Komedyja Justyna i Konstancyjej
| ||
.jpg) Strona tytułowa pierwszego wydania | ||
| Autor | Marcin Bielski | |
| Typ utworu | moralitet | |
| Wydanie oryginalne | ||
| Miejsce wydania | Kraków | |
| Język | polski | |
| Data wydania | 1557 | |
| Wydawca | Maciej Wirzbięta | |
Komedyja Justyna i Konstancyjej brata z siostrą, jako im Ociec nauke po sobie zostawiał dając miejsce napirwej uczciwej Starości i jej mistrzyni Mądrości... – moralitet Marcina Bielskiego wydany Krakowie w 1557 przez Macieja Wirzbiętę.
Komedyja przedstawia walkę cnót i występków. Głównymi bohaterami utworu są Ojciec oraz jego dzieci: Justyn i Konstancyja. Ojciec przekazuje im doświadczenia życiowe, ale to same dzieci decydują, co wybrać. Niektóre z postaw są cechowane dodatnio (Nadzieja) lub ujemnie (Pomsta), jednak wybór innych nie jest oczywisty. W utworze występuje 35 postaci, zarówno postaci ludzkich (Ociec, Wdowa, Stara Pani, Panna Służebna), jak i personifikacji (Starość, Młodość, Pokora, Pomsta).
Dzieło pisane jest sylabowcem z pełnymi i dokładnymi na ogół rymami żeńskimi. Stosowany jest ośmiozgłoskowiec, dziesięciozgłoskowiec i trzynastozgłoskowiec, a poszczególne typy wiersza przyporządkowane są różnym bohaterom. Utwór uznawany jest, obok Kupca Mikołaja Reja, za najważniejszy polski moralitet doby renesansu.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jerzy Ziomek: Renesans. Wyd. XI - 5 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2012, s. 115-119, 499, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13843-1.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Komedyja Justyna i Konstancyjej (wyd. 1557) w bibliotece Polona
|