Jan Siuchniński

Jan Siuchniński
Grób Jana Siuchnińskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie
generał brygady
Data i miejsce urodzenia	17 maja 1923 Żnin
Data i miejsce śmierci	7 lutego 2009 Warszawa
Przebieg służby
Lata służby	1945–1988
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL
Jednostki	Nadwiślańskie Jednostki Wojskowe
Odznaczenia

Jan Siuchniński (ur. 17 maja 1923 w Żninie, zm. 7 lutego 2009 w Warszawie) – generał brygady Wojska Polskiego, wieloletni dowódca jednostek wojskowych podległych MSW.

Życiorys

Syn Lucjana i Heleny z domu Radeckiej. Przed wojną ukończył siedmioklasową szkołę powszechną oraz dwie klasy Gimnazjum im. Braci Śniadeckich w Żninie. Podczas okupacji niemieckiej pracował jako robotnik sezonowy. W 1943 został wywieziony na roboty przymusowe. Pracował w fabryce samolotów w Krzesinach. W lutym 1945 zgłosił się jako ochotnik do Wojska Polskiego. Służył w pułku ochrony rządu, następnie KBW. Był działaczem ZWM, PPR i PZPR. Ukończył Oficerską Szkołę Korpusu Bezpieczeństwa Wewnętrznego w Legnicy. W 1951 skierowany na stanowisko szefa sztabu 9 pułku KBW w Bydgoszczy. W 1952 ukończył z pierwszą lokatą studia w Wyższej Szkole Piechoty. Od 1952 był szefem sztabu 12. pułku KBW Ziemi Szczecińskiej w Szczecinie. W latach 1955–1958 studiował w Akademii Sztabu Generalnego w Rembertowie. W latach 1958–1959 dowódca 12. Pułku KBW, a od września 1959 dowódca Nadwiślańskiej Brygady KBW. W latach 1965–1983 dowodził Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi.

12 października 1968 został awansowany uchwałą Rady Państwa do stopnia generała brygady. Nominację wręczył mu w Belwederze przewodniczący Rady Państwa marsz. Marian Spychalski.

Ukończył zaoczne studia w Szkole Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. Członek Plenum Komitetu Dzielnicowego PZPR Warszawa Śródmieście, a następnie Warszawa-Mokotów (1965–1975). Członek Plenum Komitetu Warszawskiego PZPR (1975–1983). Był inicjatorem licznych akcji wojska na rzecz stolicy, m.in. akcji ratowania zamarzniętej podczas zimy stulecia Elektrociepłowni Siekierki, likwidacji skutków powodzi w 1963 oraz współudziale w budowie Centrum Zdrowia Dziecka.

W latach 1978–1983 członek Rady Ochrony Pomników Walki i Męczeństwa, a w latach 1988–1990 członek Rady Ochrony Pamięci Walk i Męczeństwa. Od 1973 był członkiem Prezydium Komitetu Budowy, a następnie przewodniczącym Komisji Rewizyjnej Komitetu Wspierania Centrum Zdrowia Dziecka i członkiem honorowym tego stowarzyszenia. W latach 1981–1983 przewodniczący Rady Harcerstwa m. st. Warszawy. Był autorem artykułów z zakresu problematyki polityki zagranicznej opublikowanych w Biuletynie Ministerstwa Spraw Zagranicznych. W latach 1983–1987 minister pełnomocny – Chargé d’affaires Ambasady PRL w Tiranie. W maju 1988 przeniesiony w stan spoczynku.

Należał do Klubu Generałów WP, w którym był członkiem Rady Klubu.

Pochowany został 13 lutego 2009 na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera FII-5-9). Mszę świętą żałobną w intencji zmarłego odprawił w Katedrze Polowej Biskup Polowy WP gen. dyw. prof. dr hab. Tadeusz Płoski.

Żonaty, miał dwóch synów.

Ordery, odznaczenia i wyróżnienia

• Order Sztandaru Pracy I klasy (1979)
• Order Sztandaru Pracy II klasy (1973)
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1968)
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1963)
• Złoty Krzyż Zasługi (1959)
• Srebrny Krzyż Zasługi (dwukrotnie, 1949 i 1954)
• Medal Komisji Edukacji Narodowej
• Medal 10-lecia Polski Ludowej (1954)
• Medal 30-lecia Polski Ludowej (1974)
• Medal 40-lecia Polski Ludowej (1984)
• Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
• Srebrny Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Brązowy Medal Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny
• Złoty Medal Za zasługi dla obronności kraju (1974)
• Srebrny Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Brązowy Medal Za zasługi dla obronności kraju
• Złota Odznaka „Za zasługi w zwalczaniu powodzi”
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża I stopnia (1980)
• Odznaka Honorowa Polskiego Czerwonego Krzyża II stopnia
• Złoty Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej (1977)
• Złota Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury Fizycznej”
• Honorowa Odznaka Rzemiosła (1980)
• Złoty Znak Związku Ochotniczych Straży Pożarnych Rzeczypospolitej Polskiej (1975)
• Złota Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”
• Złota odznaka „Zasłużony w rozwoju województwa katowickiego”
• Odznaka „Zasłużony dla Kielecczyzny”
• Odznaka Honorowa Gryfa Pomorskiego (województwo szczecińskie)
• Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy (1979)
• Medal za Długoletnie Pożycie Małżeńskie (2000)

Posiadał odznaczenia i wyróżnienia za zasługi dla Ministerstwa Spraw Zagranicznych, Ministerstwa Łączności, Ministerstwa Komunikacji, Ministerstwa Budownictwa i Przemysłu Materiałów Budowlanych, Ministerstwa Handlu Zagranicznego i Gospodarki Morskiej. Posiadał wyróżnienia za współpracę z Ligą Obrony Kraju, Dowództwami: Wojsk Obrony Powietrznej Kraju, Wojsk Lotniczych, Warszawskiego Okręgu Wojskowego, Wojsk Ochrony Pogranicza, Inspektoratem Obrony Cywilnej Kraju oraz Dyrekcją Huty Warszawa i Fabryki Samochodów Osobowych na Żeraniu.

Bibliografia

• M. Jaworski: Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego 1945–1965, Wydawnictwo MON, Warszawa 1984.
• Kto jest kim w Polsce 1989, Wydawnictwo Interpress, Warszawa 1989.
• H.P. Kosk, Generalicja Polska, tom II, Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, Pruszków 2001.
• J. Królikowski, Generałowie i admirałowie Wojska Polskiego 1943-1990 tom III, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń 2010.