MIDAS 10
| ||
| Indeks COSPAR | 1966-051A | |
| Indeks NORAD | S02200 | |
| Zaangażowani | US Air Force, ARPA | |
| Rakieta nośna | Atlas SLV-3 Agena D | |
| Miejsce startu | Vandenberg, USA | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | ||
| Perygeum | 154 km | |
| Apogeum | 3678 km | |
| Okres obiegu | 125,2 min | |
| Nachylenie | 90° | |
| Czas trwania | ||
| Początek misji | 9 czerwca 1966[1] (20:10 UTC) | |
| Powrót do atmosfery | 3 grudnia 1966 | |
| Wymiary | ||
| Masa całkowita | 2000 kg | |
MIDAS 10 (ang. Missile Defense Alarm System) – amerykański satelita obrony przeciwrakietowej zbudowany w ramach programu MIDAS. Zadaniem należącego do US Air Force satelity miało być wykrywanie startujących wrogich rakiet balistycznych. Wraz z nim wyniesiono także satelity SECOR 6 i ERS 16. W wyniku awarii satelita nie osiągnął planowanej orbity. Satelita znany był także jako RTS-1 (Research Test Series 1).
.jpg)
Spis treści
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Bazując na doświadczeniach zdobytych przy budowie wcześniejszych satelitów z serii MIDAS, firma Aerojet opracowała zmodernizowaną serię satelitów tego typu. Nowe satelity zostały opracowane z myślą o wykrywaniu wrogich pocisków wystrzeliwanych z okrętów podwodnych i pocisków balistycznych średniego zasięgu. Cele te w porównaniu do pocisków dalekiego zasięgu emitowały mniej ciepła, przez co były trudniejsze do wykrycia. W celu polepszenia właściwości detekcyjnych MIDAS 10 otrzymał nowy teleskop wykrywający emisję podczerwieni pracujących silników rakietowych, w skład którego wchodziły m.in. nowe filtry optyczne i 442 detektory podczerwieni z siarczku ołowiu. Nowy teleskop dzięki zmianom, miał w porównaniu do starszych satelitów MIDAS, lepszą rozdzielczość, wynoszącą 30 sekund kątowych[2].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja rozpoczęła się 9 czerwca 1966 roku, kiedy rakieta Atlas Agena D wyniosła z kosmodromu Vandenberg na niską orbitę okołoziemską 10. satelitę z serii MIDAS. Po znalezieniu się na orbicie MIDAS 10 otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-051A. Nie doszło do drugiego odpalenia silnika członu Agena, w związku z tym satelita zamiast wejść na orbitę kołową, pozostał na tymczasowej wydłużonej eliptycznej orbicie parkingowej. Następnie człon Agena podczas prób stabilizacji, wykorzystał cały zapas paliwa rakietowego. Z powodu przebywania na niewłaściwej orbicie i braku możliwości stabilizacji nie wykonano żadnych testów możliwości optycznych satelity[3].
Satelita spłonął w atmosferze 3 grudnia 1966 roku[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b MIDAS ↓.
- ↑ RTS-1 1,2,3 ↓.
- ↑ Missile defence alarm ↓, s. 24.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Missile defence alarm: The genesis of space-based infrared early warning (ang.). NRO history. [dostęp 2017-08-13].
- Gunter Krebs: RTS-1 1, 2, 3 (MIDAS-RTS-1 1, 2, 3 / AFP-461) (ang.). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-08-13].
- Mark Wade: MIDAS (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-08-13].
- Jonathan McDowell: Master Launch Log (ang.). Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2017-02-13].
- MIDAS 10 (ang.). W: NSSDCA Master Catalog [on-line]. NASA. [dostęp 2017-08-13].
| ||||
