Lista posiadaczy WWE European Championship

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Kurt Angle, który posiadał WWF European Championship i WWF Intercontinental Championship w jednym momencie.

WWE European Championship było tytułem mistrzowskim profesjonalnego wrestlingu promowanym przez federację World Wrestling Entertainment (poprzednio World Wrestling Federation). Tytuł został stworzony 26 lutego 1997[1]. Pierwszym mistrzem był The British Bulldog, który pokonał Owena Harta w finale turnieju[2]. Tytuł został po raz pierwszy porzucony w 1999, kiedy to Shane McMahon ukrył mistrzostwo w torbie[3]. Trzy miesiące później zostało one odnalezione przez Mideona, który przywrócił tytuł i stał się jego kolejnym posiadaczem[4].. Tytuł ostatecznie został zdezaktywowany 22 lipca 2002, kiedy to WWE Intercontinental Champion Rob Van Dam pokonał European Championa Jeffa Hardy'ego unifikując European i Intercontinental Championship, kontynuując życiorys tego drugiego[5]. W historii było łącznie 27 mistrzów przy 37 różnych panowaniach.

WWE.com nie uznaje zwycięstwa Van Dama nad Jeffem Hardym o European Championship jako title match, jednakże na profilu RVD'ego i w oficjalnej encyklopedii WWE znajduje się wzmianka o jego panowaniu[6][7].

Historia tytułu[edytuj | edytuj kod]

Nazwy[edytuj | edytuj kod]

Nazwa Lata
WWF European Championship Luty 1997 – Maj 2002
WWE European Championship Maj 2002 – Lipiec 2002

Panowania[edytuj | edytuj kod]

Nr. Mistrz Panowanie Data Dni Lokacja Gala Notki Odn.
1 The British Bulldog 1 1997-02-2626 lutego 1997[1] 206 Berlin, Niemcy Raw Wyemitowano 3 marca. Pokonał Owena Harta w finale turnieju. [2]
2 Shawn Michaels 1 1997-09-2020 września 1997 82 Birmingham, Anglia One Night Only Po wygranej stał się pierwszym Grand Slam Championem. [8]
3 Triple H 1 1997-12-2222 grudnia 1997 40 Lowell, MA Raw Wyemitowano 22 grudnia. Michaels dostał nakaz obrony tytułu przeciwko Helmsley'owi przez Komisarza WWF Sgt. Slaughtera. Michaels specjalnie przegrał ów pojedynek. [9]
4 Owen Hart 1 1998-01-2020 stycznia 1998 55 Davis, CA Raw is War Wyemitowano 26 stycznia. Pokonał The Artist Formerly Known As Goldust, który przebrał się za Triple H'a. Komisarz Slaughter wręczył tytuł Hartowi, gdyż uznał Goldusta jako zastępstwo Triple H'a. [10]
5 Triple H 2 1998-03-1616 marca 1998 120 Phoenix, AZ Raw is War Wyemitowano 17 marca [11]
6 D'Lo Brown 1 1998-07-1414 lipca 1998 63 Binghamton, NY Raw is War Wyemitowano 20 lipca. [12]
7 X-Pac 1 1998-09-1515 września 1998 14 Sacramento, CA Raw is War Wyemitowano 21 września. [13]
8 D'Lo Brown 2 1998-09-2929 września 1998 19 East Lansing, MI Raw is War Wyemitowano 5 października. [14]
9 X-Pac 2 1998-10-1818 października 1998 120 Rosemont, IL Judgment Day: In Your House [15]
10 Shane McMahon 1 1999-02-1515 lutego 1999 43 Birmingham, AL Raw is War Pokonał X-Paca w tag team matchu Shane McMahon i Kane vs. Triple H i X-Pac. [3]
— Zdezaktywowany — 1999-03-3030 marca 1999 — Uniondale, NY Sunday Night Heat McMahon "przeszedł na emeryturę jako mistrz". Wyemitowano 4 kwietnia. [3]
11 Mideon 1 1999-06-2121 czerwca 1999 34 Memphis, TN Raw is War Shane McMahon dał Mideonowi tytuł po tym jak znalazł go w torbie należącej do Shane'a. [4]
12 D'Lo Brown 3 1999-07-2525 lipca 1999 28 Buffalo, NY Fully Loaded Stał się pierwszym wrestlerem posiadającym European i Intercontinental Championship w jednym czasie. [16]
13 Jeff Jarrett 1 1999-08-2222 sierpnia 1999 1 Minneapolis, MN SummerSlam Na szali był również Intercontinental Championship Browna. [17]
14 Mark Henry 1 1999-08-2323 sierpnia 1999 34 Ames, IA Raw is War Jarrett podarował tytuł Henry'emu jako prezent za asystowanie Jarrettowi przy pokonywaniu D'Lo Browna na SummerSlam. [18]
15 D'Lo Brown 4 1999-09-2626 września 1999 30 Charlotte, NC Unforgiven [19]
16 The British Bulldog 2 1999-10-2626 października 1999 47 Springfield, MA SmackDown Wyemitowano 28 października. [20]
17 Val Venis 1 1999-12-1212 grudnia 1999 58 Sunrise, FL Armageddon Był to triple threat match, w którym brał również udział D'Lo Brown. [21]
18 Kurt Angle 1 2000-02-088 lutego 2000 54 Austin, TX SmackDown Wyemitowano 10 lutego. [22]
19 Chris Jericho 1 2000-04-022 kwietnia 2000 1 Anaheim, CA WrestleMania 2000 Zdobył drugie przypięcie w two fall triple threat matchu przeciwko Angle'owi i Chrisie Benoit (pierwszy pin był o Intercontinental Championship); przypiął Benoita zdobywając mistrzostwo. [23]
20 Eddie Guerrero 1 2000-04-033 kwietnia 2000 111 Los Angeles, CA Raw is War [24]
21 Perry Saturn 1 2000-07-2323 lipca 2000 37 Dallas, TX Fully Loaded [25]
22 Al Snow 1 2000-08-2929 sierpnia 2000 48 Fayetteville, NC SmackDown! Wyemitowano 31 sierpnia. [26]
23 William Regal 1 2000-10-1616 października 2000 47 Detroit, MI Raw is War [27]
24 Crash Holly 1 2000-12-022 grudnia 2000 2 Sheffield, Anglia Rebellion [28]
25 William Regal 2 2000-12-044 grudnia 2000 49 East Rutherford, NJ Raw is War [29]
26 Test 1 2001-01-2222 stycznia 2001 69 Lafayette, LA Raw is War [30]
27 Eddie Guerrero 2 2001-04-011 kwietnia 2001 23 Houston, TX WrestleMania X-Seven [31]
28 Matt Hardy 1 2001-04-2424 kwietnia 2001 125 Denver, CO SmackDown Wyemitowano 26 kwietnia. [32]
29 The Hurricane 1 2001-08-2727 sierpnia 2001 56 Grand Rapids, MI Raw [33]
30 Bradshaw 1 2001-10-2222 października 2001 8 Kansas City, MO Raw [34]
31 Christian 1 2001-10-3030 października 2001 91 Cincinnati, OH SmackDown Wyemitowano 1 listopada. [35]
32 Diamond Dallas Page 1 2002-01-2929 stycznia 2002 49 Norfolk, VA SmackDown Wyemitowano 31 stycznia. [36]
33 William Regal 3 2002-03-1919 marca 2002 20 Ottawa, ON SmackDown Wyemitowano 21 marca. Tytuł stał się ekskluzywny dla Raw, kiedy to Regal został przeniesiony do brandu Raw 26 marca 2002. [37]
34 Spike Dudley 1 2002-04-088 kwietnia 2002 28 Phoenix, AZ Raw Nazwa tytułu została zmieniona na WWE European Championship w dniu 5 maja 2002. [38][39]
35 William Regal 4 2002-05-066 maja 2002 63 Hartford, CT Raw [40]
36 Jeff Hardy 1 2002-07-088 lipca 2002 14 Filadelfia, PA Raw [5]
37 Rob Van Dam 1 2002-07-2222 lipca 2002 <1 Grand Rapids, MI Raw Był to ladder match unifikujący European i Intercontinental Championship. [6][7][41]
— Zunifikowany — 2002-07-2222 lipca 2002 — Grand Rapids, MI Raw Rob Van Dam zunifikował European i Intercontinental Championship, kontynuując żywot tego drugiego. [5][6][41][42]

Łączna ilość posiadań[edytuj | edytuj kod]

Miejsce Mistrz Ilość panowań Łączna ilość dni
1 The British Bulldog 2 253
2 William Regal 4 179
3 Triple H 2 160
4 D'Lo Brown 4 140
5 Eddie Guerrero 2 134
X-Pac 2 134
7 Matt Hardy 1 125
8 Christian 1 91
9 Shawn Michaels 1 82
10 Test 1 69
11 Val Venis 1 58
12 The Hurricane 1 56
13 Owen Hart 1 55
14 Kurt Angle 1 54
15 Diamond Dallas Page 1 49
16 Al Snow 1 48
17 Shane McMahon 1 43
18 Perry Saturn 1 37
19 Mideon 1 34
Mark Henry 1 34
21 Spike Dudley 1 28
22 Jeff Hardy 1 14
23 Bradshaw 1 8
24 Crash Holly 1 2
25 Jeff Jarrett 1 1
Chris Jericho 1 1
27 Rob Van Dam 1 <1

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b History of the European Championship. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  2. ↑ a b The British Bulldog's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  3. ↑ a b c Shane McMahon's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  4. ↑ a b Mideon's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  5. ↑ a b c Jeff Hardy's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  6. ↑ a b c Rob Van Dam's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-30)].
  7. ↑ a b Brian Shields, Kevin Sullivan, WWE Encyclopedia: The Definitive Guide to World Wrestling Entertainment, (Dorling Kindersley Publishing, Incorporated, 2009), ​ISBN 0-7566-4190-X​
  8. ↑ Shawn Michaels' first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  9. ↑ Triple H's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  10. ↑ Owen Hart's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  11. ↑ Triple H's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  12. ↑ D'Lo Brown's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  13. ↑ X-Pac's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  14. ↑ D'Lo Brown's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  15. ↑ X-Pac's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  16. ↑ D'Lo Brown's third reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  17. ↑ Jeff Jarrett's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  18. ↑ Mark Henry's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  19. ↑ D'Lo Brown's fourth reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  20. ↑ The British Bulldog's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  21. ↑ Val Venis' first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  22. ↑ Kurt Angle's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  23. ↑ Chris Jericho's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  24. ↑ Eddie Guerrero's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  25. ↑ Perry Saturn's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  26. ↑ Al Snow's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  27. ↑ William Regal's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  28. ↑ Crash Holly's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  29. ↑ William Regal's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  30. ↑ Test's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  31. ↑ Eddie Guerrero's second reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  32. ↑ Matt Hardy's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  33. ↑ The Hurricane's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  34. ↑ Bradshaw's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  35. ↑ Christian's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  36. ↑ Diamond Dallas Page's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  37. ↑ William Regal's third reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  38. ↑ European Heavyweight Title. Wrestling-titles.com. [dostęp 2007-08-02].
  39. ↑ Spike Dudley's first reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  40. ↑ William Regal's fourth reign. World Wrestling Entertainment. [dostęp 2007-08-02].
  41. ↑ a b Rob Van Dam ECW 2006 profile. W: World Wrestling Entertainment [on-line]. [dostęp 2011-08-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-12-16)].
  42. ↑ Michael McAvennie, The World Wrestling Entertainment Yearbook, (Simon and Schuster, 2003), ​ISBN 0-7434-6373-0​

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Lista_posiadaczy_WWE_European_Championship&oldid=56226851”