Katastrofa lotnicza na jeziorze Śniardwy

Katastrofa lotnicza na jeziorze Śniardwy
Państwo	Polska
Miejsce	jezioro Śniardwy
Data	14 lutego 1998
Przyczyna	błąd pilota
Ofiary	7 osób
Ocaleni	1 osoba
Statek powietrzny
Typ	Mi-2
Pasażerowie	7 osób
Załoga	1 osoba
Położenie na mapie Polski w latach 1993–1998 miejsce zdarzenia
53°45′N 21°43′E

Katastrofa lotnicza na jeziorze Śniardwy – miała miejsce 14 lutego 1998, kiedy to śmigłowiec Mi-2 podczas lotu z 7 turystami z Kaliningradu wpadł do jeziora Śniardwy – śmierć poniosło 6 turystów i pilot.

Do katastrofy przyczyniły się:

• warunki pogodowe — wskutek mgły widzialność była ograniczona do 300 metrów nad lądem i 20–50 nad jeziorem, ponadto wskutek wiatru powierzchnia jeziora była dość silnie wzburzona;
• błędy popełnione przez pilota:
  • decyzja o locie pomimo niesprzyjających warunków pogodowych — pilot otrzymał zgodę na start, ale była to zgoda warunkowa (lot z turystami mógł się odbyć, jeśli widzialność na miejscu nie będzie mniejsza niż 1500 m, a w rzeczywistości nie przekraczała 300 m);
  • zbyt mała wysokość lotu — około 100 m (pilot się na nią zdecydował, żeby turyści mieli dobre warunki obserwacji);
  • nieuzasadniony i nieprawidłowo wykonany manewr zniżania nad jeziorem (pilot go wykonał, ponieważ w gęstej mgle stracił kontakt wzrokowy z powierzchnią jeziora) — pilot powinien zawrócić i zwiększyć wysokość lotu; obniżanie jej ze 100 m w mgle było dopuszczalne w wyjątkowych warunkach (np. akcja ratunkowa) w zawisie przez doświadczoną załogę i musiało odbywać się bardzo ostrożnie. Pilot natomiast rozpoczął skręt w prawo i równocześnie zaczął schodzenie. Gdy na wysokości poniżej 50 m pilot zobaczył powierzchnię jeziora, usiłował wyrównać lot, ale zabrakło mu kilku metrów, śmigłowiec uderzył w falę podwoziem, pilot stracił panowanie nad nim i doszło do kapotażu, po którym śmigłowiec zatonął.

Zgodnie z zeznaniami ocalałego turysty podczas katastrofy zginęła 1 kobieta, a z pozostałych osób wszyscy poza drugą kobietą zdołali po wypadku opuścić śmigłowiec. Ratownicy uratowali tylko 1 osobę (pozostali utonęli lub zmarli z wyziębienia w zimnej i wzburzonej wodzie – 1 mężczyzna tuż po wydobyciu z wody), ponieważ wskutek gęstej mgły ofiary nie widziały pobliskiego brzegu, ani ratownicy nie mogli ich szybko odnaleźć.

Bibliografia

• Jarosław Reszka: Cześć, giniemy. Warszawa: Wydawnictwo Polskiej Agencji Prasowej, 2001. ISBN 83-911242-3-1.