Język kamang
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja) | ||
| Liczba mówiących | 6 tys. (2011) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | woi | ||
| IETF | woi | ||
| Glottolog | kama1365 | ||
| Ethnologue | woi | ||
| BPS | 0140 1 | ||
| WALS | woi | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język kamang, także: woisika[1], waisika[2], kamana-kamang[2] – język transnowogwinejski z grupy alor-pantar, używany w prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja), w centralnej części wyspy Alor[2]. Według danych z 2011 r. posługuje się nim 6 tys. osób[2]. Składa się z szeregu dialektów: manetaa, suboo, takailubui, tiee, moo, kamang; przypuszczalnie stanowi więcej niż jeden język[2]. Nie wykształcił własnej tradycji piśmieniczej, istnieją jednak zbiory tekstów w tym języku[2]. Został także sporządzony jego słownik[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Marian Klamer, The Alor-Pantar Languages: Linguistic Context, History And Typology, 2017, DOI: 10.5281/ZENODO.569386 (ang.).
- ↑ a b c d e f g David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Kamang, [w:] Ethnologue [online], wyd. 22, Dallas, Texas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).???
| ||||||||