Język teiwa
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
| |||
| Obszar | Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie (Indonezja) | ||
| Liczba mówiących | 4 tys. (2010) | ||
| Klasyfikacja genetyczna | |||
|---|---|---|---|
| |||
| Status oficjalny | |||
| Ethnologue | 6a żywy↗ | ||
| Kody języka | |||
| Kod ISO 639-3↗ | twe | ||
| IETF | twe | ||
| Glottolog | teiw1235 | ||
| Ethnologue | twe | ||
| BPS | 0192 3 | ||
| W Wikipedii | |||
| |||
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | |||
Język teiwa, także: tewa – język transnowogwinejski z grupy alor-pantar, używany w indonezyjskiej prowincji Małe Wyspy Sundajskie Wschodnie, w sześciu wsiach w centralnej części wyspy Pantar[1]. Według danych z 2010 r. posługuje się nim 4 tys. osób[1]. Składa się z trzech dialektów: deing, lebang, madar[1][2], przy czym etnolekt deing (diang) bywa traktowany jako odrębny język[3].
Język teiwa jest zagrożony wymarciem, współcześnie wypierają go malajski i standardowy indonezyjski[4]. Jego opis gramatyczny sporządziła lingwistka Marian Klamer[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M. Paul Lewis, Gary F. Simons, Charles D. Fennig, Teiwa, [w:] Ethnologue [online], wyd. 18, Dallas, Texas: SIL International, 2015 [zarchiwizowane z adresu 2016-12-01] (ang.).???
- ↑ Kamus Pengantar Bahasa Pantar Barat, scholarworks.alaska.edu [dostęp 2020-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-01] (ang.).
- ↑ Marian Klamer, The Alor-Pantar Languages: Linguistic Context, History And Typology, 2017, DOI: 10.5281/ZENODO.569386 (ang.).
- ↑ a b A grammar of Teiwa, [w:] Book Notices [online], journals.linguisticsociety.org [dostęp 2020-03-03] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-01] (ang.).
| ||||||||