Joanna Grudzińska
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 29 września 1791 Poznań | |
| Data i miejsce śmierci | 29 listopada 1831 Carskie Sioło | |
| Zawód, zajęcie | księżna łowicka | |
Joanna Grudzińska, właściwie hrabianka Joanna Nepomucena Barbara Grudzińska herbu Grzymała, później księżna Łowicka-Romanowska (ur. 29 września 1791 w Poznaniu, zm. 29 listopada 1831 w Carskim Siole) – księżna łowicka, morganatyczna żona wielkiego księcia Konstantego.
Była córką ostatniego właściciela Chodzieży, Antoniego Grudzińskiego. Dnia 27 maja 1820 roku poślubiła wielkiego księcia Konstantego Pawłowicza Holsteina-Gottorpa-Romanowa po tym, jak ten rozwiódł się po 20 latach separacji ze swoją pierwszą żoną, księżną Julią Sachsen-Coburg-Saalfeld. Ze względu na małżeństwo morganatyczne Konstanty w 1823 roku zrzekł się praw do tronu rosyjskiego. Po potrójnym ślubie (prawosławny, katolicki i cywilny) otrzymała tytuł księżnej łowickiej. Jej siostrę Antoninę pojął za żonę gen. Dezydery Chłapowski, późniejszy dowódca powstania listopadowego. Druga z sióstr, Józefa, wyszła za mąż za Wacława Gutakowskiego.
Zmarła w Carskim Siole zaledwie pół roku po śmierci (15 maja 1831 na cholerę) księcia Konstantego. Umierała przy Mikołaju I, który po jej śmierci kazał odmłodzić ją w dacie urodzenia o 8 lat ze względu na jej młodą twarz. Tam też została pochowana. Jej szczątki ekshumowano w roku 1929 i przeniesiono do Rąbinia pod Śremem[1] – gdzie pochowana została przy kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła, obok siostry Antoniny i jej męża Dezyderego Chłapowskiego.
Nie wywarła żadnego większego wpływu na życie publiczne w Polsce. Wszystko wskazuje na to, że popierała carski program polityczny. Była przeciwniczką powstania listopadowego, w którym nie dostrzegała aspektów narodowych, ale jedynie rebelię przeciwko rodzinie carskiej. Aktywność społeczną ograniczała do akcji religijnych i filantopijnych[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapka poglądowa na stronie archidiecezji poznańskiej
- ↑ hasło w: Wielkopolski Słownik Biograficzny, PWN, Warszawa-Poznań, 1981, s. 233, ISBN 83-01-02722-3
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Władysław Bortnowski, Wielki Książę Konstanty i Joanna Grudzińska, Wyd. Łódzkie 1981.
- Jan Czyński, Cesarzewicz Konstanty i Joanna Grudzińska czyli Jakubini polscy, Warszawa 1956.
- Hanna Muszyńska-Hoffmannowa, Joanna, moja światłość, Łódź 1973.