Ludwik Domański

Ludwik Domański (ur. 24 lipca 1877 w Warszawie, zm. 2 października 1952 w Warszawie) – polski prawnik cywilista, wykładowca Wolnej Wszechnicy Polskiej i Uniwersytetu Łódzkiego, prezes Naczelnej Rady Adwokackiej 1936-1939

Życiorys

Ukończył II Gimnazjum w Warszawie i prawo na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim. Następnie odbył dwuletnią aplikację sądową w Sądzie Okręgowym w Warszawie i pracował jako pomocnik adwokata przysiężnego. W 1906 otworzył własną kancelarię adwokacką specjalizującą się w prawie cywilnym. Jako radca w Wydziale Prawnym Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej nie został zmobilizowany do armii rosyjskiej w czasie I wojny światowej. W 1915 został ewakuowany do Moskwy. Pod koniec wojny przeniósł się do Piotrogrodu, gdzie pracował w Komisji Likwidacyjna do spraw Królestwa Polskiego.

W 1918 powrócił do Warszawy - wznowił działalność swojej kancelarii adwokackiej i rozpoczął wykłady z prawa cywilnego w Wolnej Wszechnicy Polskiej. Został powołany w skład Komisji Kodyfikacyjnej, w której był współreferentem projektu kodeksu zobowiązań. Od 1920 zasiadał w Warszawskiej Radzie Adwokackiej, zaś od 1924 - w Naczelnej Radzie Adwokackiej. W 1930 został skarbnikiem NRA, w 1931 - jej wiceprezesem. Od 1936 do 1939 sprawował funkcję prezesa NRA. Prowadził wykłady dla aplikantów adwokackich i komisji egzaminacyjnej dla aplikantów.

Jako prezes Akcji Katolickiej w Polsce sprzeciwiał się wprowadzeniu świeckich rozwodów do prawa małżeńskiego. Polemizował w tej kwestii z prof. Karolem Lutostańskim.

W 1940 został skreślony przez okupantów hitlerowskich z listy adwokatów za sprzeciw przeciw pozbawieniu prawa wykonywania zawodu adwokatów pochodzenia żydowskiego. Zmusiło go to do podjęcia pracy w kancelarii notarialnej Stanisława Małachowskiego-Łempickiego. Od 17 kwietnia do 21 maja 1940 był więziony na warszawskim Pawiaku. Po II wojnie światowej otworzył kancelarię adwokacką w Łodzi i wykładał prawo cywilne na Wydziale Prawa Uniwersytetu Łódzkiego. W 1950 bez podania przyczyny został skreślony z listy wykładowców. Spędził ostatnie lata życia w Warszawie. Spoczywa na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera M, rząd 5, grób 9/10).

Ważniejsze publikacje

• O prawie własności nieruchomości hipotekowanych (1931)
• O prawie małżeńskim (1931)
• Instytucje kodeksu zobowiązań: komentarz teoretyczno-praktyczny: część ogólna [T. 1] - T. 2 (Marjan Ginter - Księgarnia Wydawnictw Prawniczych, Warszawa 1936)