W 2002 i w 2006 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej. W 2005 przystąpił do Ludowego Związku „Nasza Ukraina” (kierowana przez niego MPU, chociaż nie została formalnie zlikwidowana, zaprzestała faktycznej działalności).
Należał do najbardziej wpływowych polityków Naszej Ukrainy. Na liście kandydatów koalicji NU-NS, zawiązanej na czas przedterminowych wyborów w 2007 został wpisany na 7. miejsce. Po raz trzeci wybrano go deputowanym, a w nowo powołanym rządzie Julii Tymoszenko po raz czwarty (w grudniu 2007) objął tekę ministra ds. rodziny, młodzieży i sportu. Funkcję tę pełnił do marca 2010. W 2011 został ukraińskim rzecznikiem praw dziecka. W 2014 z ramienia Bloku Opozycyjnego uzyskał mandat posła VIII kadencji[1]. Do parlamentu wybrany został także w 2019 z listy formacji Opozycyjna Platforma – Za Życie[2].
.jpg)
