Leon Dzierdziejewski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Leon Dzierdziejewski
major kawalerii major kawalerii
Data i miejsce urodzenia 26 stycznia 1894
Puziniewicze Powiat stołpecki
Data i miejsce śmierci kwiecień 1940
Charków
Przebieg służby
Siły zbrojne Lesser Coat of Arms of Russian Empire.svg Armia Imperium Rosyjskiego
Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Jednostki I Korpus Polski w Rosji
2 Pułk Ułanów Grochowskich
8 Pułk Ułanów Księcia Józefa Poniatowskiego
Stanowiska Rejonowy Inspektor Koni w Postawach
Główne wojny i bitwy I wojna światowa
wojna polsko-bolszewicka
II wojna światowa
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920-1941, trzykrotnie) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Medal Zwycięstwa (międzyaliancki)

Leon Dzierdziejewski (ur. 26 stycznia 1894, zm. w kwietniu 1940) – major kawalerii Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Leon Dzierdziejewski był synem Onufrego i Marii z domu Celińskich, urodził się w Puziniewiczach w powiecie stołpeckim. W 1914 r. ukończył Szkołę Handlowa w Wilnie i rozpoczął studia w Instytucie Handlowym w Kijowie. Brał udział w strajkach szkolnych o wprowadzenie języka polskiego i nauki religii w języku polskim.

Od 1915 roku służył w armii rosyjskiej, gdzie ukończył szkołę oficerów kawalerii w Piotrogrodzie. Po upadku caratu w 1917 roku rozpoczął służbę w I Korpusie Polskim, po powrocie do kraju, w sierpniu 1918 roku, wstąpił na ochotnika do Wojska Polskiego. Został przydzielony do 2 pułku ułanów na stanowisko dowódcy plutonu. Z pułkiem tym walczył podczas wojny z bolszewikami jako dowódca plutonu i szwadronu kaemów. Za walki pod Ojrzeniem odznaczony Orderem Virtuti Militari 5 kl. nr 4591.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku został zweryfikowany do stopnia rotmistrza ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. W 1928 roku awansował na majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku, przez pewien czas pełnił funkcję dowódcy szwadronu zapasowego. 6 lipca 1929 roku został przeniesiony do 8 pułku ułanów w Krakowie na stanowisko kwatermistrza[1]. 31 marca 1931 roku został przeniesiony na stanowisko rejonowego inspektora koni w Postawach[2].

W latach 20. był członkiem Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego[3]. W 1934 roku przeszedł w stan spoczynku z przydziałem do Okręgu Korpusu Nr III. W 1939 roku został zaaresztowany przez wkraczające radzieckie wojska okupacyjne.

Leon Dzierdziejewski w 1940 roku został zamordowany przez NKWD w Charkowie i pochowany w Piatichatkach na Cmentarzu Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie.

5 października 2007 Minister Obrony Narodowej awansował go pośmiertnie do stopnia podpułkownika[4]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”.

Ordery i odznaczenia[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 6 lipca 1929 roku, s. 192.
  2. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 31 marca 1930 roku, s. 108.
  3. ↑ Dział urzędowy. Spis członków Wojskowego Klubu Samochodowego i Motocyklowego w dniu 15 marca 1926 r.. „Automobilista Wojskowy”, s. 3, Nr 2 z 15 marca 1926. Wojskowy Klub Samochodowy i Motocyklowy. 
  4. ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
  5. ↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 3373 z 1921 r. (Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 39, poz. 1822)

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2016-02-15].
  • Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego: Charków, Warszawa 2003, ​ISBN 83-916663-5-2​, s. 103.
  • K. Banaszek, W. K. Roman, Z. Sawicki, Kawalerowie orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich, Warszawa 2000, s. 72.
  • Rocznik Oficerski 1923 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 603, 680;
  • Rocznik Oficerski 1924 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 545, 602;
  • Rocznik Oficerski 1928 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 291, 342;
  • Rocznik Oficerski 1932 - Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 144, 529;
  • Ogrody Wspomnień – Leon Dzierdziejewski [dostęp 2012-06-02]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leon_Dzierdziejewski&oldid=56344043”