
Kunice (Żary)
| ||||
| ||||
Państwo | ![]() | |||
Województwo | ![]() | |||
Powiat | żarski | |||
Miasto | Żary | |||
Data założenia | XIV wiek | |||
W granicach Żar | 1973 | |||
SIMC | 0988690 | |||
Powierzchnia | 6,7 km² | |||
Populacja (2006) • liczba ludności |
3000 | |||
Strefa numeracyjna | 68 | |||
Kod pocztowy | 68-205 Żary-Kunice | |||
Tablice rejestracyjne | FZA | |||
Położenie na mapie Żar ![]() | ||||
Położenie na mapie Polski ![]() | ||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego ![]() | ||||
Położenie na mapie powiatu żarskiego ![]() | ||||
![]() | ||||
Portal ![]() |
Kunice, dawniej Kunice Żarskie (niem. Kunzendorf[1]) – dzielnica miasta Żary zlokalizowana na południowo-wschodnim krańcu miasta. Od strony zachodniej, południowej i wschodniej koniec Kunic wyznaczają granice miasta. Dzielnica Kunice tworzy wyodrębniony zespół ekstensywnej zabudowy o charakterze wielofunkcyjnym, z przewagą zabudowy jednorodzinnej.
Historia dzielnicy[edytuj | edytuj kod]
Pierwsza wzmianka dotycząca Kunic pochodzi z 1346 roku i jest w niej mowa o kościele parafialnym. W tym czasie Kunice były wsią parafialną podległą żarskiemu duchownemu. Odnaleziono również dokument, w którym to Urlich Pack – żarski feudał – potwierdza prawo kupna siana w Kunicach dla żarskiego proboszcza Mikołaja Stewitz. Prawdopodobnie około 1463 roku Kunice stały się własnością klasztoru augustianów z pobliskiego Żagania. Żagańscy bracia od świętego Augustyna włodarzami Kunic byli aż do 1810 roku.
Rozwój Kunic postępował w tym okresie niezwykle dynamicznie. Świadczy o tym nie tylko potęga kunickiej świątyni, ale i rozpoczęcie produkcji szkła oraz wydobycia z miejscowych złóż węgla brunatnego na skalę przemysłową. W przedwojennych Kunicach i bezpośredniej okolicy funkcjonowały kopalnie[1]:
- Augustus 51°36′02,9″N 15°10′23,2″E/51,600800 15,173100,
- Eichberg 51°35′31,6″N 15°10′04,4″E/51,592100 15,167900,
- Glückstern 51°36′01,8″N 15°10′56,3″E/51,600500 15,182300,
- Marie 51°36′44,6″N 15°07′50,9″E/51,612400 15,130800,
- Martin 51°36′36,7″N 15°10′59,9″E/51,610200 15,183300,
- Rudolph 51°35′03,8″N 15°08′44,2″E/51,584400 15,145600,
- Olga 51°36′30,6″N 15°11′50,6″E/51,608500 15,197400,
- Quos 51°35′43,1″N 15°09′57,2″E/51,595300 15,165900,
- Wienand 51°36′44,6″N 15°07′50,9″E/51,612400 15,130800.
Obecnie pokłady węgla brunatnego i iłów ceramicznych nie są eksploatowane.
Kunice okres wojen światowych przetrwały bez większych zniszczeń. W 1958 Kunice zyskały status osiedla, w 1969 uzyskały prawa miejskie, po czym z dniem 01.01.1973 roku zostały włączone w obręb administracyjny miasta Żary.
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[2]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pod wezwaniem Matki Boskiej Szkaplerznej, ul. Wyzwolenia, z 1895 roku, wybudowany na miejscu średniowiecznej świątyni. Wewnątrz ambona i ołtarz z 1740, które zostały tu przeniesione z kaplicy zamkowej[3];
- plebania z XVIII wieku, nakryta dachem naczółkowym.
Firmy i przedsiębiorstwa[edytuj | edytuj kod]
Z dawnych gałęzi przemysłu, istniejących jeszcze przed wojną, do dziś funkcjonuje jedynie przemysł szklarski. Spośród obecnie działających firm i przedsiębiorstw w Kunicach można wymienić:
- SEKURIT SAINT-GOBAIN Hanglas Polska (producent szyb samochodowych),
- SAINT-GOBAIN Euroverder Polska (producent elementów szklanych do sprzętu AGD),
- Vitrosilicon S.A. (producent pustaków szklanych),
- OR-SAT (producent poduch tapicerskich i akcesoriów samochodowych),
- ALFA-WIL (producent kostki brukowej),
- MAXNET (dostawca szerokopasmowego internetu).
- BALONOWY ŚWIAT (balony helowe, dmuchane zamki, wata cukrowa).
Ważniejsze instytucje i obiekty dzielnicy[edytuj | edytuj kod]
- Miejskie Przedszkole nr 4 – ul. Sikorskiego 22,
- Zespół Szkół: Szkoła Podstawowa nr 10 i Gimnazjum nr 4 – ul. Pułaskiego 4,
- Filia Żarskiego Domu Kultury – ul. Grunwaldzka 3,
- Klub Sportowy Unia Żary-Kunice – Al. Wojska Polskiego 56,
- Ochotnicza Straż Pożarna – ul. Strażacka 4.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Żary Kunice – przystanek kolejowy w Kunicach Żarskich
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Messtischblatt Nr. 4556 Ndr. Hartmannsdorf (1938)
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego – stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 143. [dostęp 16.3.13].
- ↑ Waldemar Bena opis do mapy "Bory Dolnośląskie, Przemkowski Park Krajobrazowy" Wydawnictwo Turystyczne Plan, Jelenia Góra 2004 ISBN 83-88049-83-6