Kokorycz pełna
| ||
| ||
| Systematyka[1] | ||
| Domena | eukarionty | |
| Królestwo | rośliny | |
| Klad | rośliny naczyniowe | |
| Klad | Euphyllophyta | |
| Klad | rośliny nasienne | |
| Klasa | okrytonasienne | |
| Rząd | jaskrowce | |
| Rodzina | makowate | |
| Rodzaj | kokorycz | |
| Gatunek | kokorycz pełna | |
| Nazwa systematyczna | ||
| Corydalis solida (L.) Clairv. Man. herbor. Suisse 371. 1811 | ||
| Synonimy | ||
|
Corydalis bulbosa (L.) DC. | ||
Kokorycz pełna (Corydalis solida) – gatunek rośliny należący do rodziny makowatych, w innej klasyfikacji zaliczany do rodziny dymnicowatych. Występuje w stanie dzikim na większości obszaru Europy, w Algierii, Turcji i niektórych rejonach Syberii[2]. W Polsce dość częsta, zarówno na niżu, jak i w niższych położeniach górskich.
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
- Łodyga
- Delikatna, nieowłosiona, o wysokości do 20 cm, dołem pokryta łuskowatymi liśćmi.
- Bulwa
- Roślina posiada niedużą, kulistą, pełną bulwę. Korzystając z nagromadzonych w niej w poprzednim roku substancji zapasowych bardzo wczesną wiosną, jeszcze przed rozwinięciem liści przez drzewa rozwija kwiaty.
- Liście
- U dołu przeważnie z jednym listkiem i dwoma podwójnie trójdzielnymi liśćmi. Przysadki o innym kształcie niż liście – palczastowrębne lub palczastosieczne, a czasami niepodzielone.
- Kwiaty
- Ciemnoczerwone, rzadziej białe lub fioletowe do 2,5 cm długości, z długą, prawie prostą ostrogą. Kwiaty o długości 15-25 mm tworzą szczytowe, dość luźne grono. Wyrastają na szypułkach nieco tylko krótszych od przysadek. Dwie działki kielicha odpadają bardzo wcześnie, tak, że kielicha przeważnie brak. Korona składa się z 4 płatków, które zrośnięte są nasadami. Górny płatek tworzy ostrogę, w której wytwarzany jest nektar. Dwa środkowe płatki tworzą hełm, którego zadaniem jest ochrona wewnętrznych części kwiatu.
- Owoc
- Pękająca dwoma podłużnymi szwami torebka, wyrastająca na trzonku o długości 10-14 mm. Czarnej barwy nasiona o średnicy ok. 2 mm zawierają elajosom.
- Gatunki podobne
- Kokorycz pusta. Najłatwiej rozróżnić po przysadkach (kokorycz pusta ma niepodzielone), lub bulwach (ma puste).
Pokrój
Przecięta bulwa
Kwiatostan kokoryczy pełnej
Kwiatostany kokoryczy pełnej (po lewej) i pustej (po prawej)
Owoce
.jpg)
Biologia i ekologia[edytuj | edytuj kod]
Bylina, geofit. Roślina posiada podwójne zabezpieczenie przed samozapyleniem; kwiaty są przedprątne, a ponadto jest wybitnie samopłonna – własny pyłek nie może kiełkować na tej samej roślinie. Kwitnie od marca do maja. Zapylana jest przez owady. Nasiona rozsiewane są przez mrówki. Siedlisko: widne lasy liściaste, zarośla, żywopłoty. Gleby gliniaste ubogie w wapń. W górach występuje po regiel dolny. W klasyfikacji zbiorowisk roślinnych gatunek charakterystyczny dla O. Fagetalia.[3]
Zmienność[edytuj | edytuj kod]
Tworzy mieszańce z kokoryczą wątłą[4].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Stevens P.F.: Angiosperm Phylogeny Website (ang.). 2001–. [dostęp 2010-01-04].
- ↑ a b Germplasm Resources Information Network (GRIN). [dostęp 2010-11-11].
- ↑ Matuszkiewicz Władysław. Przewodnik do oznaczania zbiorowisk roślinnych Polski. Wyd. Naukowe PWN, Warszawa, 2006. ISBN 83-01-14439-4.
- ↑ Rutkowski Lucjan. Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Tadeusz Traczyk: Rośliny lasu liściastego. Warszawa: PZWS, 1959.
- Lucjan Rutkowski: Klucz do oznaczania roślin naczyniowych Polski niżowej. Warszawa: Wyd. Naukowe PWN, 2006. ISBN 83-01-14342-8.
- Władysław Szafer, Stanisław Kulczyński: Rośliny polskie. Warszawa: PWN, 1953.
