Jan Karol Wróblewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy generała. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Jan Karol Wróblewski
Ilustracja
Generał Wróblewski - w pierwszym rzędzie, drugi od prawej
generał brygady generał brygady
Data i miejsce urodzenia 23 października 1871
Radowce
Data i miejsce śmierci 3 września 1937
Warszawa
Przebieg służby
Lata służby do 1931
Siły zbrojne Wappen Kaisertum Österreich 1815 (Klein).png Armia Austro-Węgier
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki 25 Dywizja Piechoty
Okręg Korpusu Nr I
Stanowiska dowódca pułku piechoty
kwatermistrz armii
dowódca dywizji piechoty
zastępca dowódcy okręgu
dowódca okręgu korpusu
Główne wojny i bitwy I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (1920-1941) Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Krzyż Zasługi Wojskowej Signum Laudis (w czasie wojny) Militärdienstzeichen-Silver.jpg Medal Pamiątkowy Jubileuszowy dla Sił Zbrojnych Krzyż Jubileuszowy Wojskowy
Commons Multimedia w Wikimedia Commons

Jan Karol Wróblewski[1] herbu Ślepowron (ur. 23 października 1871 w Radowcach na Bukowinie, zm. 3 września 1937 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Jan Karol Wróblewski urodził się 23 października 1871 roku w Radowcach na Bukowinie, w rodzinie Gustawa i Marii Karoliny z Malarskich. Pochodził z rodziny Wróblewskich pieczętującej się herbem Ślepowron przybyłej centralnej Polski z województwa brzesko-kujawskiego i osiadłej na Pokuciu w połowie XVII w. w czasach wojen z Kozakami. Po ukończeniu gimnazjum w rodzinnych Radowcach wstąpił do Szkoły Kadetów Piechoty w Łobzowie[2]. W 1898 roku był nadporucznikiem w c. i k. 100 pułku piechoty w Krakowie. Na kapitana 1 klasy został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 maja 1903 roku. W latach 1908-1913 służył w c. i k. 18 pułku piechoty Obrony Krajowej w Przemyślu[3]. W 1914 roku pełnił służbę w c. i k. 21 pułku piechoty Obrony Krajowej w St. Pölten na stanowisku dowódcy batalionu[4]. W czasie I wojny światowej walczył na froncie włoskim i dostał się do angielskiej niewoli[2]. Na podpułkownika został awansowany ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916 roku[5].

21 sierpnia 1919 roku został przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej w stopniu podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1916 roku i przydzielony do Kancelarii I Wiceministra Spraw Wojskowych[6]. Od kwietnia 1920 roku był kwatermistrzem 1 Armii. 1 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 roku w stopniu generała podporucznika, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej[7]. W latach 1920–1921 dowódca XXXVI Brygady Piechoty wchodzącej w skład 18 DP w czasie bitwy pod Brodami i Beresteczkiem w lipcu/sierpniu 1920 roku. Od 6 listopada 1921 roku dowodził 25 Dywizją Piechoty w Kaliszu[8][9].

3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu generała brygady ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 17. lokatą w korpusie generałów[10].

Z dniem 3 lutego 1925 roku został mianowany zastępcą dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie[11]. Od 13 maja 1926 roku pełnił obowiązki dowódcy Okręgu Korpusu Nr I w Warszawie. 7 września 1926 roku Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go dowódcą Okręgu Korpusu Nr I[12]. Z dniem 7 lipca 1931 roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska z zachowaniem dotychczasowego dodatku służbowego, a z dniem 30 września 1931 roku przeniesiony w stan spoczynku[13]. Zmarł 3 września 1937 roku w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach[14].

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego[edytuj | edytuj kod]

W 1966 roku Mieczysław Cieplewicz na łamach Wojskowego Przeglądu Historycznego opublikował artykuł zatytułowany „Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego”, w którym przedstawił, przechowywane w Centralnym Archiwum Wojskowym, opinie o 95 generałach sporządzone przez ówczesnego szefa Sztabu Generalnego i przewodniczącego Biura Ścisłej Rady Wojennej, marszałka Polski Józefa Piłsudskiego[17]. Autor artykułu stwierdził, że marszałek Piłsudski własnoręcznie sporządził opinie „w ostatnich dniach grudnia 1922 roku”, a swoje twierdzenie oparł na porównaniu dwóch dokumentów, a mianowicie: „Spisie oficerów służących czynnie w dniu 1 czerwca 1921 roku” i „Roczniku Oficerskim z 1923 roku”. Mieczysław Cieplewicz nie uwzględnił „Listy starszeństwa oficerów zawodowych” z 3 maja 1922 roku i zmian zaszłych po tej dacie. Marszałek Piłsudski nie opiniował: Zygmunta Zielińskiego, który z dniem 1 stycznia 1923 roku został przeniesiony w stan spoczynku w stopniu generała broni, Gustawa Zygadłowicza, który zmarł 7 stycznia 1923 roku, Władysław Frankowskiego, który zmarł 30 sierpnia 1922 roku oraz biskupa polowego Stanisława Galla i Kazimierz Porębskiego.

Mieczysław Cieplewicz we wspomnianym artykule przedstawił opinię Józefa Piłsudskiego o generale brygady Janie Karolu Wróblewskim, a za nim powtórzył ją Piotr Stawecki w „Słowniku biograficznym ...”'. Treść opinii brzmi: „obecnie szef I Departamentu Piechoty. Człowiek energiczny o czynnej naturze, wypróbowany na wojnie, gdzie dobrze dowodził brygadą w 21 dywizji. Zdaniem moim, lepszy do dowodzenia niż do siedzenia w biurze. Byłby zdaniem moim, jednym z bardzo dobrych dywizjonierów, może nawet komendantem grupy operacyjnej. Przeze mnie byłby użyty jako pierwszy do objęcia dowództwa dywizji, w razie przeprowadzenia reform w organizacji MSWojsk., albo w razie wojny do zapełnienia koniecznych podczas operacji luk w dowództwach dywizji”.

Z treści opinii wynika jednoznacznie, że dotyczy ona ówczesnego generała brygady Stanisława Wróblewskiego, a nie generała Jana Karola Wróblewskiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1381, 1399. W ewidencji Wojska Polskiego w latach 20. XX wieku występował drugi oficer o tym samym imieniu i nazwisku, a mianowicie: Jan Józef Wróblewski, major ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów lekarzy weterynarii, który w 1923 roku był komendantem Kadry Okręgowego Szpitala Koni Nr II w Lublinie.
  2. ↑ a b Stawecki 1994 ↓, s. 356.
  3. ↑ Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1908, s. 132, 290. Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1909, s. 150, 318. Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1910, s. 150, 318. Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1911, s. 151, 324. Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1912, s. 151, 330. Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie für 1913, s. 142, 300.
  4. ↑ Zakrzewski 2016 ↓, s. 478.
  5. ↑ Ranglisten der k. k. Landwehr und der k. k. Gendarmerie 1916-1918, s. 16.
  6. ↑ Dziennik Rozkazów Wojskowych Nr 88 z 12 września 1919 roku, poz. 3139.
  7. ↑ Dziennik Rozkazów Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 18 z 15 maja 1922 roku, poz. 504.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 104, 120.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 77, 117.
  10. ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 15.
  11. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 8 lutego 1925 roku, s. 62.
  12. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 14 września 1926 roku, s. 299.
  13. ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 5 z 3 sierpnia 1931 roku, s. 224, 247.
  14. ↑ Kryska-Karski i Żurakowski 1991 ↓, s. 185.
  15. ↑ Odznaczenia orderem Polonia Restituta. „Kurier Warszawski”. Nr 134, s. 16, 15 maja 1928. 
  16. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 12.
  17. ↑ Mieczysław Cieplewicz, Generałowie polscy w opinii J. Piłsudskiego, Wojskowy Przegląd Historyczny Nr 1 (37), Warszawa 1966, ss. 316-337.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Jan_Karol_Wróblewski&oldid=57991088”