Marius Lindvik (ur. 27 czerwca 1998 w Oslo [1] norweski skoczek narciarski , reprezentant klubu Rælingen Skiklubb . Indywidualny mistrz świata juniorów z 2018, drużynowy złoty medalista z 2018 w konkursie mieszanym, a także srebrny z 2016 i brązowy z 2018 w drużynie męskiej. Indywidualny srebrny i drużynowy brązowy medalista Zimowych Igrzysk Olimpijskich Młodzieży 2016 .
W sezonie 2014/2015 debiutował w FIS Cup , w konkursach rozgrywanych w Notodden zajmując odpowiednio 12. i 10. miejsce. Wystąpił w zawodach skoków narciarskich na Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2015 , gdzie indywidualnie zajął 18. miejsce, natomiast drużynowo piątą lokatę[2]
Jego pierwsze starty w Pucharze Kontynentalnym miały miejsce w sezonie 2015/2016. We wrześniu 2015, w ramach letniej części cyklu zdobył pierwsze punkty, zajmując 11. miejsce. W zawodach Pucharu Świata debiutował 5 grudnia 2015 roku w Lillehammer, zajmując 32. miejsce w pierwszym konkursie indywidualnym . 16 lutego 2016 zdobył srebrny medal w konkursie indywidualnym skoków narciarskich na Zimowych Igrzyskach Olimpijskich Młodzieży 2016 [3] [4] Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2016 . Indywidualnie zajął 15. miejsce[3]
W sezonie 2016/2017 w Pucharze Kontynentalnym najwyżej klasyfikowany był na 4. pozycji. Wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2017 , zajmując 16. miejsce indywidualnie oraz 4. i 12. w zawodach drużynowych[5]
W sezonie 2017/2018 Pucharu Kontynentalnego 11 razy stawał na podium, wygrywając 4 konkursy[6] [7] Zakopanem znajdował się na 2. pozycji, a ostatecznie zawody ukończył na 8. miejscu. W trakcie sezonu jeszcze trzykrotnie zdobywał punkty cyklu. W rywalizacji skoczków narciarskich na Mistrzostwach Świata Juniorów w Narciarstwie Klasycznym 2018 odniósł zwycięstwo w konkursie indywidualnym, a na podium stanął także w zmaganiach drużynowych – w rywalizacji mężczyzn zdobył brązowy medal, a wśród mikstów złoty[6]
W 2018 zadebiutował w Letnim Grand Prix , trzykrotnie zajmując miejsca w drugiej dziesiątce. W sezonie 2018/2019 Pucharu Kontynentalnego sześciokrotnie zwyciężył i dwa razy zajął 3. miejsce[8] [7] Engelbergu oraz w rozgrywanym w ramach Raw Air 2019 konkursie w Lillehammer[8]
Zajął 2. miejsce w kończących Letnie Grand Prix 2019 zawodach w Klingenthal , w dwóch innych również znalazł się w pierwszej dziesiątce[9] sezonu 2019/2020 Pucharu Świata , rozgrywanym w Ruce , początkowo miał być sklasyfikowany na 2. pozycji, został jednak zdyskwalifikowany za nieregulaminowy kombinezon[10] Klingenthal , gdzie zajął 3. lokatę. W dalszej części sezonu regularnie zajmował miejsca w pierwszej dziesiątce. 1 stycznia 2020 w Garmisch-Partenkirchen odniósł pierwsze w karierze zwycięstwo w cyklu. W ramach 68. Turnieju Czterech Skoczni zwyciężył również 3 dni później w Innsbrucku, a także był 3. w Bischofshofen oraz 10. w Oberstdorfie[9] Dawidem Kubackim [11]
W kolejnych zawodach Pucharu Świata rozgrywanych w styczniu 2020 najwyżej klasyfikowany był na 6. miejscu, w Zakopanem . W lutym na podium cyklu stanął raz, zajmując 2. miejsce w Willingen . W marcu najwyżej znalazł się na 4. miejscu, w pierwszym konkursie w Lillehammer[9] Raw Air 2020 ukończył na 3. pozycji. W klasyfikacji generalnej Pucharu Świata 2019/2020 znalazł się ostatecznie na 7. miejscu z 906 punktami[11]
Starty M. Lindvika na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ]
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
15.
23 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
indywid.
90,0 m
88,0 m
218,4 pkt
30,2 pkt
David Siegel
4.
24 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż. mix.[c]
89,5 m
93,0 m
828,2 pkt (213,0 pkt )
54,6 pkt
Słowenia
2.
24 lutego
2016
Râșnov
Trambulina Valea Cărbunării
K-90
HS-100
druż.[b]
87,0 m
90,5 m
838,4 pkt (207,9 pkt )
28,3 pkt
Niemcy
16.
1 lutego
2017
Park City
Utah Olympic Park
K-90
HS-100
indywid.
94,0 m
88,0 m
238,5 pkt
24,7 pkt
Viktor Polášek
12.
3 lutego
2017
Park City
Utah Olympic Park
K-90
HS-100
druż.[d]
95,0 m
–
336,0 pkt (121,8 pkt )
596,3 pkt
Słowenia
4.
5 lutego
2017
Park City
Utah Olympic Park
K-90
HS-100
druż. mix.[e]
94,0 m
91,5 m
837,2 pkt (232,1 pkt )
88,1 pkt
Słowenia
1.
1 lutego
2018
Kandersteg
Nordic Arena
K-95
HS-106
indywid.
108,5 m
101,0 m
291,4 pkt
–
3.
3 lutego
2018
Kandersteg
Nordic Arena
K-95
HS-106
druż.[f]
104,0 m
104,5 m
1037,0 pkt (287,0 pkt )
31,5 pkt
Niemcy
1.
4 lutego
2018
Kandersteg
Nordic Arena
K-95
HS-106
druż. mix.[g]
103,0 m
106,5 m
869,3 pkt (248,5 pkt )
–
Miejsce
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Konkurs
Skok 1
Skok 2
Nota
Strata
Zwycięzca
2.
16 lutego
2016
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
indywid.
98,5 m
94,0 m
251,0 pkt
11,8 pkt
Bor Pavlovčič
6.
18 lutego
2016
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
druż. mix.[h]
97,0 m
95,5 m
609,9 pkt (241,5 pkt )
99,6 pkt
Słowenia
2.
19 lutego
2016
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-90
HS-100
sztafeta mieszana[a] [i]
101,0 m
337,8 pkt (130,9 pkt )
+21,1 s
Rosja
Starty M. Lindvika na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Świata chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Nr
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
15 grudnia
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
131,0 m
134,5 m
269,5 pkt
3.
7,5 pkt
Ryōyū Kobayashi
2.
1 stycznia
2020
Garmisch-Partenkirchen
Große Olympiaschanze
K-125
HS-142
143,5 m
136,0 m
289,8 pkt
1.
–
3.
4 stycznia
2020
Innsbruck
Bergisel
K-120
HS-130
133,0 m
120,5 m
253,3 pkt
1.
–
4.
6 stycznia
2020
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
139,0 m
137,0 m
289,4 pkt
3.
11,5 pkt
Dawid Kubacki
5.
8 lutego
2020
Willingen
Mühlenkopfschanze
K-130
HS-145
140,0 m
143,0 m
262,4 pkt
2.
4,0 pkt
Stephan Leyhe
6.
6 grudnia
2020
Niżny Tagił
Aist
K-120
HS-134
131,5 m
127,0 m
240,6 pkt
3.
0,9 pkt
Halvor Egner Granerud
7.
29 grudnia
2020
Oberstdorf
Schattenbergschanze
K-120
HS-137
126,5 m
135,5 m
285,2 pkt
3.
5,9 pkt
Karl Geiger
8.
6 stycznia
2021
Bischofshofen
im. Paula Ausserleitnera
K-125
HS-142
137,0 m
140,5 m
280,4 pkt
2.
20,3 pkt
Kamil Stoch
9.
17 stycznia
2021
Zakopane
Wielka Krokiew
K-125
HS-140
135,0 m
145,5 m
296,5 pkt
1.
–
stan na 17 stycznia 2021
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca na podium w konkursach indywidualnych LGP chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ] Miejsca w poszczególnych konkursach LGP [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu LGP 2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] Zwycięstwa w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
1.
6 stycznia
2018
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
138,5 m
136,0 m
263,5 pkt
2.
10 lutego
2018
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
137,0 m
135,5 m
291,5 pkt
3.
24 lutego
2018
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
146,0 m
133,0 m
271,5 pkt
4.
25 lutego
2018
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
140,0 m
141,0 m
282,6 pkt
5.
8 grudnia
2018
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
129,5 m
131,0 m
256,9 pkt
6.
9 grudnia
2018
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
137,0 m
140,0 m
280,2 pkt
7.
10 lutego
2019
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
124,5 m
133,5 m
271,6 pkt
8.
24 lutego
2019
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
116,0 m
115,0 m
278,2 pkt
9.
2 marca
2019
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
140,5 m
133,0 m
268,3 pkt
10.
3 marca
2019
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
124,0 m
128,5 m
222,8 pkt
Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie [ edytuj | edytuj kod ]
Lp.
Dzień
Rok
Miejscowość
Skocznia
Punkt K
HS
Skok 1
Skok 2
Nota
Lok.
Strata
Zwycięzca
1.
9 grudnia
2017
Whistler
Whistler Olympic Park
K-95
HS-104
97,0 m
100,5 m
264,0 pkt
3.
3,7 pkt
Tomasz Pilch
2.
28 grudnia
2017
Engelberg
Gross-Titlis-Schanze
K-125
HS-140
137,5 m
127,5 m
268,9 pkt
3.
7,4 pkt
Ulrich Wohlgenannt
3.
6 stycznia
2018
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
138,5 m
136,0 m
263,5 pkt
1.
–
4.
7 stycznia
2018
Titisee-Neustadt
Hochfirstschanze
K-125
HS-142
136,0 m
135,5 m
275,1 pkt
2.
1,9 pkt
David Siegel
5.
20 stycznia
2018
Erzurum
Kiremitliktepe
K-125
HS-140
133,5 m
140,5 m
257,2 pkt
3.
11,4 pkt
David Siegel
6.
20 stycznia
2018
Erzurum
Kiremitliktepe
K-125
HS-140
136,0 m
135,0 m
282,9 pkt
2.
5,3 pkt
Anže Lanišek
7.
10 lutego
2018
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
137,0 m
135,5 m
291,5 pkt
1.
–
8.
11 lutego
2018
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
144,0 m
139,5 m
255,6 pkt
3.
8,2 pkt
Halvor Egner Granerud
9.
24 lutego
2018
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
146,0 m
133,0 m
271,5 pkt
1.
–
10.
25 lutego
2018
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
140,0 m
141,0 m
282,6 pkt
1.
–
11.
4 marca
2018
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
139,0 m
135,0 m
291,0 pkt
2.
6,0 pkt
Manuel Poppinger
12.
8 grudnia
2018
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
129,5 m
131,0 m
256,9 pkt
1.
–
13.
9 grudnia
2018
Lillehammer
Lysgårdsbakken
K-123
HS-140
137,0 m
140,0 m
280,2 pkt
1.
–
14.
6 stycznia
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
129,5 m
130,0 m
218,9 pkt
3. [l] 14,9 pkt
Tilen Bartol
15.
6 stycznia
2019
Klingenthal
Vogtland Arena
K-125
HS-140
131,0 m
–
116,5 pkt
3.
2,2 pkt
Moritz Baer
16.
10 lutego
2019
Iron Mountain
Pine Mountain Jump
K-120
HS-133
124,5 m
133,5 m
271,6 pkt
1.
–
17.
24 lutego
2019
Brotterode
Inselbergschanze
K-105
HS-117
116,0 m
115,0 m
278,2 pkt
1.
–
18.
2 marca
2019
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
140,5 m
133,0 m
268,3 pkt
1.
–
19.
3 marca
2019
Rena
Renabakkene
K-124
HS-139
124,0 m
128,5 m
222,8 pkt
1.
–
stan po zakończeniu sezonu 2018/2019
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu LPK 2018
Miejsca w klasyfikacji generalnej [ edytuj | edytuj kod ] stan po zakończeniu sezonu 2017/2018
↑ a b Drużyna składa się z jednej biegaczki i biegacza narciarskiego, skoczkini i skoczka narciarskiego, a także kombinatora norweskiego. Zawody składają się z trzech skoków (skoczkini, skoczek, kombinator norweski) na skoczni HS100 i biegu sztafetowego 3×3,3 km s. dowolnym (biegaczka, biegacz narciarski oraz kombinator norweski).
↑ a b Skład zespołu: Marius Lindvik, Are Sumstad , Robin Pedersen , Halvor Egner Granerud
↑ a b Skład zespołu: Anna Odine Strøm , Halvor Egner Granerud , Silje Opseth , Marius Lindvik
↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad , Erik Johannessen , Jesper Ødegaard , Marius Lindvik
↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth , Marius Lindvik, Anna Odine Strøm , Fredrik Villumstad
↑ a b Skład zespołu: Fredrik Villumstad , Jesper Ødegaard , Thomas Aasen Markeng , Marius Lindvik
↑ a b Skład zespołu: Silje Opseth , Fredrik Villumstad , Anna Odine Strøm , Marius Lindvik
↑ Skład zespołu: Anna Odine Strøm , Einar Lurås Oftebro , Marius Lindvik
↑ Skład zespołu: Anna Odine Strøm , Marius Lindvik, Einar Lurås Oftebro , Martine Engebretsen , Vebjørn Hegdal
↑ a b Skład zespołu: Anders Ladehaug , Marius Lindvik, Sverre Aas Myhr , Jesper Ødegaard
↑ Seria konkursowa została odwołana.
↑ Ex aequo z Piusem Paschke 
Râșnov
Park City
Kandersteg
Lillehammer
Tschagguns
Garmisch-Partenkirchen
Zakopane
Niżny Tagił
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
Whistler
Erzurum
.svg){kind=small}
.svg){kind=small}
