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język abui, także: barawahing, barue, namatalaki – język transnowogwinejski z grupy alor-pantar, używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie na wschodzie Indonezji, w centralnej części wyspy Alor. Według danych z 1981 r. posługuje się nim 16 tys. osób[1]. Określenie „barawahing” ma charakter pejoratywny[1], sami jego użytkownicy posługują się nazwą Abui tangà („język górski”)[2].
Jest silnie rozdrobniony dialektalnie[1]. Wyróżnia się następujące dialekty: atimelang, abui barat, alakaman, abui selatan[1]. Przypuszczalnie stanowi więcej niż jeden język[1]. Pozycja dialektu alakaman nie jest pewna, gdyż dialekt ten może również należeć do języka kamang[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Abui, [w:] Ethnologue [online], wyd. 19, Dallas, Texas: SIL International, 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-09-13] (ang.).???
- ↑ Francesco Perono Cacciafoco, Francesco Cavallaro, Lamòling Bèaka: Immanence, Rituals, and Sacred Objects in an Unwritten Legend in Alor, „Religions”, 9 (7), 2018, DOI: 10.3390/rel9070211 (ang.).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- František Kratochvíl, A grammar of Abui: a Papuan language of Alor, Part 1, LOT, 2007, ISBN 90-783-2828-2 (ang.).
- Merritt Ruhlen, A Guide to the World’s Languages, Vol. 1: Classification, 1987, s. 301–378 (ang.).
| ||||||||