LVG C.V
| ||
![]() Maszyny zmodernizowane w warsztatach na poznańskiej Ławicy poprzez wbudowanie silników Austro-Daimler | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Producent | Luft-Verkehrs-Gesellschaft | |
Typ | samolot bombowo-rozpoznawczy | |
Konstrukcja | dwuplatowiec konstrukcji mieszanej | |
Załoga | 2 (pilot i strzelec/obserwator) | |
Historia | ||
Data oblotu | 1913 | |
Dane techniczne | ||
Napęd | 1 × Benz Bz.IV, rzędowy 6-cylindrowy | |
Moc | 200 KM (147 kW) | |
Wymiary | ||
Rozpiętość | 13,60 m | |
Długość | 7,24 m | |
Wysokość | 3,23 m | |
Masa | ||
Własna | 985 kg | |
Startowa | 1505 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość maks. | 170 km/h | |
Pułap | 5000 m | |
Zasięg | 380 km | |
Długotrwałość lotu | 3,5 godziny | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
1 × karabin maszynowy LMG 08/15 kal. 7,92 mm – zsynchronizowany 1 × karabin maszynowy Parabellum kal. 7,92 mm – ruchomy, na obrotnicy 115 kg bomb pod skrzydłami | ||
Użytkownicy | ||
![]() ![]() |
LVG C.V – niemiecki samolot wielozadaniowy (rozpoznawczy i bombowy). Zaprojektowany i zbudowany w niemieckich zakładach lotniczych Luft-Verkehrs-Gesellschaft.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Samolot wielozadaniowy LVG C.V jest kolejnym samolotem zaprojektowanym w przez inż. Franza Schneidera z niemieckich zakładów lotniczych LVG.
Pierwszym z serii samolotów wielozadaniowych był zbudowany w 1913 roku prototyp oznaczony jako LVG A.I w układzie dwupłata. Następnie na przełomie 1913 – 1914 roku rozpoczęto produkcję dwumiejscowych samolotów rozpoznawczych i szkolnych LVG B.I i LVG B.II, a w 1915 roku kolejny samolot szkolny LVG B.III. Pod koniec 1914 roku powstał samolot doświadczalny LVG E.I, który stał się początkiem serii wojskowych samolotów wielozadaniowych dla niemieckiego lotnictwa w toczącej się I wojnie światowej. Pierwszym samolotem z tej serii był samolot rozpoznawczy LVG C.II w układzie dwupłatu, dwumiejscowy zbudowany w 1915 roku. Jego ulepszoną wersją był budowany od 1916 roku samolot LVG C.IV. Lecz do najbardziej znanych i powszechnie stosowanych przez lotnictwo niemieckie w I wojnie światowej należały samoloty wielozadaniowe LVG C.V i LVG C.VI budowane od końca 1916 roku.
Samolot LVG C.V był dobrze opracowany pod względem aerodynamicznym i miał stosunkowo mocną konstrukcję. Kadłub miał konstrukcję drewnianą kratownicową. Z przodu kadłuba mieścił się silnik rzędowy Benz, chłodzony cieczą z charakterystyczną wyprowadzoną do góry rurą wylotową spalin ze wszystkich cylindrów oraz usytuowaną za nią rurą zasysającą powietrze. Za silnikiem znajdowały się dwie kabiny – pierwsza pilota, tuż za nią druga obserwatora. Na końcu kadłuba umieszczono usterzenie klasyczne o kształcie eliptycznym – poziome proste, pionowe skośne. Pokrycie kadłuba stanowiła z przodu przy silniku blacha aluminiowa, za silnikiem sklejka. Płaty o konstrukcji drewnianej i kształcie prostokątnym, na końcach lekko zaokrąglone, był usztywniony słupkami i cięgnami stalowymi. Lotki umieszczono tylko na górnym płacie, w którym również znajdował się zbiornik paliwa i na zewnątrz pośrodku chłodnica cieczy. Płaty i usterzenie pokryte było płótnem.
Samolot LVG C.V zostały zastosowane przez Niemców w działania wojennych w drugiej połowie 1917 roku, na początku na froncie zachodnim, a potem od 1918 roku także na innych frontach m.in. w Palestynie. Używano ich do rozpoznania fotograficznego, do współpracy z artylerią i jako lekkie bombowce.
Ogółem wyprodukowano ponad 1200 samolotów wielozadaniowych LVG C.V. Oprócz nich w zakładach LVG do końca wojny produkowano następne wersje samolotów wojskowych: od 1917 roku samolot rozpoznawczy LVG C.VI, od 1918 roku samoloty rozpoznawcze LVG C.VII, LVG C.VIII i LVG C.IX; jednomiejscowe samoloty myśliwskie: w 1917 roku LVG D.II, LVG D.III i LVG D.IV, w 1918 – LVG D.V i LVG D.VI oraz dwumiejscowe samoloty bombowe: w 1915 roku LVG G.I, w 1917 – LVG G.II i w 1918 – LVG G.III.
Użycie w lotnictwie polskim[edytuj | edytuj kod]
Po zakończeniu I wojny światowej w 1919 roku oddziały polskie na terenie Małopolski przejęły od Niemców 7 samolotów LVG C.V[1]. W 1920 roku w warsztatach na lotnisku Ławica w Poznaniu ze zdobytych części zmontowano jeszcze w lipcu i sierpniu 42 samoloty tego typu. 9 stycznia 1919 roku powstańcy wielkopolscy przemalowanymi w polskie barwy zdobycznymi samolotami LVG C.V dokonali odwetowego nalotu na lotnisko wojskowe we Frankfurcie nad Odrą[2].
Samoloty te skierowano do eskadr wywiadowczych: 4., 6., 8., 12. i 14. Do eskadr tych włączono również 12 nowych samolotów LVG C.V i LVG C.VI zakupionych w Niemczech. Eskadry te wzięły udział w walkach w latach 1919 – 1920, w tym w wojnie polsko-bolszewickiej.
Opis techniczny samolotu LVG C.V[edytuj | edytuj kod]
Samolot LVG C.V był dwumiejscowym samolotem wielozadaniowym, dwupłatem o konstrukcji mieszanej. Podwozie klasyczne – stałe. Napęd – 1 silnik rzędowy, śmigło drewniane, dwułopatowe.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, s. 19, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.
- ↑ Marcin Bartnicki: Nalot Wielkopolan na Frankfurt (pol.). [dostęp 09.01.2018].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ryszard Kaczkowski: LVG C-V, C-VI. „Skrzydlata Polska”. 3/1971, 17 stycznia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783.