Ken-Marti Vaher
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 5 września 1974 Tallinn | |
| Minister sprawiedliwości Estonii | ||
| Okres | od 10 kwietnia 2003 do 13 kwietnia 2005 | |
| Przynależność polityczna | Res Publica | |
| Poprzednik | Märt Rask | |
| Następca | Rein Lang | |
| Minister spraw wewnętrznych Estonii | ||
| Okres | od 5 kwietnia 2011 do 26 marca 2014 | |
| Przynależność polityczna | Res Publica | |
| Poprzednik | Marko Pomerants | |
| Następca | Hanno Pevkur | |
Ken-Marti Vaher (ur. 5 września 1974 w Tallinnie) – estoński polityk, prawnik, parlamentarzysta, minister sprawiedliwości w latach 2003–2005, od 2011 do 2014 minister spraw wewnętrznych.
Ukończył w 1992 Szkołę Średnią nr 7 w Tallinnie, a w 1996 studia prawnicze na Uniwersytecie w Tartu. Pracował jako doradca Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Państwowego i głównego audytora kraju. W latach 1999–2001 pełnił funkcję dyrektora biura kontroli. Później przeszedł do pracy partyjnej, został sekretarzem generalnym nowo powołanego ugrupowania Res Publica, a w 2002 radnym Tallinna.
W 2003 uzyskał mandat posła do Riigikogu, wkrótce po wyborach powołano go na urząd ministra sprawiedliwości w gabinecie Juhana Partsa. W 2005 parlament przegłosował wobec niego wotum nieufności po tym, jak przedstawił niezaakceptowany program zwalczania korupcji. Konsekwencją tej decyzji było podanie się urzędującego premiera do dymisji i rozpad koalicji rządowej. Ken-Marti Vaher wrócił do pracy w Zgromadzeniu Państwowym. W 2007 i 2011 uzyskiwał reelekcję z ramienia współtworzonej przez swoją dotychczasową partię formacji Isamaa ja Res Publica Liit. 5 kwietnia 2011 ponownie wszedł w skład rządu – Andrus Ansip powierzył mu resort spraw wewnętrznych[1]. Stanowisko to zajmował do 26 marca 2014. W 2015 utrzymał mandat poselski na kolejną kadencję[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu (est.). valitsus.ee, 5 kwietnia 2011. [dostęp 5 kwietnia 2011].
- ↑ Riigikogu liikmed hetkeseisuga (est.). rk2015.vvk.ee, 2 marca 2015. [dostęp 2 marca 2015].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie Riigikogu (est.). [dostęp 5 kwietnia 2011].