Język malajski manado
| |||
| Obszar | Celebes Północny (Indonezja) | ||
| Liczba mówiących | 850 tys. (2001)[1] | ||
| Pismo/alfabet | łacińskie | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
lub
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 3 szersza komunikacja↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | xmm | ||
| IETF | xmm | ||
| Glottolog | mala1481 | ||
| Ethnologue | xmm | ||
| WALS | mds | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język malajski manado, także: malajski minahaski[2] (indonez. bahasa Melayu Manado, bahasa Manado) – język używany w indonezyjskiej prowincji Celebes Północny, przez przedstawicieli ludu Minahasa[2]. Według Ethnologue jest to język kreolski oparty na malajskim[1], bywa też klasyfikowany jako miejscowa odmiana języka malajskiego[3]. Mowa ta jest językiem ojczystym dla wielu mieszkańców miasta Manado oraz pobliskich terenów[3]. Według danych z 2001 r. posługuje się nim 850 tys. osób[1].
Jest blisko spokrewniony z językiem malajskim ternate[1][3], według niektórych badaczy stanowi jego pochodną[4][5]. Zawiera szereg zapożyczeń z nieaustronezyjskiego języka ternate (np. ngana „ty”, ngoni „wy”[6]) oraz portugalskiego[3][4]. Język malajski manado wywarł duży wpływ na języki północnocelebeskie, a na jego kształt rzutuje natomiast język indonezyjski[6]. Jego bliskim krewnym jest także język malajski Sri Lanki[3].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Malay, Manado, [w:] Ethnologue [online], wyd. 19, Dallas, Texas: SIL International, 2016 [zarchiwizowane z adresu 2016-08-13] (ang.).???
- ↑ a b Minahasas, [w:] James B. Minahan, Ethnic Groups of South Asia and the Pacific: An Encyclopedia: An Encyclopedia, ABC-CLIO, 2012, s. 248, ISBN 978-1-59884-660-7 (ang.).
- ↑ a b c d e Jack Prentice, Manado Malay: Product and agent of language change, [w:] Tom Dutton, Darrell T. Tryon (red.), Language Contact and Change in the Austronesian World, Walter de Gruyter, 2010, s. 411, ISBN 978-3-11-088309-1 [dostęp 2020-02-27] (ang.).
- ↑ a b Robert B. Allen, Rika Hayami-Allen, Orientation in the Spice Islands, „Papers from the Tenth Annual Meeting of the Southeast Asian Linguistics Society”, Arizona State University, Program for Southeast Asian Studies, 2002, s. 21–24 [dostęp 2020-02-27] (ang.).
- ↑ John Bowden, Local languages, local Malay, and Bahasa Indonesia: A case study from North Maluku, „Wacana”, 14 (2), 2012, s. 314, DOI: 10.17510/24076899-01402006, ISSN 1411-2272 [dostęp 2020-02-27] (ang.).
- ↑ a b Stephen A. Wurm, Peter Mühlhäusler, Darrell T. Tryon, Atlas of Languages of Intercultural Communication in the Pacific, Asia, and the Americas: Vol I: Maps. Vol II: Texts, Walter de Gruyter, 2011, s. 683–684, ISBN 978-3-11-081972-4 (ang.).