M109 SPH
| ||
![]() M109 SPH | ||
Dane podstawowe | ||
Państwo | ![]() | |
Trakcja | gąsienicowa | |
Załoga | 6 | |
Historia | ||
Produkcja | 1962 - ? | |
Dane techniczne | ||
Silnik | 8-cylindrowy diesel Detroit-Diesel Model 8V-71T o mocy 302kW (405KM) | |
Długość | 6,61 m | |
Szerokość | 3,29 m | |
Wysokość | 3,28 m | |
Masa | bojowa: 23723 kg | |
Osiągi | ||
Prędkość | 56 km/h | |
Zasięg | 390 | |
Pokonywanie przeszkód | ||
Brody (głęb.) | bez przygotowania: 1,07 m | |
Rowy (szer.) | 1,82 m | |
Ściany (wys.) | 0,52 m | |
Dane operacyjne | ||
Uzbrojenie | ||
haubica 155 mm karabin maszynowy 12,7 mm |
M109 – amerykańska haubica samobieżna opracowana w celu zastąpienia pojazdów M44 SPH.
Zamówienie zostało złożone w 1952 roku, pierwsze egzemplarze seryjne opuściły hale montażowe w roku 1962. Po wprowadzeniu licznych ulepszeń, M109 stała się najpopularniejszą haubicą samobieżną na świecie. Wozy tego typu brały udział w konflikcie wietnamskim, w wojnach arabsko-izraelskich i wojnie iracko-irańskiej.
Stany Zjednoczone sprzedały pojazdy tego typu do prawie 30 krajów.
M109 może po przystosowaniu forsować wpław przeszkody wodne i strzelać pociskami różnych rodzajów, w tym także taktyczną nuklearną amunicją artyleryjską.
W ciągu kolejnych lat zmodernizowano podstawę działa, unowocześniono wieżę i samą haubicę, instalując ponadto automatyczny układ kierowania ogniem oraz wzmacniając opancerzenie.
Obecnie w armiach świata znajduje się około 4000 haubic samobieżnych M109.
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- M109A3 GE A1 – niemiecka odmiana haubicy produkowana na licencji
|