Klaudiusz z Turynu
| ||
| Reformator Kościoła | ||
| Data i miejsce urodzenia | circa 770-780 prawdopodobnie Hiszpania | |
| Data i miejsce śmierci | 827 prawdopodobnie Turyn | |
| Czczony przez | Kościoły protestanckie | |
| ||
| Data urodzenia | 740 | |
| Data śmierci | 840 | |
| Biskup Turynu | ||
| Okres sprawowania | 817–827 | |
| Wyznanie | Ryt ambrozjański | |
| Kościół | rzymskokatolicki | |
| Sakra biskupia | 817 | |
Klaudiusz z Turynu (ur. 770-780[potrzebny przypis], zm. 827 w Turynie) – hiszpański duchowny Kościoła rzymskokatolickiego, biskup Turynu i reformator z IX wieku fl. 810–827.
Pochodził z Hiszpanii, gdzie studiował i był uczniem Feliksa, biskupa diecezji Urgell. Po śmierci Karola Wielkiego przybył do Francji, gdzie ze względu na dogłębną znajomość Pisma Świętego, został kapelanem pałacu cesarskiego.
Klaudiusz był zarówno autorem jak i kopistą[1]. Chociaż większość jego dzieł to proste komentarze biblijne, wyróżnia je bardzo osobiste podejście i skłonność do ujawniania szczegółów w czasach, gdy zwięzłość i anonimowość były powszechne[1].
Jest autorem trzech komentarzy do księgi Rodzaju (814), jednego do Ewangelii Mateusza dedykowanej do opata Charroux Justusa (815), czterech do Księgi Wyjścia (821), a także do Księgi Kapłańskiej (823). Pracował aktywnie nad przeglądem wszystkich listów Pawła, który zadedykował cesarzowi Ludwikowi Pobożnemu.
W czasie sprawowania swego urzędu podjął zdecydowaną walkę z kultem obrazów i relikwii oraz z doktryną głoszącą zbawienie z uczynków. Wierzył w usprawiedliwienie oparte wyłącznie o wiarę w Jezusa. Twierdził, że Kościół nie jest nieomylny, kwestionował sens modlitwy za zmarłych, nie uznawał Tradycji na równi z Pismem Świętym oraz wierzył w symboliczny charakter Eucharystii. Był przeciwny pielgrzymkom do Rzymu oraz podważał papieski autorytet, twierdząc, iż samo zajmowanie tego apostolskiego urzędu nie czyni nikogo następcą Piotra, gdyż ważne są apostolskie uczynki a nie sam urząd. Dungal, teolog sprzyjający papieżowi, nieustannie oskarżał Klaudiusza o propagowanie herezji. Przez niektórych Klaudiusz nazywany jest pierwszym protestanckim reformatorem, zaś wielu badaczy widzi w nim jednego z prekursorów waldensów[2][3][4].
Wydawnictwo Waldensów "Claudiana" swoją nazwę zawdzięcza imieniu biskupa Klaudiusza, którego ich ojciec duchowy Piotr Waldo wskazywał jako wzór cnotliwego i mądrego człowieka.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Michael Gorman. The Commentary on Genesis of Claudius of Turin and Biblical Studies under Louis the Pious. „Speculum”. 72 (2), s. 279–329, April 1997. Speculum. DOI: 10.2307/3040972. JSTOR: 3040972 (ang.).
- ↑ IV. W: William Jones: The History of the Christian Church. [dostęp 2011-09-19]. (ang.)
- ↑ I. W: James A. Wylie: The History of the Waldenses. [dostęp 2011-09-19]. (ang.)
- ↑ V. W: James A. Wylie: The History of Protestantism. T. I. [dostęp 2011-09-19]. (ang.)
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Giovanni Battista Semeria: Storia della Chiesa Metropolitana di Torino. Torino: 1840. (wł.)
- James Francis Aldridge: The Cross and its Cult in an Age of Iconoclasm. 1993. (ang.)
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- The Apology of Claudius of Turin (ang.). urban.hunter.cuny.edu. [dostęp 2011-09-19].
- Documenta Catholica Omnia: 0817-0827- Claudius Taurinensis Episcopus (łac.). [dostęp 2011-09-19].
- Documenta Catholica Omnia: Eucherius Lugdonensis Episcopus - Commentarii In Genesim In Tres Libros Distributi [0380-0450] (łac.). [dostęp 2011-09-19].