Język makasarski
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Indonezja – wyspa Sulawesi | ||
| Liczba mówiących | 2,5 mln (2000)[1] | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie, lontara | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6b zagrożony↗ | ||
| Kody języka | |||
| ISO 639-2 | mak | ||
| Kod ISO 639-3↗ | mak | ||
| IETF | mak | ||
| Glottolog | maka1311 | ||
| Ethnologue | mak | ||
| GOST 7.75–97 | мак 414 | ||
| WALS | mks | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język makasarski (ᨅᨔ ᨆᨀᨔᨑ Basa Mangkasarak) – język austronezyjski używany przez lud Makasarczyków, zwłaszcza w południowej części indonezyjskiej wyspy Sulawesi. Według danych z 2000 r. posługuje się nim 2,5 mln osób[1]. Ma swój słownik oraz opis gramatyczny, a do jego zapisu stosuje się alfabet łaciński[1]. Należy do języków zagrożonych wymarciem[1], jest wypierany przez język malajski makasarski[2], będący językiem o mieszanym podłożu malajsko-makasarskim[3].
Tradycyjnie do zapisywania tego języka służyło pismo lontara, sporządzano w nim manuskrypty na liściach palmowych.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d David M. Eberhard, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Makasar, [w:] Ethnologue [online], wyd. 22, Dallas, Texas: SIL International, 2019 [zarchiwizowane z adresu 2019-04-11] (ang.).???
- ↑ Makassarese Malay (ang.). Jakarta Field Station of the Max Planck Institute for Evolutionary Anthropology, 2003-06-03. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-03-04)].
- ↑ Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon, Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts, Walter de Gruyter, 2011, s. 682, ISBN 978-3-11-081972-4 (ang.).