Języki malajsko-polinezyjskie zachodnie
| ||
| Obszar | Azja Południowo-Wschodnia, Oceania | |
| Klasyfikacja genetyczna | języki austronezyjskie
| |
| Kody rodziny językowej | ||
|---|---|---|
| ISO 639-5 | pqw | |
| Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu. | ||
Języki malajsko-polinezyjskie zachodnie, także: hesperonezyjskie, indonezyjskie[1] – parafiletyczny zespół tych języków malajsko-polinezyjskich należących do wielkiej rodziny austronezyjskiej, które nie są zaliczane do grupy centralno-wschodniej. Zakres pojęciowy tej gałęzi obejmuje wszystkie języki austronezyjskie używane na Madagaskarze, w kontynentalnej części Azji Południowo-Wschodniej, na Filipinach, na Wielkich Wyspach Sundajskich (także na mniejszych okolicznych wyspach), na wyspach Bali i Lombok, w zachodniej części Sumbawy, na Palau oraz w archipelagu Marianów.
Koncepcję grupy zachodniej zaproponował lingwista Robert Blust, traktując ją jako gałąź opozycyjną wobec gałęzi centralno-wschodniej[2]. W nowszych klasyfikacjach odrzucono tę grupę ze względu na niemożność określenia cech lingwistycznych, które by ją definiowały[3][4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Isidore Dyen, Linguistic Subgrouping and Lexicostatistics, Mouton, 1975, s. 103, ISBN 978-90-279-3054-5 [zarchiwizowane z adresu 2020-06-12] (ang.).
- ↑ Robert Blust, Austronesian Etymologies, „Oceanic Linguistics”, 19, 1980, s. 1–189 (ang.).
- ↑ K. Alexander Adelaar, Nikolaus Himmelmann, The Austronesian languages of Asia and Madagascar: A historical perspective, Londyn: Routledge, 2005, s. 1-42, ISBN 0-7007-1286-0 (ang.).
- ↑ Alexander D. Smith, The Western Malayo-Polynesian Problem, „Oceanic Linguistics”, 56 (2), 2017, s. 435–490, DOI: 10.1353/ol.2017.0021 (ang.).