Li Yuanhong
| |||||||||
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
| |||||||||
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 października 1864 Dawu | |
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 1928 Tiencin | |
| Prezydent Republiki Chińskiej | ||
| Okres | od 7 czerwca 1916 do 13 czerwca 1923 | |
| Przynależność polityczna | Kuomintang | |
| Poprzednik | Yuan Shikai | |
| Następca | Feng Guozhang | |
| Okres | od 11 czerwca 1922 do 13 czerwca 1923 | |
| Przynależność polityczna | Kuomintang | |
| Poprzednik | Zhou Ziqi (tymczasowo) | |
| Następca | Zhang Shaozeng (tymczasowo) | |
| Wiceprezydent Republiki Chińskiej | ||
| Okres | od 1 stycznia 1912 do 6 czerwca 1916 | |
| Przynależność polityczna | Kuomintang | |
| Następca | Feng Guozhang | |
Li Yuanhong (ur. 19 października 1864, zm. 3 czerwca 1928) – chiński wojskowy i polityk.
Pochodził z Huangpi w prowincji Hubei, jego ojciec był weteranem powstania tajpingów. W 1889 roku ukończył akademię morską w Tianjinie. Jako dowódca krążownika brał udział w wojnie chińsko-japońskiej (1894–1895)[1]. Po jej zakończeniu przeniósł się do wojsk lądowych i został dowódcą garnizonu w Hankou.
Po wybuchu powstania w Wuchangu (październik 1911) został zmuszony przez rewolucjonistów do objęcia jego dowództwa[2] i objęcia stanowiska wojskowego gubernatora prowincji Hubei[1].
1 stycznia 1912 został wiceprezydentem proklamowanej w Nankinie Republiki Chińskiej. Pełnił tę funkcję aż do śmierci Yuan Shikaia. W tym okresie zaczął aktywnie udzielać się w polityce. Był jednym z najbardziej oddanych sojuszników Yuana i najzacieklejszych przeciwników Sun Jat-sena[1].
W 1913 roku założył własną Partię Postępową[1]. Po śmierci Yuan Shikaia 6 czerwca 1916 roku jako jego zastępca automatycznie przejął stanowisko głowy państwa. Był przeciwnikiem wypowiedzenia wojny Niemcom i zaangażowania się Chin po stronie Ententy. W wyniku konfliktu z członkami rządu Duan Qiruia w czerwcu 1917 rozwiązał parlament, a także wezwał na pomoc oddziały zbrojne pod dowództwem Zhang Xuna. Gdy ten po wkroczeniu do stolicy 1 lipca 1917 roku proklamował restaurację monarchii, Li odmówił przyjęcia proponowanego mu wysokiego stanowiska i schronił się w poselstwie japońskim w Tianjinie. Po przywróceniu rządów republikańskich 17 lipca nowym prezydentem został dotychczasowy zastępca Li, Feng Guozhang.
Na urząd prezydenta (władz w Pekinie) został powołany ponownie 11 czerwca 1922 roku w wyniku zwycięstwa kliki Zhili w I wojnie z Fengtian (kwiecień–maj 1922). Podczas swojej prezydentury próbował przywrócić stabilność państwa i ukrócić rządy militarystów, m.in. poprzez powołanie gabinetu złożonego z technokratów i apel o demobilizację wojsk[3]. Ostatecznie 13 czerwca 1923 roku został zmuszony przez Cao Kuna do ustąpienia z urzędu[4]. Po rezygnacji z prezydentury wycofał się z polityki i wrócił do Tianjinu, gdzie mieszkał do końca życia[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e Li Yuanhong - The Only Person Who Was Twice President of the Republic of China (ang.). history.cultural-china. [dostęp 10 czerwca 2010].
- ↑ Jakub Polit: Chiny. Warszawa: Wydawnictwo Trio, 2004, s. 61. ISBN 83-88542-68-0.
- ↑ J. Polit, op.cit., s. 95
- ↑ J. Polit, op.cit., s. 96
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Witold Rodziński: Historia Chin. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich - Wydaw., 1992. ISBN 83-04-03821-8.
| |||||||||||||||
