Makoto Kobayashi
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia | 7 kwietnia 1944 Nagoja | |
| Zawód, zajęcie | fizyk | |
| Alma Mater | Nagoya University | |
| Uczelnia | Kyoto University | |
| Odznaczenia | ||
| ||
Makoto Kobayashi (jap. 小林誠 Kobayashi Makoto, ur. 7 kwietnia 1944 w Nagoi) – japoński fizyk teoretyczny[1].
Był synem lekarza kierującego publicznym ośrodkiem zdrowia w Nagoi, jego ojciec zmarł w 1946 roku. Ich dom rodzinny został ziszczony podczas nalotów na Nagoyę w czasie II wojny światowej, więc schronili się w domu rodziców matki Makoto Kobayashi, Ai Kaifu. W tym samym domu mieszkał też jej starszy brat z rodziną, w tym synem Toshiki Kaifu (późniejszym premierem Japonii). Kuzynem Makoto Kobayashi jest także astronom Norio Kaifu[2].
Podczas nauki w szkole średniej uprawiał grę w tenisa ziemnego. Fizyką zainteresował się po przeczytaniu książki Ewolucja fizyki Leopolda Infelda i Alberta Einsteina[2].
Studiował fizykę na Nagoya University, gdzie jednym z wykładowców był Shoichi Sakata. Makoto Kobayashi rozpoczął pracę w jego grupie badawczej zajmującej się fizyką cząstek elementarnych. Współpracował też z Yoshio Ohnuki oraz Toshihide Masukawą. Stopień doktora uzyskał w 1972 na Nagoya University, już po śmierci Sakaty (w 1970 roku)[2].
W 1972 został zatrudniony jako pracownik naukowy na Wydziale Fizyki Kyoto University. Krótko przed nim przeniósł się tam Toshihide Masukawa, więc kontynuowali współpracę rozpoczętą w Nagoi. Ich artykuł CP Violation in the Renormalizable Theory of Weak Interaction[3] opublikowany w 1973 roku, był trzecim co do ilości cytowań artykułem z dziedziny fizyki wysokich energii. Zapostulowana w nim została ogólna postać macierzy mieszania dla trzech generacji kwarków, zwaną obecnie macierzą Cabbibo-Kobayashi-Maskawy.
W 1979 został profesorem na Kyoto University. W 1997 przeniósł się do Tsukuby, gdzie kierował Laboratorium Wysokich Energii. W 2006 przeszedł na emeryturę[4].
W 2008 wspólnie z Toshihide Masukawa został uhonorowany Nagrodą Nobla w dziedzinie fizyki. Niezależnie od nich, laureatem został również Yoichiro Nambu[1].
Został odznaczony m.in. japońskim Orderem Kultury. Otrzymał Nagrodę Asahi za 1994 rok[5].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Makoto Kobayashi - Facts (ang.). W: The Nobel Prize in Physics 2008 > Makoto Kobayashi - Facts [on-line]. nobelprize.org. [dostęp 2014-01-20].
- ↑ a b c Makoto Kobayashi Biographical (ang.). W: nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2020-08-02].
- ↑ M. Kobayashi, T. Maskawa. „Cp-Violation in Renormalizable Theory of Weak Interaction”, Progress of Theoretical Physics, 49 (2):652-657, 1973.
- ↑ Makoto Kobayashi i Toshihide Masukawa - badacze kwarków (pol.). Serwis PAP Nauka w Polsce, 7 października 2006. [dostęp 7 października 2006].
- ↑ The Asahi Prize, Asahi Shimbun [dostęp 2020-03-25] (ang.).