Maciej Sołtyk (1718–1802)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania
Ten artykuł dotyczy wojewody. Zobacz też: Inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Maciej Sołtyk
Ilustracja
Herb
Sołtyk
Rodzina Sołtykowie herbu własnego
Data urodzenia 1718
Data śmierci 1802
Ojciec Michał Aleksander Sołtyk
Matka Józefa z Makowieckich
Żona

Anna Karska h. Jastrzębiec
Anna Dembińska h. Rawicz
Koczowska h. Jastrzębiec

Dzieci

Józef (z Anny Karskiej),
Katarzyna (z Anny Dembińskiej)
Urszula (z Anny Dembińskiej)

Odznaczenia
Order Orła Białego Order Świętego Stanisława (Rzeczpospolita Obojga Narodów)

Maciej Sołtyk herbu Sołtyk (ur. 1718, zm. 1802) – wojewoda sandomierski od 1774 roku, kasztelan sandomierski w latach 1761-1774, podkomorzy sandomierski w latach 1757-1761[1], konsyliarz Rady Nieustającej w 1775 roku[2], duktor województwa sandomierskiego w 1764 roku.

Syn kasztelana sandomierskiego Michała Aleksandra Sołtyka i Józefy z Makowieckich h. Pomian[3], brat miecznika sandomierskiego Józefa i kasztelana wiślickiego Tomasza. Był trzykrotnie żonaty. Z pierwszego małżeństwa z Anną Karską h. Jastrzębiec urodził się syn Józef, późniejszy kanonik płocki. Z drugiego małżeństwa z Anną Dembińską h. Rawicz urodziły się córki Katarzyna i Urszula. Trzecią żoną była Koczowska h. Jastrzębiec, która zmarła bezpotomnie[3].

Od 1737 w wojsku I Rzeczypospolitej. W 1750 mianowany pułkownikiem regimentu konnego województw krakowskiego i sandomierskiego. W 1752 uzyskał patent generała-majora, w 1756 generała-lejtnanta. W latach 1750, 1760 i 1762 wybierany posłem na Sejm z województwa sandomierskiego. W 1764 roku był elektorem Stanisława Augusta Poniatowskiego z województwa sandomierskiego[4]. W 1764 roku został wyznaczony senatorem rezydentem[5]. Komisarz Komisji Dobrego Porządku województwa sandomierskiego[6].

Na Sejmie Rozbiorowym 1773-1775 został wybrany przez króla Stanisława Augusta Poniatowskiego do Rady Nieustającej[2].

Członek konfederacji Andrzeja Mokronowskiego w 1776 roku[7]. W 1780 roku został wyznaczony przez sejm na sędziego sejmowego z senatu na pierwszą kadencję przypadająca na 1 lutego 1781 roku[8]. Niektóre źródła podają, że jako wojewoda sandomierski był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego[9], jednak Volumina Legum T. IX (Kraków 1889) nie wymienia Macieja Sołtyka pośród wojewodów, którzy złożyli akces do konfederacji generalnej[10]. W 1790 roku był członkiem Komisji Porządkowej Cywilno-Wojskowej dla powiatów sandomierskiego i wiślickiego województwa sandomierskiego[11].

W 1762 roku odznaczony Orderem Orła Białego[12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Oprac. Krzysztof Chłapowski i Alicja Falniowska-Grabowska: Urzędnicy województwa sandomierskiego XVI-XVIII wieku. Spisy. Kórnik: 1993, s. 212.
  2. ↑ a b Volumina Legum. T. VIII. Petersburg: 1860, s. 86.
  3. ↑ a b Teodor Żychliński: Złota księga szlachty polskiej. T. R.XVII. Poznań: 1895, s. 175.
  4. ↑ Akt elekcyi Roku Tysiąć Siedemset Sześćdziesiątego Czwartego, Miesiąca Sierpnia, Dnia dwudziestego siódmego, s. 45
  5. ↑ Volumina Legum, t. VII, Petersburg 1860, s. 169.
  6. ↑ Melchior Buliński, Monografija miasta Sandomierza, Warszawa, 1879, s. 142.
  7. ↑ Volumina Legum. T. VIII. Petersburg: 1860, s. 527.
  8. ↑ Volumina Legum. T. VIII. Petersburg: 1860, s. 583.
  9. ↑ Kalendarzyk narodowy y obcy na rok ... 1792. Warszawa: 1791, s. 308.
  10. ↑ Volumina Legum. T. IX. Kraków: 1889.
  11. ↑ Dziennik rządowo-ekonomiczno handlowy. Zaymuiący różne Wiadomości, Rządowe, Handlowe, Ekonomiczne, Fabryczne, Kontraktowe na Dobra, Summy, i Produkta.Zajmujący 3 miesiące kwiecień may czerwiec 1790. R.5.. T. II. Warszawa: 1790, s. 379.
  12. ↑ Kawalerowie i statuty Orderu Orła Białego 1705-2000,Warszawa 2008, s. 201.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Maciej_Sołtyk_(1718–1802)&oldid=57815264”