Ksawery Święcicki
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 9 października 1895 Strzałków | |
Data i miejsce śmierci | 4 listopada 1966 Londyn | |
Przebieg służby | ||
Siły zbrojne | ![]() ![]() ![]() | |
Jednostki | 1 Pułk Ułanów 11 Pułk Ułanów Legionowych 7 Pułk Strzelców Konnych Wielkopolskich Ministerstwo Spraw Wojskowych Dywizjon Rozpoznawczy 10 Brygady Kawalerii 10 Oddział Rozpoznawczy 10 Batalion Dragonów | |
Stanowiska | instruktor szkolny dowódca szwadronu dowódca dywizjonu dowódca pułku | |
Główne wojny i bitwy | I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka II wojna światowa kampania wrześniowa Kampania francuska front zachodni | |
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Ksawery Święcicki (ur. 9 października 1895 w Strzałkowie, zm. 4 listopada 1966 w Londynie) – pułkownik kawalerii Wojska Polskiego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Ksawery Święcicki urodził się 9 października 1895 roku w dzierżawionym pałacyku malarza Henryka Siemiradzkiego[potrzebny przypis][1] w rodzinie Ksawerego Lucjana, dzierżawcy[potrzebny przypis][1] i właściciela ziemskiego dóbr w Smotryszowie[potrzebny przypis][1] i Marii Antoniny z Wiesiołowskich[potrzebny przypis][1][2].
Po wybuchu I wojny światowej w 1914 wstąpił do Legionów Polskich i służył w 1 pułku ułanów w stopniu kaprala. Od 6 lutego do 1 kwietnia 1917 roku był słuchaczem kawaleryjskiego kursu podoficerskiego przy 1 pułku ułanów w Ostrołęce. Kurs ukończył z wynikiem dostatecznym. Posiadał wówczas stopień starszego ułana[3].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Brał udział w wojnie polsko-bolszewickiej w szeregach 11 pułku ułanów. Został awansowany do stopnia porucznika kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[4][5]. W 1923, 1924, jako oficer nadetatowy macierzystego 11 pułku ułanów z garnizonu Ciechanów, służył jako instruktor w batalionie szkolnym Oficerskiej Szkoły Inżynierii[6][7]. Został absolwentem kursu dowódców szwadronu. Został awansowany do stopnia rotmistrza kawalerii ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928, nadal pozostając oficerem 11 pułku ułanów[8][9] i pełniąc funkcję dowódcy szwadronu. Od 1929 był oficerem 7 pułku strzelców konnych wielkopolskich w garnizonach Poznań i Biedrusko[10] i w jego szeregach także był dowódcą szwadronu. Został awansowany do stopnia majora kawalerii od 1 stycznia 1935. Od tego roku był referentem Biurze Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. 1 lipca 1938 został mianowany na stanowisko dowódcy dywizjonu rozpoznawczego 10 Brygady Kawalerii. Na czele tej jednostki walczył w kampanii wrześniowej. Za swoje czyny otrzymał Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari.
Po klęsce wojny obronnej i agresji ZSRR na Polskę został internowany na Węgrzech[11]. Przedostał się do Francji, gdzie wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Brał udział w kampanii francuskiej 1940, a po jej upadku przedostał się do Wielkiej Brytanii. Od 4 grudnia 1940 do 8 listopada 1943 w stopniu podpułkownika był dowódcą 10 oddziału rozpoznawczego i 10 batalionu dragonów. U schyłku wojny od 1944 do 1945 pełnił funkcję komendanta obozu rozdzielczego, utworzonego dla byłych polskich jeńców w niemieckiej niewoli. Został awansowany do stopnia pułkownika kawalerii.
Po zakończeniu wojny pozostał na emigracji w Londynie. Działał w emigracyjnych organizacjach kombatanckich. Zmarł w 1966[12][13][14]. Został pochowany na cmentarzu Streatham Park w Londynie[15].
Jego bracia Tadeusz, Mieczysław był legionistą a Bogdan także oficerem PSZ na Zachodzie[16], siostra Janina poślubiła Modesta Longina Słoniowskiego, oficera 1 kadrowej. Był żonaty z Jadwigą Zofią z domu Biedrzycką (1902-1971).[potrzebny przypis][17]
Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]
- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari (rozkazem Naczelnego Wodza Polskich Sił Zbrojnych)[18][19] nr 12246[20]
- Krzyż Niepodległości
- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi
- Srebrny Krzyż Zasługi
- Krzyż Kawalerski Orderu Świętego Sawy – Królestwo Serbów, Chorwatów i Słoweńców
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Dokument chrztu i urodzenia z parafii św. Lamberta w Radomsku
- ↑ Ocalić od zapomnienia. zbabcinegokredensu.blog.pl, 2014-11-29. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ CAW ↓, sygn. I.120.1.125 s. 7.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 685.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 608.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 621, 1526.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 561, 1386.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 300, 352.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 152.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 661.
- ↑ Jerzy Majka. Internowanie 10. Brygady Kawalerii (zmotoryzowanej) na Węgrzech w 1939 roku. „Annales Universitatis Mariae Curie-Skłodowska. Sectio F”. 60, s. 185, 189, 2005. Wydawnictwo Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej.
- ↑ Baza osób polskich - polnische Personendatenbank. Święcicki, Ksawery (1895-1966) (niem.). baza-nazwisk.de. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Swiecicki, Ksawery (1895-1966) (niem.). litdok.de. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Ksawery Swiecicki (ang.). ancestry.co.uk. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Karolina Grodziska: Polskie groby na cmentarzach Londynu. s. 417.
- ↑ Józef Przedpełski: Flora Święcicka – Żona Bohater. jozefsprzedpelski.blog.onet.pl, 2012-12-03. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ z, dokumenty ślubu .
- ↑ Antoni Grudziński: Lista żołnierzy odznaczonych. s. 251. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Lista nazwisk osób odznaczonych Orderem Virtuti Militari. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-14].
- ↑ Łukomski G. , Polak B. , Suchcitz A. , Kawalerowie Virtuti Militari 1792 - 1945, Koszalin 1997, s. 519 .
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Komenda Legionów (Dowództwo Polskiego Korpusu Posiłkowego). Centralne Archiwum Wojskowe. [dostęp 2017-11-07].
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Wykaz Legionistów Polskich 1914–1918. Ksawery Święcicki. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2015-06-29].
- Lubelszczyzna - 1939 r. Ksawery Święcicki. stankiewicze.com. [dostęp 2015-08-14].
- Działacze środowisk kombatanckich
- Londyńska Polonia
- Ludzie związani z Ciechanowem
- Majorowie kawalerii II Rzeczypospolitej
- Odznaczeni Krzyżem Niepodległości
- Odznaczeni Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (władze RP na uchodźstwie)
- Odznaczeni Krzyżem Walecznych (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Srebrnym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Odznaczeni Złotym Krzyżem Zasługi (II Rzeczpospolita)
- Pochówki w Londynie
- Podoficerowie kawalerii Legionów Polskich
- Polacy odznaczeni Orderem św. Sawy
- Polacy – uczestnicy kampanii francuskiej 1940
- Pułkownicy kawalerii Polskich Sił Zbrojnych
- Uczestnicy kampanii wrześniowej (strona polska)
- Uczestnicy wojny polsko-bolszewickiej (strona polska)
- Urodzeni w 1895
- Zmarli w 1966
- Żołnierze Wojska Polskiego internowani na Węgrzech w czasie II wojny światowej
- Żołnierze Wojska Polskiego na emigracji w Wielkiej Brytanii po II wojnie światowej
- Oficerowie 7 Pułku Strzelców Konnych Wielkopolskich