Kurganiec-25
| ||
 Kurganiec-25 IFV | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Rosja
| |
| Producent | Kurganmashzavod | |
| Typ pojazdu | wóz bojowy | |
| Trakcja | gąsienicowa | |
| Załoga | 3 + 8 żołnierzy desantu | |
| Historia | ||
| Produkcja | od 2015 | |
| Dane techniczne | ||
| Silnik | Diesel (800 KM) | |
| Masa | 25 ton | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 80 km/h | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| Karabin maszynowy Kord kal. 12,7 mm | ||
| Użytkownicy | ||
| Rosja
| ||
Kurganiec – rodzina gąsienicowych wozów bojowych (średnia platforma gąsienicowa) opracowana w Rosji na początku XXI wieku. Konstrukcja opracowana i sprawdzona jednak, ze względów ekonomicznych, dopiero latem 2018 poinformowano o zamówieniu pierwszej, przedseryjnej produkcji, dla jednostek wojskowych [1].
Konstrukcja[edytuj | edytuj kod]
Pojazd gąsienicowy, o sylwetce przypominającej CV90. Silnik z przodu kadłuba, przesunięty na prawo. Podstawowa wersja ma siedem kół nośnych i trzy rolki podtrzymujące dla każdej gąsienicy. Koła napędzające z przodu. Zaprojektowano również wersje z 6 i 5 kołami nośnymi.
Pojazd wyposażony ma być w pomocniczy agregat prądotwórczy.
Zaprezentowano modele z dwoma wariantami przedziału załogi. W pierwszym kierowca siedzi obok przedziału silnika, a za nim dowódca i operator uzbrojenia. W drugiej wersji wszyscy trzej siedzą obok siebie, mając indywidualne włazy z zestawem peryskopów. Z przodu kadłuba zamontowano falochron i lekki lemiesz.
Przedział desantu, zajmujący środek i tył pojazdu ma tylną rampę. W niektórych wersjach także włazy w stropie. Wąski korytarzyk łączy go też z przedziałem kierowcy.
Przewidywane wersje[edytuj | edytuj kod]
- Bojowy wóz piechoty- podstawowa wersja z przedziałem desantu na 8 osób i wieżą z zamontowanymi: armatą kalibru 100 mm, z możliwością wystrzeliwania przeciwpancernych pocisków kierowanych oraz szybkostrzelną armatą kalibru 30 mm. W przedziale desantu znajduje się osiem indywidualnych siedzeń, podwieszonych pod stropem, wyposażonych w podnóżki i zagłówki. Żołnierze siedzą tyłem do ścian. Nie przewidziano otworów strzelniczych ani obserwacyjnych.
- Wóz rozpoznania, wyposażony w mniejszą wieżę, zdalnie sterowaną i umieszczoną bardziej z tyłu kadłuba. W wieży wielkokalibrowy karabin maszynowy 12,7 mm. Operatorzy sprzętu mają stanowiska w przedniej części przedziału bojowego i osobne włazy z peryskopami.
- Bojowy wóz piechoty (Bajkał) z armatą kalibru 57 mm[2]
- Wóz rozpoznania radioelektronicznego (Pałantin-P) wyróżniający się dużą liczbą anten.
- Wóz dowodzenia (prawdopodobnie na szczeblu batalionu) w przedziale desantowym ma trzy stanowiska robocze z wielofunkcyjnymi monitorami oraz dodatkowe miejsca dla dwóch pasażerów.
- Lekkie działo samobieżne z haubicą kalibru 100-122 mm.
- Wóz wsparcia ogniowego z armatą kalibru 125 mm, zewnętrznie lawetowaną.
- Artyleryjski zestaw przeciwlotniczy z armatą kalibru ok. 60mm
- Wóz zabezpieczenia technicznego
- Wóz rozpoznania skażeń
- Rakietowy zestaw przeciwlotniczy
- Rakietowy zestaw przeciwpancerny
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
Tomasz Szulc. Więcej o Kurgańcu i Bumierangu. „Nowa Technika Wojskowa”, s. 25-27, 01 2013. Magnum-X. ISSN 1230-1655. [zarchiwizowane z adresu 2013-11-11].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- widok z opisem elementów (ros.)
- Kurganiec w Global Security (en)
- program TV, z dobrze widocznymi szczegółami także wnętrza, modelu 25 (ros.)
| ||||||||||||||||||||||||
