Jan Łazarczyk
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 27 października 1929 Miechów | |
Data i miejsce śmierci | 24 marca 2013 Bytom | |
Przebieg służby | ||
Lata służby | 1948–1991 | |
Siły zbrojne | ![]() | |
Stanowiska | szef sztabu Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach, d-ca 1 Dywizji Artylerii OPK w Gliwicach, d-ca 18 Samodzielnego Pułku Artylerii OPK, d-ca 26 Brygady Artylerii OPK, z-ca szefa artylerii - szef wydziału szkolenia w Szefostwie Artylerii 3 Korpusu Obrony Powietrznej, d-ca 86 Pułku Artylerii OPL, d-ca 64 Pułku Artylerii OPL | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Jan Łazarczyk (ur. 27 października 1929 w Miechowie zm. 24 marca 2013 w Bytomiu) − generał brygady WP.
1948-1950 w Oficerskiej Szkole Artylerii Przeciwlotniczej, po ukończeniu której został podporucznikiem i dowódcą baterii w 86. Pułku Artylerii Przeciwlotniczej w Legionowie. Później był dowódcą dywizjonu w stopniu porucznika, od 1952 dowódcą 64. Pułku Artylerii OPL w Warszawie w stopniu kapitana, a od 1953 majora. W 1955, po kursie dowódców i szefów sztabu jednostek artylerii przeciwlotniczej w ZSRR został dowódcą 86. Pułku Artylerii OPL, w 1958 mianowany podpułkownikiem. 1961-1965 studiował w Akademii Sztabu Generalnego WP, po czym został zastępcą szefa artylerii - szefem wydziału szkolenia w Szefostwie Artylerii 3. Korpusu Obrony Powietrznej Kraju we Wrocławiu. Od marca 1968 do lutego 1970 dowódca 26. Brygady Artylerii OPK w Gdyni w stopniu pułkownika, następnie do kwietnia 1971 dowódca 18. Samodzielnego Pułku Artylerii OPK, potem zastępca dowódcy 1. Dywizji Artylerii OPK w Gliwicach ds. liniowych, a od maja 1972 dowódca tej dywizji. Jesienią 1976 mianowany generałem brygady; nominację wręczył mu w Belwederze I sekretarz KC PZPR Edward Gierek. 12 XII 1980 - 8 XI 1991 szef Wojewódzkiego Sztabu Wojskowego w Katowicach. Na początku stanu wojennego (1981) pełnomocnik Komitetu Obrony Kraju w województwie katowickim. W listopadzie 1991 zwolniony z zawodowej służby wojskowej, a w styczniu 1992 przeniesiony w stan spoczynku.
Odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1983)
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1972)
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal 30-lecia Polski Ludowej
- Medal 40-lecia Polski Ludowej
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
- Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju
I inne.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Janusz Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 t. II: I-M, Toruń 2010, s. 405-406.
- Absolwenci Akademii Sztabu Generalnego
- Generałowie brygady ludowego Wojska Polskiego
- Generałowie brygady Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej
- Ludzie związani z Katowicami
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1944–1989)
- Odznaczeni Medalem 30-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Medalem 40-lecia Polski Ludowej
- Odznaczeni Srebrnym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (1944–1989)
- Odznaczeni Złotym Medalem „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Odznaczeni Złotym Medalem „Za zasługi dla obronności kraju”
- Urodzeni w 1929
- Zmarli w 2013