Jan Hebdzyński
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 26 czerwca 1870 Szydłowiec, Królestwo Polskie | |
| Data i miejsce śmierci | 31 grudnia 1929 Warszawa, Polska | |
| Minister sprawiedliwości | ||
| Okres | od 16 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 | |
| Przynależność polityczna | Stronnictwo Pracy Konstytucyjnej | |
| Poprzednik | Leon Supiński | |
| Następca | Jan Morawski (p.o.) | |
Jan Hebdzyński (ur. 26 czerwca 1870 w Szydłowcu, zm. 31 grudnia 1929 w Warszawie) – polski działacz państwowy, adwokat, minister sprawiedliwości w rządzie Leopolda Skulskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Był synem Teofila i Konstancji z Nowickich. Kształcił się w szkole podstawowej w Szydłowcu, następnie w gimnazjum filologicznym w Radomiu; w latach 1890–1893 studiował na Wydziale Prawa Cesarskiego Uniwersytetu Warszawskiego, a w okresie 1893–1898 odbył aplikację w Sądzie Okręgowym i Hipotece w Radomiu i Warszawie. Później pracował w warszawskiej kancelarii adwokata Z. Wasiutyńskiego, a od 1907 prowadził własną kancelarię.
Specjalizował się w sprawach przemysłowych i rolniczych, występując nie tyle w sporach sądowych, co głównie przy sporządzaniu aktów kupna-sprzedaży, dzierżaw, zawiązywania spółek handlowych. Prowadził w domu kursy dla młodych adwokatów w dziedzinie prawa hipotecznego, był jednym z współtwórców warszawskiego samorządu adwokackiego oraz dziekanem Rady Adwokackiej w Warszawie. Od 16 grudnia 1919 do 9 czerwca 1920 pełnił funkcję ministra sprawiedliwości w rządzie Leopolda Skulskiego; zajmował się w ramach tego stanowiska przede wszystkim organizacją sądownictwa w niepodległej Polsce.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Adam Nagórski, Jan Hebdzyński, w: Polski Słownik Biograficzny, tom IX, 1960–1961
| ||||||||
