Martin Schulz
| ||
![]() | ||
Data i miejsce urodzenia | 20 grudnia 1955 Hehlrath | |
Przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec | ||
Okres | od 19 marca 2017 do 13 lutego 2018 | |
Przynależność polityczna | Socjaldemokratyczna Partia Niemiec | |
Poprzednik | Sigmar Gabriel | |
Następca | Olaf Scholz (p.o.) | |
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego | ||
Okres | od 1 lipca 2014 do 17 stycznia 2017 | |
Przynależność polityczna | Partia Europejskich Socjalistów | |
Poprzednik | Gianni Pittella (p.o.) | |
Następca | Antonio Tajani | |
Przewodniczący Parlamentu Europejskiego | ||
Okres | od 17 stycznia 2012 do 18 czerwca 2014 | |
Przynależność polityczna | Partia Europejskich Socjalistów | |
Poprzednik | Jerzy Buzek | |
Następca | Gianni Pittella (p.o.) | |
![]() | ||
Odznaczenia | ||
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |

Martin Schulz (ur. 20 grudnia 1955 w Hehlrath) – niemiecki polityk, eurodeputowany, przewodniczący socjalistów w Parlamencie Europejskim. Od 17 stycznia 2012 do 18 czerwca 2014 i od 1 lipca 2014 do 17 stycznia 2017 przewodniczący Parlamentu Europejskiego. W latach 2017–2018 przewodniczący Socjaldemokratycznej Partii Niemiec (SPD). Deputowany do Bundestagu.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Martin Schulz urodził się w 1955 w miejscowości Hehlrath (przekształconej później w dzielnicę Eschweiler) jako najmłodsze z pięciorga dzieci Alberta i Clary Schulzów[1]. W latach 1966–1974 uczył się w szkole średniej Heilig-Geist-Gymnasium w Würselen. W 1974 przerwał naukę w szkole z tzw. małą maturą (mittlere Reife), gdyż dwukrotnie nie zdał jedenastej klasy. W tym czasie planował zawodową karierę piłkarską, jednak na skutek kontuzji plany te nie mogły zostać zrealizowane; Martin Schulz wpadł w alkoholizm i depresję[2][3]. Ostatecznie po rocznej przerwie kontynuował naukę w latach 1975–1977, zdobywając wykształcenie w zawodzie księgarza[4]. W latach 1977–1982 współpracował z różnymi księgarniami i domami wydawniczymi. Od 1982 do 1994 był właścicielem księgarni w Würselen.
W 1984 został radnym miejscowości Würselen w Nadrenii Północnej-Westfalii, następnie w latach 1987–1998 sprawował urząd burmistrza.
Działalność polityczna obejmowała kolejne szczeble władz w ramach Socjaldemokratycznej Partii Niemiec. W 1974 przystąpił do młodzieżowej organizacji socjaldemokratycznej „Jusos”. W latach 1991–1999 był członkiem rady partyjnej SPD. W 1995 wszedł w skład zarządu okręgowego w Mittelrhein, w następnym roku wybrano go na przewodniczącego władz partii w Akwizgranie. W 1999 został członkiem zarządu krajowego partii.
W 1994 po raz pierwszy został wybrany w skład Parlamentu Europejskiego. W kolejnych wyborach (1999, 2004, 2009 i 2014) z powodzeniem ubiegał się o reelekcję. Zajmował stanowisko koordynatora podkomisji do spraw obrony praw człowieka (DROI) w grupie PES w latach 1994–1996. Następnie pełnił podobną funkcję w Komisji ds. Wolności Obywatelskich, Sprawiedliwości i Spraw Wewnętrznych (LIBE) w latach 1996–2000. W latach 2000–2004 był przewodniczącym grupy parlamentarnej socjaldemokratów niemieckich. Od 2002 był pierwszym wiceprzewodniczącym parlamentarnej grupy socjalistów, by w 2004 zostać jej przewodniczącym w okresie VI kadencji.
2 lipca 2003, dzień po objęciu prezydencji w UE przez Włochy, Martin Schulz publicznie skrytykował włoskiego premiera Silvia Berlusconiego. Ten z kolei stwierdził, że niemiecki europoseł mógłby zagrać rolę kapo, później tłumacząc to nawiązaniem do komediowego serialu wojennego Hogan's Heroes i postaci mało rozgarniętego sierżanta[5].
Po wyborach z 2009 został przewodniczącym frakcji Postępowego Sojuszu Socjalistów i Demokratów. W ramach porozumienia między grupami chadecką i socjalistyczną Martin Schulz 17 stycznia 2012 zastąpił Jerzego Buzka na stanowisku przewodniczącego Europarlamentu VII kadencji[6][7].
1 marca 2014 Martin Schulz został oficjalnym kandydatem Partii Europejskich Socjalistów na nowego przewodniczącego Komisji Europejskiej[8].
18 czerwca 2014 został wybrany na przewodniczącego grupy socjalistów i demokratów w VIII kadencji PE, wobec czego na niespełna dwa tygodnie przed końcem VII kadencji zrezygnował z funkcji przewodniczącego Europarlamentu[9]. 1 lipca 2014 został ponownie wybrany na przewodniczącego Parlamentu Europejskiego (VIII kadencji)[10]. Pełnił tę funkcję do 17 stycznia 2017, kiedy to w połowie kadencji na czele PE stanął Antonio Tajani. W styczniu 2017 ogłoszono go kandydatem SPD na kanclerza Niemiec w wyborach parlamentarnych w 2017. 29 stycznia jego kandydaturę zatwierdził zarząd partii[11][12], nominując go również na przewodniczącego SPD. 10 lutego Martin Schulz złożył mandat eurodeputowanego, a 19 marca 2017 oficjalnie przejął przywództwo w partii w miejsce Sigmara Gabriela.
Wybory parlamentarne zakończyły się porażką socjaldemokratów, którzy ponownie ulegli chadekom. Martin Schulz uzyskał jeden z mandatów poselskich, które przypadły jego ugrupowaniu[13]. Socjaldemokraci pod jego przywództwem ostatecznie przystąpili do rozmów koalicyjnych z CDU/CSU, zakończonych podpisaniem wstępnego porozumienia. 13 lutego 2018, wkrótce po jego ogłoszeniu, Martin Schulz ustąpił z funkcji przewodniczącego partii[14].
Odznaczenia i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
- Ordery i odznaczenia
- Krzyż Komandorski Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2006)
- Krzyż Wielki II klasy Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (2016)
- Wielka Złota Odznaka Honorowa z Gwiazdą za Zasługi dla Republiki Austrii (2008)
- Oficer Legii Honorowej (Francja, 2010)
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Republiki Włoskiej (2012)[15]
- Order Podwójnego Białego Krzyża II klasy (Słowacja, 2014)
- Wielka Gwiazda Odznaki Honorowej za Zasługi dla Republiki Austrii (2015)[16]
- Krzyż Wielki Orderu Wyzwoliciela San Martina (Argentyna, 2016)[17]
- Krzyż Wielki Orderu Wolności (Portugalia, 2017)[18]
- Nagrody i wyróżnienia
Doktor honoris causa Kaliningradzkiego Państwowego Uniwersytetu Technicznego (2009)[19], Narodowego Uniwersytetu Nauk Politycznych i Administracji Publicznej (SNSPA) w Bukareszcie (2012) oraz Uniwersytetu Hebrajskiego w Jerozolimie (2014)[20].
W 2015 otrzymał Nagrodę Karola Wielkiego[21].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
Martin Schulz jest żonaty, ma syna i córkę. Jego żona urodziła się w Polsce, jako małe dziecko wyjechała z rodzicami do Niemiec[22][23].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Martin Schulz (niem.). munzinger.de. [dostęp 30 stycznia 2017].
- ↑ „Spadochroniarz z Brukseli” kontra „żelazna kanclerz”. Kto będzie rządził w Niemczech?. wyborcza.pl, 24 września 2017. [dostęp 25 września 2017].
- ↑ Sein Bruder rettete ihn vor dem Alkohol (niem.). bild.de, 11 grudnia 2012. [dostęp 25 września 2017].
- ↑ EUROPA: Unter Eierköppen (niem.). spiegel.de, 11 marca 2013. [dostęp 30 stycznia 2017].
- ↑ Il duello verbale Schulz-Berlusconi (wł.). la Repubblica.it, 2 lipca 2003. [dostęp 6 czerwca 2010].
- ↑ Liberale sollen im neuen EP bedeutenden Ausschüssen vorsitzen (niem.). euractiv.com, 9 lipca 2009. [dostęp 6 czerwca 2010].
- ↑ Koniec ery Buzka w PE. Stery przejął Niemiec. tvn24.pl, 17 stycznia 2012. [dostęp 17 stycznia 2012].
- ↑ European Socialists Elect Martin Schulz as Candidate for Commission President (ang.). pes.eu, 1 marca 2014. [dostęp 7 marca 2014].
- ↑ Martin Schulz został wybrany na przewodniczącego Grupy Socjalistów i Demokratów, ustępuje zatem ze stanowiska przewodniczącego Parlamentu Europejskiego. europarl.europa.eu, 18 czerwca 2014. [dostęp 18 czerwca 2014].
- ↑ Martin Schulz ponownie przewodniczącym PE. onet.pl, 1 lipca 2014. [dostęp 1 lipca 2014].
- ↑ Martin Schulz będzie walczył o fotel kanclerza Niemiec. Kim jest i jakie ma szanse?. polityka.pl, 25 stycznia 2017. [dostęp 30 stycznia 2017].
- ↑ Martin Schulz oficjalnie nominowany na kandydata na kanclerza. onet.pl, 29 stycznia 2017. [dostęp 29 stycznia 2017].
- ↑ Gewählte auf Landeslisten und in Wahlkreisen (niem.). bundeswahlleiter.de. [dostęp 26 września 2017].
- ↑ Olaf Scholz soll die SPD kommissarisch führen (niem.). faz.net, 13 lutego 2018. [dostęp 13 lutego 2018].
- ↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana (wł.). quirinale.it, 10 grudnia 2012. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ Werner Faymann: „Martin Schulz hat dem Europäischen Parlament zu Respekt und Anerkennung verholfen” (niem.). bundeskanzleramt.at, 20 lutego 2015. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ El Vicecanciller Carlos Foradori recibió al Presidente del Parlamento Europeo, Martin Schulz (hiszp.). cancilleria.gob.ar, 25 sierpnia 2016. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ Cidadãos Estrangeiros Agraciados com Ordens Portuguesas (port.). presidencia.pt. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ Mitteilung für die Presse (niem.). carsten-poerksen.de, 18 maja 2009. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ Sabine Brandes: EU‐Parlamentspräsident in der Knesset (niem.). Jüdische Allgemeine, 12 lutego 2014. [dostęp 2 lipca 2019].
- ↑ Szef PE Martin Schulz ogłoszony laureatem Nagrody Karola Wielkiego. wp.pl, 14 grudnia 2014. [dostęp 17 maja 2015].
- ↑ Schulz pozytywnie o Polsce! „Moja żona urodziła się w Polsce i szanuję naprawdę mocno naród polski”. natemat.pl, 14 stycznia 2016. [dostęp 15 stycznia 2016].
- ↑ Kalina Chojnacka: Kim jest żona Martina Schulza? Ma polskie korzenie. onet.pl, 14 września 2017. [dostęp 12 kwietnia 2020].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Profil na stronie Parlamentu Europejskiego. [dostęp 11 lutego 2017].
|
|
- Przewodniczący Parlamentu Europejskiego
- Deputowani Bundestagu
- Niemieccy posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Niemieccy samorządowcy
- Politycy SPD
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Włoskiej
- Odznaczeni Orderem Podwójnego Białego Krzyża
- Odznaczeni Orderem Zasługi Republiki Federalnej Niemiec
- Odznaczeni Orderem Wolności
- Odznaczeni Orderem Wyzwoliciela San Martina
- Oficerowie Legii Honorowej
- Laureaci Międzynarodowej Nagrody Karola Wielkiego
- Doktorzy honoris causa uczelni w Rosji
- Doktorzy honoris causa uczelni w Izraelu
- Niemieccy księgarze
- Urodzeni w 1955