Lekkie Podwozie Gąsienicowe

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Uniwersalny Nośnik Gąsienicowy
Ilustracja
Uniwersalny Nośnik Gąsienicowy wersji wozu dowodzenia DMO Regina
Dane podstawowe
Państwo  Polska
Producent Huta Stalowa Wola
Typ pojazdu transporter opancerzony
Trakcja gąsienicowa
Załoga 2+
Historia
Prototypy 2008
Produkcja od 2010
Dane techniczne
Silnik 6 cylindrowy silnik wysokoprężny MTU 6V199 TE20
o mocy 260 kW
Transmisja automatyczna, ZF LSG-1000
Pancerz STANAG 4569 Poziom I
Długość 7,37 m
Szerokość 2,87 m
Prześwit 0,4 m
Osiągi
Prędkość 60 km/h
Zasięg 500 km
Pokonywanie przeszkód
Brody (głęb.) 1,2 m
Rowy (szer.) 2,0 m
Kąt podjazdu 60%
Przechył boczny 30%
Dane operacyjne
Wyposażenie
pokładowy zestaw urządzeń łączności wewnętrznej FONET
Użytkownicy
 Polska

Lekkie Podwozie Gąsienicowe, również: Uniwersalny Nośnik Gąsienicowy – polski, lekki transporter opancerzony opracowany przez Centrum Produkcji Wojskowej HSW.

Opis[edytuj | edytuj kod]

Konstrukcja pojazdu opiera się na produkowanym w HSW amfibijnym transporterze Opal-II, będącym rozwinięciem licencyjnego, radzieckiego MTLB. Nadwozie posiada 7 par kół jezdnych - zostało wydłużone o 1 koło w stosunku do MLTB.

Największą różnicą, w stosunku do protoplasty, poza wyglądem kadłuba, jest zastosowany system napędowy . Napęd stanowi chłodzony cieczą, 6-cylindrowy silnik wysokoprężny MTU 6V199 TE20 o mocy 260 kW[1] i maksymalnym momencie obrotowym 1730 Nm[2]. Jednostka napędowa sprzężona jest z automatyczną przekładnią LSG-1000[2] marki ZF Friedrichshafen AG.

Identycznie jak w MT-LB, zespół napędowy w postaci power-packa[3], umieszczony jest z przodu pojazdu, co poprawia bezpieczeństwo załogi oraz usprawnia serwisowanie. Pokrewny z MT-LB jest natomiast gąsienicowy układ bieżny oraz zawieszenie, tj. przednie koła napędowe i siedem kół nośnych po każdej stronie. Zawieszenie indywidualne na wałkach skrętnych. Pomimo stosunkowo niewielkiej masy (16-17 t.)[2] pojazd nie posiada zdolności pływania[3]. Podwozie posiada możliwość zainstalowania systemu wieżowego, osadzonego w tylnej części kadłuba. Jest to rozwiązanie analogiczne jak w podwoziu HSW dla haubicy 2S1 Goździk.

Wersje[edytuj | edytuj kod]

Artyleryjski Wóz Dowodzenia WD - wóz dowódczy na podwoziu gąsienicowym[1]. Artyleryjskie wozy dowodzenia przeznaczone są do realizacji przedsięwzięć w zakresie przygotowania i kierowania ogniem, rozwijania punktów dowodzenia, pozyskiwania i opracowywania danych o warunkach strzelania oraz informacji rozpoznawczych, niezbędnych do rażenia obiektów przeciwnika. Wozy te zapewniają samodzielne działanie plutonów ogniowych w systemie dowodzenia i kierowania ogniem. W przypadku zniszczenia Wozu dowodzenia dowódcy kompani wsparcia, Wozy dowodzenia dowódców plutonów ogniowych przejmują jego zadania[4]. Wóz wyposażony jest w:

  • informatyczno-elektroniczny system kierowania ogniem TOPAZ[4],
  • uzbrojenie pokładowe w postaci karabinu UKM-2000 zamontowanym na obrotnicy[4],
  • przyrządy obserwacyjne do prowadzenia obserwacji w dzień i w nocy dla dwóch członków załogi, w tym dowódcy[4],
  • urządzenie filtrowentylacyjne oraz system obrony przed bronią ABC[4],
  • system samoosłony Obra-3 SSP-1[4],
  • system przeciwpożarowy w przedziale silnikowym i układ tłumienia wybuchu w przedziale załogowym[4],
  • środki łączności wewnętrznej i zewnętrznej oraz wyposażenie teleinformatyczne wraz z odbiornikiem GPS[4].

Pojazd wchodzi w skład Dywizjonowego Modułu Ogniowego (DMO) Regina dla armatohaubic AHS Krab[5]. Kadłub pojazdu zapewnia ochronę balistyczną na poziomie I wg. STANAG 4569[4].

Wóz Dowódczo-sztabowy WDSz - wóz dowódczo-sztabowy. Wozy dowódczo-sztabowe i dowódcze przeznaczone są do zapewnienia miejsc pracy dowódcy dywizjonu, szefowi sztabu, dowódcy baterii i dowódcy plutonu ogniowego oraz współpracujących z nimi osób funkcyjnych, wspomagania informatycznego procesów planistyczno-decyzyjnych w systemie dowodzenia i kierowania ogniem dywizjonu, oraz utrzymywania łączności[6]. Wóz wyposażony jest w:

  • pokładowy zespół agregatu prądotwórczego[6],
  • urządzenie filtrowentylacyjno-klimatyzacyjne[6],
  • system samoosłony pojazdu Obra-3 SSP-1[6],
  • system przeciwpożarowy i tłumienia wybuchu KIDDE-DEUGRA[6],
  • zbrojenie pokładowe w postaci karabinu UKM-2000 zamontowanym na obrotnicy[6],
  • dwa ogrzewacze Air Top EVO 5500[6],
  • pokładowy zestaw urządzeń łączności wewnętrznej FONET oraz łączność zewnętrzna[6],
  • wyposażenie teleinformatyczne wraz z odbiornikiem GPS[6],
  • informatyczno-elektroniczny system kierowania ogniem TOPAZ[6].

Pojazd wchodzi w skład Dywizjonowego Modułu Ogniowego (DMO) Regina dla armatohaubic AHS Krab[5]. Kadłub pojazdu zapewnia ochronę balistyczną na poziomie I wg. STANAG 4569[4].

SMG 120/M120G Rak - nośnik gąsienicowy automatycznie ładowanego moździerza kalibru 120 mm. Nośnik ten pozwala na pokonywanie wzniesień o nachyleniu do 60%, posiada przechył boczny wynoszący 30%. Możliwe jest także pokonywanie przeszkód pionowych o wysokości do 0,4 metra, rowów o szerokości 2 metrów oraz brodzenia do głębokości 1,5 metra. Opancerzenie zapewnia odporność balistyczną zgodną z poziomem I wg STANAG 4569[7].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b KT, Armatohaubica kalibru 155 mm Krab, defence24.pl, 9 grudnia 2012 [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24] (pol.).
  2. ↑ a b c HSW, Wozy dowódczo-sztabowe (WDSz) i dowódcze (WD), Huta Stalowa Wola S.A. [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24] (pol.).
  3. ↑ a b e-RAPORT MSPO 1/2009 – Stalowowolskie nowości MSPO, Altair, 31 sierpnia 2009 [dostęp 2014-04-24] [zarchiwizowane z adresu 2014-04-24] (pol.).
  4. ↑ a b c d e f g h i j Artyleryjski wóz dowodzenia AWD na podwoziu gąsienicowym.
  5. ↑ a b Pierwszy moduł Regina, www.milmag.pl [dostęp 2021-01-21] (pol.).
  6. ↑ a b c d e f g h i j Wóz dowódczo-sztabowy / dowódczy na podwoziu gąsienicowym.
  7. ↑ Moździerze samobieżne 120 mm (HSW).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lekkie_Podwozie_Gąsienicowe&oldid=62091490”