Jan Ertmański
| |||
| Data i miejsce urodzenia | 5 października 1902 Poznań | ||
| Data i miejsce śmierci | 10 maja 1968 Londyn | ||
| Obywatelstwo |  Polska
| ||
| Kategoria wagowa | półśrednia | ||
Jan Ertmański (ur. 5 października 1902 w Poznaniu, zm. 10 maja 1968 w Londynie) – polski bokser, olimpijczyk.
Był jednym z pionierów uprawiania boksu w Polsce. Jako jeden z pierwszych opanował techniczne elementy walki pięściarskiej. Startował w Igrzyskach Olimpijskich w Paryżu 1924 w wadze półśredniej, ale odpadł w pierwszej walce (podobnie jak wszyscy inni reprezentanci Polski).
Był dwukrotnym mistrzem Polski w 1924 w wadze półśredniej (były to pierwsze mistrzostwa Polski) oraz w 1926 w wadze średniej. Trzykrotnie zdobywał mistrzostwo okręgu poznańskiego w wadze średniej (1925, 1926, 1928). Walczył w klubach poznańskich: Wielkopolskim Klubie Bokserskim, Pentatlonie i Warcie. Był nauczycielem Feliksa Stamma.
Po powstaniu warszawskim przeszedł przez obozy koncentracyjne w Dachau i Buchenwaldzie. Po wojnie mieszkał w Londynie, gdzie zmarł. Pochowany na Hendon Cemetery. Jan Ertmański stoczył ponad 300 amatorskich walk.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Polski Komitet Olimpijski: Jan Ertmański – sylwetka w portalu www.olimpijski.pl (pol.). www.olimpijski.pl. [dostęp 2014-12-21].
- Wyniki olimpijskie zawodnika na portalu Sports-Reference.com (ang.)