Michał Wiśniewski
| ||
![]() Michał Wiśniewski (2017) | ||
Imię i nazwisko | Michał Christian Wiśniewski | |
Data i miejsce urodzenia | 9 września 1972 Łódź | |
Gatunki | pop | |
Zawód | piosenkarz, autor tekstów, przedsiębiorca, aktor | |
Aktywność | od 1994 | |
Powiązania | Wierka Serdiuczka, Mandaryna | |
Współpracownicy | ||
Jacek Łągwa | ||
Zespoły | ||
Ich Troje (od 1996) Spooko (2000–2003) Red Head (2004–2005) | ||
Strona internetowa |
Michał Christian Wiśniewski (ur. 9 września 1972[1] w Łodzi[2]) – polski piosenkarz, autor tekstów, aktor, przedsiębiorca, filantrop, prezenter telewizyjny i osobowość medialna. Założyciel i lider projektów muzycznych Ich Troje, Troje, Spooko, Red Head, Renia Pączkowska i Sweterek.
Od 1994 wokalista i lider zespołu Ich Troje, który założył z Jackiem Łągwą[3]. Z zespołem nagrał i wydał dziewięć albumów studyjnych: Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008) i Pierwiastek z dziewięciu (2017). Za albumy Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają uzyskali certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie[4][a]. Z zespołem wylansował przeboje, takie jak „Prawo”, „Ci wielcy”, „A wszystko to... (bo ciebie kocham)!” w latach 90. oraz „Powiedz”, „Zawsze z Tobą chciałbym być...”, „Razem a jednak osobno”, „Tango straconych”, „Tobą oddychać chcę”, „Keine Grenzen – Żadnych granic” czy „Babski świat”, na początku XXI wieku. Zdobywcy nagrody publiczności w konkursie „Premier” podczas 38. Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[5], a także pięciu Superjedynek w kolejnych edycjach festiwalu[6][7]. Zdobywcy nagrody publiczności i Grand Prix 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w 2001[8]. Dwukrotni reprezentanci Polski w Konkursie Piosenki Eurowizji (2003, 2006)[9]. W 2006 i 2007 odbyli trasę koncertową po USA i Kanadzie[10][11][12].
W latach 2000–2003 wokalista i lider zespołu Spooko, z którym nagrał i wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003), który został sprzedany w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy[13]. W 2004–2005 wokalista i lider zespołu Red Head[14]. W 2005 nawiązał współpracę z ukraińską drag queen Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska[15] oraz nagrał i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu[16].
Równolegle rozwijał się jako artysta solowy, wydał cztery albumy studyjne: Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości (2012), La Revolucion (2013), Nierdzewny / Remixed (2016) i Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości (2018). Drugą płytę promował teledyskami do singli „Piosenka jak pocałunek” i „Filiżanka”, które były najczęściej oglądanymi wideoklipami w serwisie Onet.pl[17][18]. Pierwszy i czwarty album solowy nagrał we współpracy z poetą i bardem Andrzejem Wawrzyniakiem.
Działalność Wiśniewskiego jest powszechnie komentowana w mediach, między innymi za sprawą skandali obyczajowych[19][20] i jego kontrowersyjnego wizerunku, a także ujawniania szczegółów życia prywatnego[21], np. poprzez telewizyjny reality show Jestem jaki jestem, który był emitowany przez stację TVN w latach 2003–2004[22]. Uchodzi za jednego z najbardziej charakterystycznych polskich celebrytów[23]. W 2006 zajął pierwsze miejsce w rankingu „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” sporządzonym przez magazyn „Forbes Polska”[24].
Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Gwiazdor[25], zagrał jedną z pierwszoplanowych ról w komedii kryminalnej Lawstorant[26][27] i epizodyczną rolę w filmie Zamiana[28] oraz wystąpił w spektaklu kabaretowym Chory na Sukces[29]. Prowadzi czynnie działalność charytatywną[22]. Był jurorem, prowadzącym, uczestnikiem bądź bohaterem wielu telewizyjnych programów rozrywkowych oraz wziął udział w ogólnopolskich kampaniach reklamowych dla trzech dużych firm. Jest założycielem pierwszego klubu karaoke w Polsce[3] i Polskiego Związku Pokera, którego jest prezesem[30], a także prowadził dom mody[31].
Wczesne lata[edytuj | edytuj kod]
Jest starszym synem Andrzeja (1947–1986), artysty malarza[32], i Grażyny Wiśniewskich[33]. Ma dwóch braci, Tadeusza Jakuba (ur. 1973)[34][35] i Jarosława Marcina (ur. 1976), który jest synem Grażyny Wiśniewskiej z kolejnego małżeństwa[36]. Rodzice Michała Wiśniewskiego byli uzależnieni od alkoholu[22]. Po ich rozwodzie w 1975[35] Michał zamieszkał z babcią ze strony ojca, Marianną[37], która zmarła w 1980[37]. Po śmierci babci trafił do Domu Dziecka w Grotnikach[38], a następnie mieszkał w kilku rodzinach zastępczych[22]. W 1986 spotkał się po latach rozłąki z ojcem, który dzień później, 11 września 1986[32], popełnił samobójstwo[38]. Ojcu poświęcił tekst utworu zespołu Ich Troje, „Tango straconych”[39].
W nastoletnim życiu przeprowadził się do Niemiec, gdzie mieszkała jego matka[38]. Uczęszczał do niemieckiego gimnazjum i szkoły muzycznej, w której uczył się gry na fortepianie[40]. Po roku edukacji wrócił do Polski wskutek kłótni z matką[38], z którą przez kolejne lata nie miał kontaktu[3]. W dorosłym życiu pogodził się z nią[35] i pomógł jej pokonać chorobę alkoholową[41].
Po powrocie do Polski zamieszkał z ciocią ze strony ojca, Wiesławą[42], i podjął naukę w zawodowej szkole budowlanej[38]. W młodości pracował w hurtowni cebuli w Łodzi[43], był monterem wysokościowym[3], prowadził własne biuro tłumaczeń[3]. W 1990 próbował, jako jedna z pierwszych osób, wprowadzić w Polsce plastikowe karty rabatowe[44]. Dokonał tego kilka lat później dzięki nawiązaniu współpracy z Instytutem Papierów Wartościowych w Monachium, wprowadzając karty dla Orbisu i Polskich Linii Lotniczych[43].
Działalność muzyczna[edytuj | edytuj kod]
Kariera z zespołem Ich Troje[edytuj | edytuj kod]
Mając 16 lat, zagrał Riffa Raffa w szkolnej inscenizacji musicalu The Rocky Horror Picture Show w Niemczech[45]. Po powrocie do Polski postanowił zrealizować nagrania kilku utworów musicalowych[45]. W 1994 poznał Jacka Łągwę, z którym współpracował jako producent musicalu Wielki testament François Villona, w którym także zaśpiewał[22]. Wraz z Łągwą założył w Łodzi pierwszy w kraju klub karaoke[3].
Zainspirowany coraz większą popularnością lokalu, wraz z Łągwą postanowili założyć zespół muzyczny[3]. Do projektu, nazwanego Ich Troje, zaprosili Magdę Pokorę, którą poznali w klubie[3]. Z zespołem, w którym wielokrotnie zmieniały się wokalistki, wydał łącznie dziewięć albumów studyjnych; Intro (1996), ITI Cd. (1997), 3 (1999), Ad. 4 (2001), Po piąte... a niech gadają (2002), 6-ty ostatni przystanek (2004), 7 grzechów głównych (2006), Ósmy obcy pasażer (2008) i Pierwiastek z dziewięciu (2017). Dwa wydawnictwa, Ad. 4 i Po piąte... a niech gadają, zdobyły certyfikat diamentowej płyty za sprzedaż w ponad półmilionowym nakładzie[4][b]. Z debiutanckim singlem „Prawo”, będącym interpretacją wiersza Prawo nieurodzonych Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej[46][47], przez 16 tygodni zajmowali pierwsze miejsce na liście Muzycznej Jedynki[48]. W 1997 po raz pierwszy wystąpili na Krajowym Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu[49], w 2001 za wykonanie piosenki „Powiedz” zdobyli nagrodę publiczności podczas konkursu „Premier” w ramach 38. edycji festiwalu[5], w 2002 odebrali cztery statuetki Superjedynek podczas 39. KFPP w Opolu[6], a w 2003 – nagrodę za „płytę roku” na 40. KFPP w Opolu[7]. 16 czerwca 2019 wystąpili z piosenką „Zawsze z Tobą chciałbym być...” w koncercie „Nie pytaj o Polskę – #30LatWolności” w ramach 56. KFPP w Opolu[50].
W lipcu 2001 reprezentowali Polskę na 24. Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn[51], gdzie zdobyli nagrodę publiczności i Grand Prix konkursu[8]. W marcu 2004 ruszyli w trasę koncertową po Niemczech z piosenkarzem Matthiasem Reimem[52], którego Wiśniewski poznał w 1996 podczas wspólnego koncertu w kraju[53]. Z grupą Ich Troje dwukrotnie reprezentował Polskę w Konkursie Piosenki Eurowizji, wygrywając krajowe eliminacje: w 2003 z utworem „Keine Grenzen – Żadnych granic”[54] i 2006 z „Follow My Heart”[55]. W 2003 zajęli siódme miejsce w finale 43. konkursu rozgrywanego w Rydze[56], zajmując drugi najlepszy wynik w historii udziału Polski w widowisku[57], a w 2006 – jedenaste miejsce w półfinale 51. konkursu w Atenach[58]. Ponadto uczestniczył w niemieckich eliminacjach do Eurowizji 2003 (jako wokalista i lider grupy Troje)[59], a także rozważał udział w maltańskich, ukraińskich bądź austriackich eliminacjach do 50. Konkursu Piosenki Eurowizji w 2005[60]. W kolejnych latach wypowiadał się w mediach jako ekspert bądź komentator konkursu[61][62][63][64]. W 2006 i 2007 odbyli trasę koncertową po USA i Kanadzie, obejmującą po kilkadziesiąt koncertów[10][11][12].
W 2014 ich koncert pt. „Domówka” był transmitowany na żywo przez oficjalny kanał na YouTube[65].
Pozostałe projekty zespołowe[edytuj | edytuj kod]
Równolegle z działalnością w Ich Troje, w latach 2000–2003 był wokalistą w założonym przez siebie zespole Spooko, z którym wydał dwa albumy studyjne: Spooko, to tylko płyta (2000) i Spooko, panie Wiśniewski (2003). Druga płyta była sprzedawana za 5 zł[66] jako dodatek do dziennika „Fakt”[67]. Pomimo sprzedaży w nakładzie ponad 350 tys. egzemplarzy, ZPAV odmówił przyznania wydawnictwu certyfikatu diamentowej płyty, ponieważ potraktował go jako dodatek do dziennika[13]. 15 lutego 2004 w hali Arena w Poznaniu Wiśniewski miał zagrać jedyny koncert promujący album[68], jednak występ został odwołany z powodu „braku czasu i sił”[69].
Pod koniec 2004 założył zespół Red Head, w którym śpiewał z czterema wokalistkami lubelskiej grupy Matka[14]. W styczniu 2005 zapowiedziano wydanie debiutanckiego albumu zespołu[70][71]. Początkowo premierę płyty zaplanowano pod koniec maja[72], a następnie ogłoszono, że ukaże się w czerwcu[73], a gościnnie zaśpiewa na niej Wiktoria Katajew[73]. Album jednak nigdy się nie ukazał.
W 2005 nawiązał współpracę z Wierką Serdiuczką, z którą współpracował nad projektem Renia Pączkowska[15] i wydał album studyjny pt. 1, 2, 3... Próba mikrofonu[16]. Planowali też wspólny występ w 52. Konkursie Piosenki Eurowizji, jednak nie doszło do realizacji projektu[74].
Kariera solowa[edytuj | edytuj kod]
Wokalista realizuje się również solowo. W 2005 wziął udział w nagraniach charytatywnego singla „Pokonamy fale”, który powstał z myślą o ofiarach trzęsienia ziemi na Oceanie Indyjskim[75], wystąpił 6 lutego na koncercie charytatywnym Pokonamy fale, podczas którego zebrano pieniądze na rzecz programu Adopcja na odległość wspierającego ofiary tragedii[75], a także napisał tekst piosenki „To się stało”, będącej coverem utworu Petera Plate’a, wykorzystanej w ścieżce dźwiękowej do filmu Sylwestra Latkowskiego Pedofile[76]. 28 października 2008 w Teatrze Wielkim w Łodzi zagrał koncert „Zawsze naprzód, nigdy wstecz – Michał Wiśniewski i Przyjaciele”, na którym zaprezentował swoje największe przeboje w aranżacjach Tomasza Krezymona z towarzyszeniem Orkiestry Symfonicznej i 40-osobowego chóru pod batutą Radosława Kiszewskiego. Koncert był transmitowany przez Polsat[77].
W sierpniu 2010 zapowiedział nagranie płyty z poezją śpiewaną[78]. Nawiązał współpracę z Andrzejem Wawrzyniakiem, poetą i liderem zespołu Drużyna Wawrzyna, z którym nagrał swój debiutancki album studyjny pt. Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości, wydany 21 lutego 2012[79]. Z płytą dotarł do 43. miejsca oficjalnej listy sprzedaży[80]. Z kolejnym, wydanym w 2013 albumem pt. La Revolucion, dotarł na 36. miejsce listy[81]. Pierwszym singlem z płyty był utwór „Piosenka jak pocałunek”, do którego zrealizował teledysk, będący w pierwszym tygodniu po premierze najczęściej oglądanym wideoklipem w serwisie Onet.pl[17]. Teledysk do kolejnego singla, „Filiżanka”, również cieszył się zainteresowaniem w sieci[18][82], jednak był szeroko krytykowany w ogólnopolskich mediach[83][84]. 12 listopada wystąpił podczas, transmitowanego przez Polsat, koncertu w Teatrze Polskim z okazji 10-lecia działalności dziennika „Fakt”[85], a w grudniu wydał teledysk do świątecznego singla „Bo zimą”[86]. W latach 2015–2017 występował podczas plenerowych koncertów pt. „Sylwestrowa Moc Przebojów”, których organizatorami byli włodarze miasta Katowice i telewizja Polsat[87][88][89].
17 czerwca 2016 wydał trzeci solowy album pt. Nierdzewny / Remixed[90], z którym dotarł do 43. miejsca listy sprzedaży[91]. Płytę promował utworem „Krzyk”, który nagrał w duecie z Justyną Majkowską[92]. Również w 2016 nagrał refren do utworu rapera Milion Terapii „Różaniec Emigranta”[93]. 18 sierpnia 2017 wystąpił podczas Festiwalu Weselnych Przebojów w Mrągowie[94]. 20 kwietnia 2018 wystąpił jako gość muzyczny w siódmym odcinku ósmej edycji programu rozrywkowego Polsatu Dancing with the Stars. Taniec z gwiazdami, w którym zaśpiewał piosenkę „A wszystko to... (bo ciebie kocham)”[95]. 8 września w Opolu zagrał koncert z okazji 30-lecia działalności artystycznej, w którym, poza Jackiem Łągwą i Agatą Buczkowską z Ich Troje, wzięły udział Justyna Majkowska i Anna Świątczak, Etiennette i Vivienne Wiśniewskie, a także przyjaciele wokalisty, tj. Bartek Wrona, Gabriel Fleszar i Andrzej Wawrzyniak[96]. 26 października wydał czwarty, solowy album studyjny pt. Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości, który nagrał w duecie z Andrzejem Wawrzyniakiem. Płytę promował teledyskami do singli „Recepta na miłość” i „Zagubieni”. 31 grudnia wystąpił podczas Sylwestrowej Nocy Przebojów na Stadionie Śląskim w Chorzowie[97]. 6 maja 2019 wydał singiel zatytułowany „Z nikim nie jest tak”. Słowa utworu według wielu portali internetowych dotyczą Dominiki Tajner[98]. 17 sierpnia 2019 ponownie wystąpił na Festiwalu Weselnych Przebojów w Mrągowie[99][100].
24 stycznia 2020 zaprezentował piosenkę „Piątek”[101], która spotkała się z pozytywną reakcją słuchaczy[101]. W czerwcu zapowiedział wydanie solowego albumu studyjnego pt. Się ściemnia, na którym umieści własne interpretacje 10 ulubionych, polskich utworów[102]. 22 czerwca wydał pierwszą piosenkę z płyty, cover przeboju zespołu Aya RL „Skóra”[103].
Działalność aktorska[edytuj | edytuj kod]
Był głównym bohaterem filmu dokumentalnego Sylwestra Latkowskiego Gwiazdor[25][104], którego premiera odbyła się 27 września 2002[105], a także jednym z bohaterów kolejnego dokumentu reżysera pt. Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku z 2003[106].
Zagrał pierwszoplanową rolę Fraglesa, inteligenta uzależnionego od hazardu w komedii kryminalnej Mikołaja Haremskiego Lawstorant (2005)[26][107]. Za występ w filmie zdobył tytuł „najgorszego aktora” w plebiscycie czytelników Wirtualnej Polski[108]. Zagrał epizodyczną rolę Loletty Billas, transwestyty przypominającego wizerunkiem Violettę Villas w filmie Konrada Aksimowicza Zamiana (2009)[28]. Pojawił się także gościnnie w serialach: Daleko od noszy (2008)[109], Niania (2009)[110], Młodzi lekarze (2017)[111] i Lombard. Życie pod zastaw (2019)[112].
W 2018 zagrał w spektaklu kabaretowym Chory na Sukces w reżyserii Stefana Friedmanna[29].
Pozostałe przedsięwzięcia[edytuj | edytuj kod]
Występował w wielu programach rozrywkowych o tematyce muzycznej. Był jurorem w dwóch edycjach konkursu karaoke emitowanego przez Viva Polska Shibuya (2006–2007)[113][114], kapitanem jednej z drużyn w programie Bitwa na głosy (2011)[115] oraz gościem programów: Szansa na sukces (2001, 2006)[116], Przebojowe dzieci (2008)[117] i Viva Spot, zrealizowanego w 2010 z okazji 200. rocznicy urodzin Fryderyka Chopina[118], a także jednym z komentatorów w cyklu Gwiazdy Eurowizji (2014)[119]. Zasiadł w jury drugiego półfinału Szansy na sukces (2020) wyłaniającego reprezentanta Polski w 18. Konkursie Piosenki Eurowizji dla Dzieci odbywającym się w Warszawie[120].
Był głównym bohaterem, a następnie też współprowadzącym reality show Jestem jaki jestem (2003–2004)[121][122]. Za realizację pierwszej edycji otrzymał honorarium w wysokości miliona dolarów[22][123]. Współprowadził program Serce masz tylko jedno (2004)[124], prowadził program Opowiedz nam swoją historię (2010)[125], był jurorem w teleturnieju Gotowi na ślub (2009)[126], bohaterem jednego odcinka W domu u... (2008)[127], a także uczestnikiem programów Dzień kangura (2007)[128] i Mów mi mistrzu (2017)[129] oraz teleturniejów Big Music Quiz (2018)[130] i To był rok! (2019)[131]. W 2005 zrealizował dla Polsatu nagrania pilotażowego odcinka talk-show Pokaż swoją prawdziwą twarz[132], który jednak nie trafił na antenę stacji[133]. Gościł w talk-shows: Szymon Majewski Show (2005[134], 2007, 2008[135]), Europa da się lubić (2008)[136], Męski punkt widzenia (2010)[137], Wielka draka o dzieciaka! (2010)[138], Bagaż osobisty (2011)[139], Plejada na żywo (2016)[140], Gwiazdy Cejrowskiego (2017)[141][142], The Story of My Life. Historia naszego życia (2018)[143] i Oczami matki (2018)[35]. W 2016 był bohaterem roastu organizowanego z okazji pięciolecia działalności grupy komików Stand-Up Polska[144][145]. Wielokrotnie odrzucał propozycję udziału w programie Taniec z gwiazdami[22]. Często gości w programach porannych Dzień dobry TVN i Pytanie na śniadanie jako gość muzyczny, ekspert[146][147][148] bądź bohater reportaży poświęconych jego życiu i działalności artystycznej[149][150].
Wystąpił w teledysku do piosenek: Aniqi „A Man Like You” (2010)[151], Pauli Marciniak „Flashing Lights” (2010)[152], zespołu Nocny Kochanek „Zdrajcy metalu”[153] (2017) oraz Artura Gotza „Janusz i Grażyna” (2019)[154].
W 2006 reklamował ofertę Sami swoi sieci telefonii komórkowej Plus[155], jednak przedsięwzięcie nie pomogło w jej promocji, przez co Polkomtel zrezygnował ze współpracy z piosenkarzem[156]. Według „Rzeczpospolitej” Wiśniewski za udział w reklamach zainkasował 737,5 tys. złotych, co uplasowało go na pierwszym miejscu listy najbardziej popularnych i najlepiej zarabiających polskich gwiazd[157]. Trzykrotnie wystąpił również w kampanii reklamowej sieci sklepów Avans (2007–2008, 2009, 2012–2013)[158][159][160], z czego za ostatnią zainkasował kwotę w wysokości miliona złotych[161]. Pojawił się też w reklamie firmy bukmacherskiej Unibet (2007)[162] i SKOK Wołomin (2014)[163].
Był założycielem domu mody „Xavier Fabienne”[31], dla którego projektował ubrania[164]. W 2006 wykupił większość udziałów w warszawskim klubie Extravaganza[165], jednak lokal nie przyniósł zysków[31]. Również w 2006 nawiązał współpracę z siecią kiosków Ruch, do których w ramach akcji „Ruch i Muzyka” wprowadził tanie płyty kompaktowe polskich i zagranicznych twórców[166], w tym siódmy album studyjny Ich Troje pt. 7 grzechów głównych[167], który sprzedał się w wysokim nakładzie[168][169]. W 2008 ogłosił rozpoczęcie współpracy z siecią HMI, z którą zajmował się sprzedażą ubezpieczeń emerytalnych[170]. W 2011 jego finansami zajęła się ówczesna narzeczona, a później żona, Dominika Tajner[171]. W maju 2018 ogłosił upadłość konsumencką[172].
Jest założycielem i prezesem Polskiego Związku Pokera[30], a także właścicielem internetowego kasyna Wiśniewski Casino[173] oraz stron o tematyce pokerowej, Wiśniewski Poker[174] oraz Polish Rounders[175][176][177]. Prowadzi transmisje z niektórych rozgrywek w serwisie Twitch.tv[178]. Jest pasjonatem lotnictwa i akrobacji lotniczej, ma licencję pilota samolotu[179]. Pilotażu uczył się pod okiem Lecha Marchelewskiego[180]. Bierze również udział w rajdach samochodowych[171][181].
31 grudnia 2003 ukazało się sylwestrowe wydanie dziennika „Fakt”, w którym Wiśniewski redagował sekcję „Ludzie strony”[182].
Charakterystyka muzyczna i inspiracje[edytuj | edytuj kod]
Śpiewa gardłowo[22]. Nie ma wykształcenia muzycznego[22]. Nie uważa się za wokalistę i podkreśla, że „woli stać na estradzie i tworzyć klimat niż przeciętnie śpiewać”[183]. Deklaruje się jako fan opery i musicalu[22], który miał również wpływ na jego twórczość solową i z zespołem Ich Troje[184], a także jako słuchacz metalu i punka[22], z którego – jak twierdzi w wywiadach – się wywodzi[44].
Z zespołem Ich Troje wykonuje piosenki głównie popowe, pop-rockowe[185][186] i rockowe[187][184] oraz ballady[188], a także utwory inspirowane rockiem gotyckim, punk rockiem i heavy metalem[189]. Nagrywał też utwory z gatunku dance[184], gospel[190] i country[190]. Niektóre piosenki Ich Troje są, spolszczonymi przez Wiśniewskiego, coverami utworów niemieckich artystów, takich jak Die Toten Hosen[191][192], Matthias Reim, Rosenstolz, Falco, Die Ärzte czy Rich Mullins[193].
Pod koniec 2004 założył zespół Red Head, w którym wykonywał repertuar rockowy[14]. W 2005 zrealizował projekt Renia Pączkowska, na którego potrzeby stworzył kilkanaście utworów zachowanych w stylistyce „weselno-discopolowej”[15] i występował na scenie jako drag queen[15]. Solowo wydaje płyty popowe i z poezją śpiewaną[194]. Po wydaniu albumu pt. Nierdzewny uznał, że „wraca do źródeł”[190].
Po rozpadzie trzeciego małżeństwa w 2009 na jakiś czas zrezygnował z pisania tekstów piosenek[195].
Za swój wokalny wzór uznaje Mietka Szcześniaka, określając go „najlepszym wokalistą w Polsce”[183]. Inspiruje się również postacią Franka Sinatry[3][183][196] oraz ceni Michała Bajora i Korę[197]. Jest fanem twórczości poetów Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej[198] i Wojciecha Młynarskiego, którego uważa za „geniusza”[196]. Jak przyznaje, medialne zainteresowanie zawdzięcza Ninie Terentiew, którą nazywa swoją „medialną matką”[199].
Wizerunek[edytuj | edytuj kod]
Styl i tatuaże[edytuj | edytuj kod]
Styl ubierania się Wiśniewskiego jest szeroko komentowany w mediach[200], a jego kreacje sceniczne określane są m.in. jako „ekstrawaganckie” i „tandetne”[201]. Dużo komentarzy w mediach wywołują również fryzury artysty[202]. W pierwszych latach funkcjonowania zespołu Ich Troje nosił czarne włosy, które przed wydaniem albumu 3 przefarbował na czerwono, czyniąc z nowej fryzury znak rozpoznawczy[22]. Na przełomie 2004 i 2005 zrobił sobie białe pasemka[43]. W latach 2005–2006 nosił zielone włosy, co miało związek z kampanią reklamową dla sieci Plus[158][203]. W okresie promocji płyty 7 grzechów głównych przefarbował włosy na różowo[202], a w 2007 – na pomarańczowo, na potrzeby działań reklamowych dla sieci sklepów Avans[158]. Następnie powrócił do czerwonych włosów, aż do 2013, kiedy przed wydaniem płyty La Revolucion[204] przefarbował się na czarno[205]. Dodatkowo, w tym czasie, pokrywającym się z początkową fazą związku z Dominiką Tajner, późniejszą czwartą żoną, zmienił wizerunek, pozbywając się kolczyków i modyfikując styl ubierania się[206]. W 2015 powrócił do czerwonego koloru włosów[22].
Ma na ciele kilka kolczyków[207] oraz 14 tatuaży[208]; ma wytatuowany między innymi napis „I’ll never beg for love again” na plecach[22], godło Polski na plecach[208] oraz daty urodzin dzieci wraz z inicjałami ich imion[209]. Miał również tatuaże dedykowane żonom: podobiznę trzeciej żony Anny Świątczak na łydce oraz napis „Dominika” nawiązujące do imienia czwartej żony, Dominiki Tajner[210]; oba tatuaże przerobił po rozstaniu z partnerkami[209].
Media często zwracają uwagę na niepospolite, oryginalne imiona, które nadał dzieciom[211][188]. Zapytany o to w wywiadzie dla Onet.pl, stwierdził: Dzieci są dla mnie czymś bardzo wyjątkowym i dlatego wybrałem imiona Xaviera, Fabienne, Etiennette, ponieważ są one bardzo rzadko używane. Przez to chciałem nadać dzieciom wyjątkowość[183].
W prasie często komentowane są również jego związki, w tym kolejne śluby i rozwody z żonami[19][212][188].
Działalność charytatywna[edytuj | edytuj kod]
Wokalista prowadzi czynnie działalność charytatywną. Regularnie odwiedza podopiecznych domów dziecka[22][213][188], jak również pacjentów klinik zdrowotnych[214][215]. Przekazał 3,5 mln złotych na rzecz Centrum Zdrowia Dziecka[31].
W 2003 przekazał na licytację charytatywną motocykl z programu Jestem jaki jestem. Wylicytowane 3,5 mln złotych trafiły na konto Fundacji TVN „Nie jesteś sam”[216]. W styczniu 2005 zaangażował się w zbiórkę pieniędzy na rzecz ofiar tsunami na tajskiej wyspie Phuket[217].
W 2006 przekazał na Dom Dziecka w Grotnikach honorarium w wysokości 10 tys. złotych, które otrzymał za prawo do publikacji zdjęć swojej córki Etiennette na łamach dziennika „Fakt”[218]. W styczniu 2007 przekazał placówce kolejne 2,5 tys. dolarów, które zebrał dzięki sprzedaży swojej kurtki podczas koncertu w New Jersey[12]. W trakcie trasy koncertowej Ich Troje Avans/Carlsberg Tour 2007 firma Avans miała zgodzić się na przekazanie na cele dobroczynne po 10 tys. zł za każdy z koncertów trasy, jeżeli co najmniej 20 osób przyszło na wydarzenia z włosami przefarbowanymi na pomarańczowo i niebiesko[219][220]. W grudniu 2007 wraz z ówczesną żoną przekazał paczki świąteczne podopiecznym 13 wybranych domów dziecka[221]. W 2012 przekazał 150 par butów dzieciom z ośrodka wychowawczego w Katowicach[222].
W 2007 pomógł Violetcie Villas, wówczas żyjącej w słabych warunkach mieszkaniowych[223], zapraszając ją na święta bożonarodzeniowe do swej willi[224][225].
W 2004 i 2005 występował w koncertach charytatywnych I ty możesz zostać Świętym Mikołajem[226][227]. W 2008 zaangażował się w akcję Fundacji Polsat pt. „Wystarczy chcieć” w ramach kampanii Wystarczy chcieć[228], a w 2013 – w charytatywną akcję „Pomaganie jest trendy”[229].
Procesy sądowe[edytuj | edytuj kod]
W latach 90. został skazany na rok i osiem miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu i 450 tys. złotych kary za dopuszczenie się oszustw finansowych, przez które miał narazić łódzki oddział Telewizji Polskiej, którego ówczesnym szefem był Marek Markiewicz, na straty w wysokości kilkuset tys. złotych[3].
W latach 2002–2003 wszczęto dwa postępowania przeciwko Wiśniewskiemu, który miał pobić fotoreporterów[3][230].
We wrześniu 2003 został oskarżony o nieumyślne uszkodzenie ciała Moniki Obarzanek, do czego miało dojść w październiku 2001 podczas koncertu w hali Polonia w Częstochowie. Wiśniewski miał skoczyć ze sceny na publiczność, doprowadzając do wstrząśnienia mózgu oraz stłuczenia głowy, biodra i uda u poszkodowanej. Nie przyznał się do winy, a jego obrońca wnioskował o przesłuchanie świadków zdarzenia m.in. członków zespołu i pracowników ochrony. Wcześniej, w trakcie rozprawy pojednawczej w marcu 2003 Wiśniewski stwierdził, że byłby gotowy zapłacić żądaną przez poszkodowaną kwotę 50 tys. zł odszkodowania, ale nie na rzecz kobiety, a na cel społeczny, bo „nie czuje się winny sytuacji”. Sprawa miała charakter procesu karnego[231][232]. 25 listopada 2004 Sąd Rejonowy w Częstochowie uznał Wiśniewskiego winnym i skazał go na 6 tys. grzywny na rzecz skarbu państwa; muzyk złożył apelację od wyroku[233].
W 2003 wraz z Jackiem Łągwą i wytwórnią Universal Music Polska został pozwany przez Piotra Bogdanowicza o bezprawne wykorzystanie fragmentów jego wierszy i aforyzmów w tekście piosenki „Jeanny – End of the Story”. Po koncercie zespołu Ich Troje w 1998 w Zakładzie Karnym w Potulicach autor miał wręczyć maszynopisy Wiśniewskiemu, jednak nie zgodził się na ich wykorzystywanie[234], a chciał jedynie, by wokalista je przeczytał i ocenił[235]. W lipcu 2007 adwokat Wiśniewskiego przedstawił artykuł prasowy sugerujący, że to Bogdanowicz popełnił plagiat, inspirując się w tekstach twórczością Józefa Barana[236], który potwierdził informację[237]. Wiśniewski złożył wniosek od wyroku Sądu Okręgowego do Sądu Apelacyjnego, jednak został on oddalony. Sąd Apelacyjny podkreślił, że Wiśniewski wykorzystał utwory Bogdanowicza w zmienionej formie i treści, nie uzyskując jego zgody. Zgodnie z wyrokiem z 10 grudnia 2008[238], członkowie zespołu i wytwórnia zostali zmuszenia do wypłacenia 70 tys. zł i 2,9 tys. zł kosztów procesowych Bogdanowiczowi za naruszenie praw autorskich[239]. Wiśniewski nie przyznał się do winy[240].
W październiku 2003 pozwał redakcję „Super Expressu” za artykuł pt. Niewierny, w którym napisano, że po nagraniu pierwszej edycji programu Jestem jaki jestem miał wyrzucić z posiadłości psa[241].
W marcu 2005 był przesłuchiwany na policji w charakterze podejrzanego o wyłudzenie poświadczenia nieprawdy w związku z rzekomym zdobyciem nielegalnie prawa jazdy na motocykl w Szkole Nauki Jazdy w Brzezinach[242].
W listopadzie 2006 w Prokuraturze Rejonowej w Pabianicach postawiono mu zarzut działania na szkodę spółki Reim Music Factory Polska[243], której był wiceprezesem w latach 1998–2002[3], oraz narażenie jej na straty w wysokości 3 mln zł[219]. Groziło mu 10 lat pozbawienia wolności[219]. W kwietniu 2007 stanął przed Sądem Rejonowym w Pabianicach, a w oświadczeniu uznał, że „kłamstwem jest informacja, jakoby w zeznaniu podatkowym za 2001 rok zaniżył wartość obrotów Reim Music, co zaowocowało tym, że wyniku kontroli skarbowej fiskus obciążył spółkę dodatkowym podatkiem w wysokości 700 tys. zł”[219].
Na początku 2007 został pozwany przez swoją byłą menedżerkę, Katarzynę Kanclerz, za pomówienia, których miał dopuszczać się we wpisach na autorskim blogu internetowym[244].
W listopadzie 2013 poinformował o procesie karnym skierowanym przeciwko chorej psychicznie fance, która miała nękać rodzinę Wiśniewskiego[245][246][247].
Wpływ na popkulturę[edytuj | edytuj kod]
Nazywany jest najbardziej kontrowersyjnym artystą polskiej sceny rozrywkowej[21] oraz jedną z najbardziej charakterystycznych[23] i ekscentrycznych osób z polskiego show-biznesu[248]. Uchodzi też za jedną z najpopularniejszych osób publicznych w Internecie[249], a także za skandalistę[19], osobę skupiającą na sobie uwagę mediów[183] oraz znaną z sensacji obyczajowych[183][250] i pikantnych wypowiedzi[20], m.in. o innych bohaterach show-biznesu[251][184][171][252]. Zgodnie z wynikami ankiety sporządzonej przez Instytut ARC Rynek i Opinia, w 2010 zajął trzecie miejsce w rankingu „najbardziej irytujących gwiazd”, zdobywając ok. 58% głosów wszystkich badanych[253], jak też drugie miejsce w rankingu „gwiazd, które szczyt kariery ma już za sobą”, zdobywszy 57,8% głosów[254].
Mateusz Witkowski z serwisu PopModerna.pl w artykule poświęconym zespołowi Ich Troje nakreślił cechy charakterystyczne Wiśniewskiego, które – według autora – miały znaczący wpływ na sukces, jaki odniósł: „(…) w zręczny sposób ogrywał, rozgrywał rozmaite, mniej lub bardziej lokalne toposy i narracje, którymi żywiła się od dawna popkultura. (...) Pierwszy z nich to lennonowski mit porzuconego chłopca. O trudnym dzieciństwie wokalisty słyszał każdy, bo i nie dało się o nim nie usłyszeć. (...) Z odrzuceniem, brakiem domu i niezbędną w tym wypadku samodzielnością wiąże się z kolei mit self-made mana. Wiśniewski wchodził jednak do show-biznesu jako młody przedsiębiorca, jako facet znikąd, który odniósł względny sukces finansowy”[45]. Fenomen Michała Wiśniewskiego opisali socjolodzy Agnieszka Zielonka-Sujkowska i Artur Górecki, którzy stwierdzili: Fenomen buduje się na atrakcyjnych społecznie cechach. Z jednej strony – żywiołowość, ale z drugiej – ciepło i przywiązanie do rodziny. Michał Wiśniewski spełnia idealnie te wymagania[43]. Specjalista od wizerunku i promocji Bartłomiej Zobek stwierdził za to, że „Wiśniewski ma w sobie sporo ze współczesnego polityka, który wyznaje zasadę: nieważne, co mówią, ważne, że mówią. No, i koniecznie w telewizji. To fenomen, kontrowersyjna postać, ale takich właśnie wyrazistych ludzi media uwielbiają. I on doskonale zdaje sobie z tego sprawę”[43]. Paweł Piotrowicz na łamach serwisu Onet.pl określił Wiśniewskiego jako „bardzo sympatycznego rozmówcę, który nie unika odpowiedzi na żadne, nawet te niewygodne pytania”[184]. Rafał Skrzeczka przygotował dla serwisu listę „dziesięciu powodów, by lubić Michała Wiśniewskiego”, wśród których wymienił m.in. bycie „outsiderem” i showmanem, a także brak obaw przed krytyką innych celebrytów oraz sukces w Konkursie Piosenki Eurowizji[255].
W początkowych latach działalności Ich Troje był pierwszym polskim artystą, który wizualizował występy sceniczne, tj. zaangażował tancerzy podczas koncertów, a także wykorzystywał efekty pirotechniczne na koncertach w całym kraju[256]. Zdaniem mediów w trakcie występów posługiwał się „monstrualnym kiczem”, za który część odbiorców go ceniła, a cześć – krytykowała[183]. Sylwester Latkowski po premierze swojego filmu dokumentalnego Gwiazdor o Michale Wiśniewskim stwierdził, że artysta „na Zachodzie Europy czy w Stanach Zjednoczonych byłby najprawdopodobniej człowiekiem sukcesu”[25]. W 2004 został uznany „najstraszliwszą postacią show-biznesu” podczas Letniego Festiwalu Grozy w Toruniu[257]. Jest jedynym polskim celebrytą, który zrealizował własne, codzienne reality show w telewizji[19]. Program Jestem jaki jestem nadawany był przez TVN w latach 2003–2004 i doczekał się dwóch edycji[258][259].
Wiśniewski został dwukrotnie sparodiowany w Rozmowach w tłoku, końcowej części programu Szymon Majewski Show[260], gdzie w jego rolę wcielał się Wojciech Kalarus. Ponadto w postać artysty wcielili się między innymi Przemek Kossakowski w programie TTV Kossakowski. Być jak...[261], Marek Kaliszuk, Joanna Jabłczyńska i Filip Lato w programie rozrywkowym Polsatu Twoja twarz brzmi znajomo[262][263][264], Mariusz Pudzianowski w programie Polsatu Tylko nas dwoje[265], Paweł „Konjo” Konnak w programie Gwiazdy tańczą na lodzie[266], Waldemar Sierański z Kabaretu Koń Polski podczas Kabaretu na żywo[267], Szymon Majewski w parodii teledysku do piosenki „Filiżanka”[268] oraz Michał Sieńkowski w programie rozrywkowym Polsatu Przeboje z drugiej ręki[269].
W 2003 został bohaterem książki Davida Schaha pt. „Ich”, którą wydał na niemieckim rynku Alfred Reimann, były wspólnik Michała Wiśniewskiego. W publikacji, która ukazała się w Polsce pt. „Ich Troje – Cała prawda o Michale Wiśniewskim”, autor opisał m.in. szczegóły interesów prowadzonych z Wiśniewskim[270][271]. Rozmowę artysty o ojcu i ojcostwie opublikowano w książce Sonii Ross pt. „Tata”, wydanej w 2012 przez Wydawnictwo Prószyński i S-ka[272].
21 stycznia 2005 w galerii Okna została otwarta wystawa Kamila Dąbrowskiego Było jak było, której bohaterem był Michał Wiśniewski. Instalacja obejmowała fresk przedstawiający podobiznę artysty[273], jak również okładki płyt Ich Troje zaprojektowane przez artystę, ilustracje do tekstów czy plakaty[274][275]. Podpis Wiśniewskiego został częścią wystawy Czy mogę prosić o autograf?, prezentowanej w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu[276].
Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]
W przeszłości miewał relacje homoseksualne, pozostawał w kilku związkach z mężczyznami[277][22][20].

W latach 1996–2001 był żonaty z Magdą Femme. Zgodnie ze słowami piosenkarki, małżeństwo było ukrywane przed mediami z obawy o rosnącą ówcześnie popularność Ich Troje[278]. W 2002 poślubił Martę Mandarynę Mandrykiewicz[279], a ceremonia ślubna pary w Kirunie była transmitowana na żywo w programie Jestem, jaki jestem[280][123][281]. Mają dwoje dzieci, Xaviera Michała (ur. 24 czerwca 2002)[282] i Fabienne Martę (ur. 21 sierpnia 2003)[283]. Rozwiedli się w 2006. W latach 2006–2011 jego żoną była Anna Świątczak[284]. Mają dwie córki, Etiennette Annę (ur. 17 września 2006)[285] i Vivienne Viennę (ur. 2 lutego 2008)[286]. W marcu 2007 wzięli ślub kościelny w Las Vegas, gdzie odbywali trasę koncertową promującą płytę pt. 7 grzechów głównych[10]. Wszystkie dzieci wychował w duchu chrześcijaństwa[287]. 30 czerwca 2012 poślubił Dominikę Tajner[288], córkę Apoloniusza Tajnera, prezesa Polskiego Związku Narciarskiego. Razem wychowywali jej syna Maksymiliana z pierwszego małżeństwa. 12 marca 2019 Tajner-Wiśniewska poinformowała o złożeniu pozwu rozwodowego przez męża[289]. 30 września 2019 rozwiedli się[290]. Następnie związał się z Polą[291], której oświadczył się w grudniu 2019[292] i którą poślubił w kwietniu 2020[293]. Mają syna, Falco Amadeusa (ur. styczeń 2021)[294]. Muzyk mieszka w willi w Magdalence[198]. Miał również willę w Łazach[184].
Cierpi na łuszczycę[295]. W czerwcu 2012 przeszedł operację wycięcia złośliwego guza podskórnego na pośladku[296]. Jest niepijącym alkoholikiem[295].
Deklaruje się jako „skrajnie nastawiony liberał”[184][256], osoba wierząca[190] i przeciwnik rządów Prawa i Sprawiedliwości[297].
Był jedną ze „100 najcenniejszych gwiazd polskiego show-biznesu” według danych magazynu „Forbes Polska”; jego wizerunek został wyceniony przez reklamodawców na: 737,5 tys. zł w 2006 (1. miejsce)[24], 340 tys. zł w 2007 (62. miejsce)[298], 415 tys. zł w 2008 (25. miejsce)[299].
Od grudnia 2006 do października 2014 prowadził blog internetowy w serwisie OnetBlog[300], który początkowo pisał wraz z ówczesną żoną, Anną Świątczak[301]. Jak wyjaśnił, traktował go jako „publiczną formę dementowania kłamstw na swój temat”[171]. Dwa miesiące po otwarciu odnotowano 3 mln odwiedzin bloga[302]. W latach 2015–2016 prowadził blog w serwisie NaTemat.pl[303].
Dyskografia[edytuj | edytuj kod]
- Albumy studyjne
Rok | Tytuł | Pozycja na liście |
---|---|---|
POL | ||
2012 | Sweterek część 1, czyli 13 postulatów w sprawie rzeczywistości
|
43[304] |
2013 | La Revolucion
|
36[305] |
2016 | Nierdzewny / Remixed (Michał Wiśniewski i Ich Troje)
|
43[307] |
2018 | Sweterek część 2, czyli 13 postulatów w sprawie miłości
|
- Albumy koncertowe
Rok | Tytuł |
---|---|
2017 | Sweterek w Teatrze STU |
2019 | Wiśniewski Akustycznie[308] |
- Kompilacje
Rok | Tytuł |
---|---|
2018 | 30 lat na scenie Michała Wiśniewskiego |
Filmografia[edytuj | edytuj kod]
- Filmy
- Gwiazdor (2002, reżyseria: Sylwester Latkowski) jako on sam
- Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku (2003, reżyseria: Sylwester Latkowski) jako on sam
- Lawstorant (2005, reżyseria: Mikołaj Haremski) jako Fragles
- Zamiana (2009, reżyseria: Konrad Aksinowicz) jako transwestyta
- Seriale
- Daleko od noszy (2008) jako Śniacz (odc. 157)
- Niania (2009) jako pilot (odc. 114)
- Młodzi lekarze (2017)
- Lombard. Życie pod zastaw (2019) jako on sam
Nagrody i wyróżnienia[edytuj | edytuj kod]
Rok | Kategoria | Tytułem | Konkurs/Nagroda | Nota | Źródło |
---|---|---|---|---|---|
2001 | Grand Prix | „Powiedz” | Nagroda publiczności – XXXVIII KFPP w Opolu | Wygrana | [5] |
Nagroda publiczności – Festiwal Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn | Wygrana | ||||
Grand Prix Festiwalu Krajów Nadbałtyckich w Karlshamn | Wygrana | ||||
Grupa roku | Ich Troje | Fryderyki 2001 | Nominacja | [309] | |
Album roku – Pop | Ad. 4 | Nominacja | |||
2002 | Grupa roku | Ich Troje | Fryderyki 2002 | Nominacja | [310] |
Najlepsza kreacja aktorska | „Tango straconych” | XI Festiwal Videoclipów Yach Film 2002 | Wygrana | ||
Najlepszy zespół | Ich Troje | Superjedynki XXXIX KFPP w Opolu | Wygrana | [6] | |
Przebój roku | „Powiedz” | Wygrana | |||
Najlepsza płyta popowa | Ad.4 | Wygrana | |||
Wydarzenie roku | Sukces zespołu Ich Troje | Wygrana | |||
Wokalista roku | Mikrofony Popcornu | Wygrana | |||
Zespół roku | Ich Troje | Wygrana | |||
Piosenka roku | „Powiedz” | Wygrana | |||
2003 | Zespół roku | Ich Troje | Wygrana | [311] | |
Wokalista roku – Polska | Wygrana | ||||
Płyta pop | Po piąte... A niech gadają! | Superjedynki XL KFPP w Opolu | Wygrana | [7] | |
2004 | Muzyka | Ich Troje | Telekamery 2004 | Nominacja | |
Wydarzenie roku | Eska Music Awards 2004 | Wygrana | [312] | ||
2018 | Korona Kielc | Festiwal Muzyki Radiowej w Kielcach | Wygrana | [313] |
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Michał WIŚNIEWSKI (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Filmweb.pl.
- ↑ a b c d e f g h i j k l Michał Wiśniewski: Za nim się nie trafi (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2002-10-02. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b ZPAV: diamentowe płyty (pol.). zpav.pl. [dostęp 2010-02-28].
- ↑ a b c XXXVIII KFPP – 2001 (pol.). festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ a b c XXXIX KFPP – 2002 (pol.). festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ a b c XL KFPP – 2003 (pol.). festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ a b Ich Troje najlepsi w Karlshamn (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2001-07-23. [dostęp 2014-07-20].
- ↑ Eurovision Song Contest 2006 Semi-Final (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20].
- ↑ a b c Perfekcyjna miłość Ich Troje (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-11-22. [dostęp 2020-02-09].
- ↑ a b Powrót Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-04-02. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ a b c Cenna kurtka Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-01-29. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b Michał Wiśniewski nie będzie diamentowy (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-01-12. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c Bardziej rockowy Michał Wiśniewski (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-04. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d Michał Wiśniewski jako Renia Pączkowska (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-12-05. [dostęp 2018-08-15].
- ↑ a b Renia Pączkowska – 1,2,3 ... Próba Mikrofonu :), Discogs [dostęp 2018-08-14] .
- ↑ a b Onet Top Ten: bezkonkurencyjny Michał Wiśniewski (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-01. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b Onet Top Ten: Michał Wiśniewski i jego „Filiżanka” na szczycie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-20. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b c d Wiśniewski: „Chciałbym ponarzekać, ... nie mam na co” (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-09-17. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c Intymne zwierzenia Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-05-11. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Olga Figaszewska: KULTOWE SESJE VIVY! Przypominamy pierwsze zdjęcia Michała Wiśniewskiego z synkiem (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2017-08-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Hubert Kęska, Jakub Białek: Wypiłem w życiu sześć tysięcy litrów wódki. Teraz to mi może tylko konfetti z dupy wylatywać (pol.). weszlo.com, 2017-12-30. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Olga Figaszewska: „Sam sobie nie patrzyłem przez lata w oczy”, Michał Wiśniewski gorzko o swoim życiu. Dziś artysta kończy 45 lat! (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2017-09-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Tomasz Lis wart 516 500 zł (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-07-31. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ a b c „Gwiazdor”: opowieść o człowieku, który odbił się od dna (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2002-09-21. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Zrujnowany hazardem Michał Wiśniewski (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-09-06. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Paweł Jurczak: Michal Wisniewski to start acting career (ang.). esctoday.com, 2004-09-15. [dostęp 2014-12-24].
- ↑ a b Zamiana: Wiśniewski jako Violetta Villas (pol.). W: Wp.pl [on-line]. film.wp.pl, 2009-01-12. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Knurów: Chory na Sukces – spektakl kabaretowy (pol.). iknurow.pl, 2018-05-14. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Pokerzyści poza prawem (pol.). W: Dziennik Polski [on-line]. dziennikpolski24.pl, 2013-03-07.
- ↑ a b c d Zadłużony jak Michał Wiśniewski (pol.). lisekfinansowy.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Andrzej WIŚNIEWSKI (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Grażyna WIŚNIEWSKA (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Tadeusz WIŚNIEWSKI (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d „Oczami matki”: Grażyna Wiśniewska, mama Michała, gościem Małgorzaty Ohme (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kobieta.onet.pl, 2018-03-27. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Jarosław Marcin WIŚNIEWSKI (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-27].
- ↑ a b Marianna WIŚNIEWSKA (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d e Olga Figaszewska: Samobójstwo ojca, alkoholizm matki... Jak Michał Wiśniewski poradził sobie z demonami przeszłości? (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2019-09-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Kuba Górski: Michał Wiśniewski pokazał ojca. Jedyne wspólne zdjęcie (pol.). jastrząbpost.pl, 2018-02-28. [dostęp 2019-09-17].
- ↑ Andrzej Grabowski: A wszystko to... Ich Troje. In Rock Music Press. ISBN 83-914735-0-3.
- ↑ Paweł Piotrowicz: Rodzice gwiazd (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2014-04-28. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Wiesława WIŚNIEWSKA (pol.). familytrees.genopro.com. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d e Wiśniewski wraca (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-06-20. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Wywiad z Michałem Wiśniewskim: Zobacz, czym dla niego jest Wielka Brytania (pol.). polishexpress.co.uk, 2018-03-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c Ich Troje jak świat (pol.). popmoderna.pl, 2018-08-27. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Paweł Dymek – Piosenka „Prawo” Ich Troje (pol.). [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-03-26)].
- ↑ Oblicza polskiego feminizmu | Kobieta – Deon (pol.). deon.pl. [dostęp 2019-03-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-14)].
- ↑ Cyfrowa Biblioteka Polskiej Piosenki – Michał Wiśniewski (pol.). [dostęp 2019-03-21].
- ↑ XXXIV KFPP – 1997 (pol.). festiwalopole.tvp.pl. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Opole 2019. opole.wyborcza.pl. [dostęp 2019-05-11].
- ↑ Festiwal w Karlshamn: Ich Troje zamiast Shazzy (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2001-07-20. [dostęp 2014-07-20].
- ↑ Wiśniewski walczy o sukces w Niemczech (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-03-15. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski rusza na podbój Niemiec (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Sietse Bakker: Ich Troje to represent Poland this year (ang.). esctoday.com, 2003-01-26. [dostęp 2014-07-21].
- ↑ Ich Troje jedzie na Eurowizję! (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-01-28. [dostęp 2015-02-17].
- ↑ Eurovision Song Contest 2003 (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20].
- ↑ Poland in the Eurovision Song Contest (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Eurovision Song Contest 2006 Semi-Final (ang.). W: EBU [on-line]. eurovision.tv. [dostęp 2014-07-20].
- ↑ Sietse Bakker: Official list German participants confirmed (ang.). esctoday.com, 2003-01-24. [dostęp 2014-08-02].
- ↑ Roel Philips: Michal Wisniewski to try abroad (ang.). esctoday.com, 2004-08-22. [dostęp 2014-12-24].
- ↑ Michał Wiśniewski o półfinale Eurowizji: jesteśmy w d... (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-05-11. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski trzyma kciuki za Polskę na Eurowizji (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-25. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski pomoże Isis Gee (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-04-01. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Sergiusz Królak: Eurowizja 2018. Jak polskie gwiazdy oceniają szanse naszej ekipy? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-05-03. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Łukasz Szewczyk: Domówka 2014 u Wiśniewskiego na żywo w TVR (pol.). media2.pl, 2014-01-26.
- ↑ Michał Wiśniewski: Nowy album za 5 złotych (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-10-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski: I wszystko jasne... (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-08. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski: Jedyny taki koncert! (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-01-13. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Wiśniewski nie wystąpi solo (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-02-10. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski nagra covery (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-13. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Grupa Wirtualna Polska: Red Head Wiśniewskiego zagra tylko covery (pol.). muzyka.wp.pl, 2005-05-11. [dostęp 2018-08-13].
- ↑ Nowy Michał Wiśniewski w maju (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-03-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Płyta Wiśniewskiego bez „Idealnej miłości” (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-05-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski ujawnił kulisy Eurowizji. Padły mocne słowa w stronę TVP (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-10-30. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Adopcja na odległość (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-04-16. [dostęp 2019-08-13].
- ↑ „Pedofile” Latkowskiego w maju w TVP (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-04-21. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Patryk Pallus: Michał Wiśniewski na żywo w Polsacie (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-10-20. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Michał Wiśniewski: Spełniam marzenie! Nie mogę się doczekać (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2010-08-20. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Stary sweterek, czyli gorycz po transformacji (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl. [dostęp 2012-03-09].
- ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart.
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 25.11.2013 – 01.12.2013 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-12-06].
- ↑ Onet Top Ten: podwójny triumf Michała Wiśniewskiego i Patricii Kazadi (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-27. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Nowa piosenka Michała Wiśniewskiego „Filiżanka”. „Matko boska, ale żenada. To jakaś reklama?” | naTemat.pl (pol.). W: Natemat.pl [on-line]. natemat.pl. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Maciej Michalski: Bitwa gwiazd – Michał Wiśniewski vs Natasza Urbańska (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2014-02-08. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Patryk Pallus: Bronisław Komorowski człowiekiem 10-lecia “Faktu”. Okładki roku dla Pyrek, Bońka i Ibisza (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-11-13. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ „Bo Zimą” – Michał Wiśniewski stworzył świąteczny klip (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-12-20. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Patryk Pallus: Bajm, Enej, Kayah, Urszula i Wilki na sylwestrze Polsatu w Katowicach (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2015-11-25. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ 10. jubileuszowa Sylwestrowa Moc Przebojów (pol.). W: Polsat [on-line]. polsat.pl, 2016-12-31. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Michał Wiśniewski i gwiazdy disco polo na „Sylwestrowej Mocy Przebojów” Polsatu. Prowadzą m.in. Ibisz, Dowbor i Korólczyk (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-12-12. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ „Nierdzewny”: nowy solowy album Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-06-17. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 17.06.2016 – 23.06.2016 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-30].
- ↑ Justyna Majkowska i Michał Wiśniewski razem. Zobacz teledysk „Krzyk” (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2026-06-14. [dostęp 2016-06-14].
- ↑ Wojtek Ekonomiuk: Milion Terapii, Dzieciak i Michał Wiśniewski w singlu “Różaniec emigranta” (pol.). W: Codzienna Gazeta Muzyczna [on-line]. cgm.pl, 2016-11-11. [dostęp 2019-09-21].
- ↑ Michał Kurdupski: 2,8 mln widzów Festiwalu weselnych przebojów, 1,6 mln – Top of the Top a 1,4 mln – Gwiazd letniego nieba (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2017-08-22. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Kasia Stankiewicz i Michał Wiśniewski dla gwiazd tańca (pol.). W: Polsat [on-line]. polsat.pl, 2018-04-20. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Damian Kapinos: Ich Troje w opolskim amfiteatrze wypełnionym do ostatniego miejsca (pol.). opole.naszemiasto.pl, 2018-09-09. [dostęp 2019-09-21].
- ↑ Szczęśliwego Nowego Roku 2019 życzy Telewizja POLSAT! (pol.). W: Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-01-01. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski nagrał nową piosenkę. Przeprasza w niej Dominikę Tajner? (pol.). expressilustrowany.pl, 2019-05-08. [dostęp 2020-02-24].
- ↑ Festiwal Weselnych Przebojów 2019. Do trzech razy sztuka! (pol.). W: Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-08-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Festiwal Weselnych Przebojów – Mrągowo 2019: Poprawiny (pol.). W: Polsat [on-line]. polsat.pl, 2019-08-17. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Nowa piosenka Wiśniewskiego przypadła do gustu fanom. Co o niej sądzicie? (pol.). W: Wprost [on-line]. wprost.pl. [dostęp 2020-01-28].
- ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski zapowiada nowy album. „Mam nadzieję, że Paweł Kukiz się nie obrazi” (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2020-06-21. [dostęp 2020-06-23].
- ↑ Mariusz Owczarek, Ryszard Jaźwiński: Michał Wiśniewski w nowej odsłonie (pol.). W: Polskie Radio [on-line]. polskieradio.pl, 2020-06-22. [dostęp 2020-06-23].
- ↑ Gwiazdor: Kulisy (pol.). W: Interia.pl [on-line]. film.interia.pl, 2006-12-02. [dostęp 2012-03-18].
- ↑ Gwiazdor (ang.). imdb.com. [dostęp 2012-03-18].
- ↑ Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku (2003) (pol.). www.filmweb.pl. [dostęp 2012-03-18].
- ↑ Paweł Jurczak: Michal Wisniewski to start acting career (ang.). esctoday.com, 2004-09-15. [dostęp 2014-12-24].
- ↑ Internauci WP o filmach i aktorach roku 2005 (pol.). wirtualnemedia.pl, 2006-01-23. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ filmpolski.pl.
- ↑ Michał Wiśniewski za sterami helikoptera w „Niani” (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2009-04-03. [dostęp 2019-03-21].
- ↑ Łukasz Knapik: TVP1: Michał Wiśniewski w serialu „Młodzi lekarze” 2 (pol.). bochniaisol.pl, 2017-03-11. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski aktorem? Muzyk zagrał w serialu! (pol.). W: RMF FM [on-line]. rmf.fm. [dostęp 2019-04-24].
- ↑ Doda i Wiśniewski jurorami w Vivie (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-09-12. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ „Shibuya” znów na antenie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-01. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Patryk Pallus: “Bitwa na głosy” – Dwójka wybrała muzyczne gwiazdy (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2011-02-01. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Święta Wielkanocne w Dwójce (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-03-29. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Edyta Herbuś będzie śpiewać z czterolatkami (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-27. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Viva dla Chopina (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2010-01-18. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Półfinały oraz finał konkursu Eurowizja w TVP (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2014-04-18. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Szansa na Sukces. Eurowizja Junior 2020 – odcinek drugi (pol.). eurowizja.org, 2020-09-12. [dostęp 2021-02-03].
- ↑ Jestem jaki jestem, czyli Wiśniewski od kuchni (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-02-13. [dostęp 2019-09-17].
- ↑ Oliver Rau: Michal Wisniewski to follow ‘The Osbournes’ fame (ang.). esctoday.com, 2003-02-14. [dostęp 2014-07-22].
- ↑ a b Michał Wiśniewski znów w TVN (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-12-15. [dostęp 2020-02-09].
- ↑ „Serce masz tylko jedno” – Michał Wiśniewski w TVP (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-02-11. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Michał Wiśniewski poprowadzi Opowiedz nam swoją historię (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2010-09-15. [dostęp 2019-03-21].
- ↑ Michał Wiśniewski i Maciej Maleńczuk „Gotowi na ślub” (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Ofensywa programowa MTV Networks Polska (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2008-04-03. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Michał Wiśniewski i Edyta Herbuś nianiami (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-09. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Julia Tryzno: Co wyprawia Aleksandra Szwed? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-01-27. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Sergiusz Królak: Byliśmy na planie „Big Music Quiz”! Co działo się za kulisami? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-04-17. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ „To był rok!” odcinek 2. Anna Wyszkoni i Michał Wiśniewski przeniosą się do roku 2000! Jak go zapamiętali? – Telemagazyn.pl (pol.). www.telemagazyn.pl. [dostęp 2019-05-06].
- ↑ Michał Wiśniewski w nowym programie Polsatu (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-12-13. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Bez Michała Wiśniewskiego w Polsacie (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-12-14. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Cichopek i Wiśniewski na fotelach u Majewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-12-19. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Wielki powrót Violetty Villas (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-24. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Wiśniewski i Wyszkoni na planie telewizyjnego show (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-03-31. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ M. Szarlińska: Faceci Młynarskiej-Moritz (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-03-23. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ E. Latek: Michał Wiśniewski uwielbia Elvisa i dzieciaki (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-10-28. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Adrian Dąbek: Michał Wiśniewski: nie obrażam się, gdy Dominika mówi do mnie „ty ch...” (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2015-05-16. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Karolina Szarawarska: Michał Wiśniewski: nie życzę swoim dzieciom aż tak źle (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-08-14. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Grzegorz Dobek: „Gwiazdy Cejrowskiego”: Michał Wiśniewski z żoną Dominiką Tajner-Wiśniewską gośćmi pierwszego odcinka (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-18. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Grzegorz Dobek: „Gwiazdy Cejrowskiego”: Michał i Dominika Wiśniewscy dementują plotki o rozstaniu. Ich związek ma się wspaniale! (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-21. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Milena Majek: „The Story Of My Life. Historia naszego życia”. Znamy pary drugiej edycji show (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2018-08-28. [dostęp 2019-03-21].
- ↑ Julia Tryzno: Michał Wiśniewski: płacicie za to, żeby się ze mnie ponapieprzać (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2015-12-11. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Karolina Szarawarska: Roast Michała Wiśniewskiego ostrzejszy niż Kuby Wojewódzkiego (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2016-03-16. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Plotki bardziej niszczą kobiety niż mężczyzn (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-06-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Hazard. Kiedy zabawa zmienia się w uzależnienie? (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2017-04-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski broni Zenka Martyniuka. „Nie oskarżajmy go o to, że nie zadbał o dziecko” (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-01-07. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Dwadzieścia świeczek na torcie Ich Troje (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-11-05. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski: „Za 6 miesięcy pójdę w tango...” (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-04-11. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Katarzyna Szczekala: Aniqa kręci swój pierwszy klip! (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-01-21. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Katarzyna Szczekala: Wiśniewski: pierwszy ślub, którego nie przeżywam (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-10-14. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Paweł Piotrowicz: Nocny Kochanek: prawdziwi zdrajcy metalu (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2018-01-17. [dostęp 2019-09-17].
- ↑ Julia Pandecka: Michał Wiśniewski jako „Typowy Janusz” w teledysku innego artysty (pol.). W: Chillizet [on-line]. chillizet.pl, 2019-06-27. [dostęp 2020-02-09].
- ↑ Michał Wiśniewski promuje ofertę „Sami Swoi” (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-02-16. [dostęp 2019-04-08].
- ↑ Sami Swoi bez Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Wyborcza.pl [on-line]. wyborcza.pl, 2006-10-04. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Agnieszka Żądło: Ich Troje – chałtura czy ciągle szczyty? (pol.). warszawa.naszemiasto.pl, 2006-09-04. [dostęp 2020-02-10].
- ↑ a b c Michał Wiśniewski reklamuje sieć Avans (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-03-05. [dostęp 2019-04-08].
- ↑ Michał Wiśniewski w rewolucyjnej kampanii Avansu (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2012-12-03. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Tomasz Wojtas: „Wielkie klikanie” – Avans powtarza w internecie promocję Media Marktu (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2013-03-19. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Wiśniewski zarobił milion na reklamie! A Doda... (pol.). W: Fakt.pl [on-line]. fakt24.pl, 2012-12-05. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Michał Wiśniewski pokerzystą (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2007-11-07. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Michał Wiśniewski reklamuje „przebojową pożyczkę” w SKOK Wołomin (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski dyktatorem... (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-18. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Interesy Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-19. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Biznesowy „Ruch” Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-11-28. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Składanki Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-07. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Jarek Szubrycht: Podsumowanie roku 2006 (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-28. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Ich Troje: 200 tys. sprzedanych sztuk ostatniej płyty (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wiadomości.onet.pl, 2007-05-01. [dostęp 2020-02-24].
- ↑ Nowy biznes Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-04-03. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b c d Paweł Piotrowicz: Im gorzej, tym lepiej (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-07-25. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski bankrutem. Zapadł wyrok ws. upadłości konsumenckiej (pol.). W: Money.pl [on-line]. money.pl, 2018-05-18. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Michał Wiśniewski otwiera kasyno (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-04-11. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Michał Wiśniewski zaprasza do gry (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-06-23. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Live Online Casino. A Real Casino With Live Dealers & Tables Online.
- ↑ WiśniewskiPoker.Com.
- ↑ Polski Portal Pokerowy.
- ↑ Twitch. Twitch. [dostęp 2019-01-16].
- ↑ Zawód? Pasja: Pilot Rajdowy… Pilot Samolotu, czyli Michał Wiśniewski (pol.). automobilrzesz.pl, 2016-08-18. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski wspomina tragicznie zmarłego pilota (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-09-03. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski weźmie udział w rajdach samochodowych (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-11-30. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Gwiazdy redagują „Fakt” (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-12-31. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ a b c d e f g Lusław Dutkowski: Nie wstydźmy się Boga (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-26. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d e f g Paweł Piotrowicz: Żałuję, że żałowałem (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-20. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Ich Troje (ang.). Discogs. Cytat: pop-rock, pop, rock
- ↑ Ich Troje (ang.). AllMusic. Cytat: pop/rock
- ↑ Ich Troje w rockowej wersji (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-08-05. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b c d Agnieszka Groza: Michał Wiśniewski: Mam świadomość błędów, które popełniłem (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2015-11-02. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Maciej Koprowicz: Top 10: Najbardziej rockowe utwory Ich Troje (pol.). W: Antyradio [on-line]. antyradio.pl, 2018-08-31. [dostęp 2019-09-28].
- ↑ a b c d Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: znów jestem na starcie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2016-06-27. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Aleksandra Degórska: 5 polskich przebojów, które są coverami zagranicznych utworów (pol.). W: Antyradio [on-line]. antyradio.pl, 2019-02-26. [dostęp 2019-09-28].
- ↑ Die Toten Hosen o Ich Troje (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2004-11-20. [dostęp 2019-09-28].
- ↑ Ich Troje – Samples, Covers and Remixes (ang.). whosampled.com. [dostęp 2019-09-28].
- ↑ Michał Wiśniewski: Spełniam marzenie! Nie mogę się doczekać (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wiadomosci.onet.pl, 2010-08-21. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: nie ma we mnie żadnej żółci (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2017-12-22. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Michał Wiśniewski zaśpiewa Sinatrę (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-19. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ 1996: wywiad Radio Łódź (pol.). ichtroje.pl. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ a b Wiśniewski. Fan poezji Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2016-02-08. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Sprzeczka muzyków o Ninę Terentiew (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-06-13. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski kończy 45 lat! Pamiętacie te kreacje? (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2017-09-09. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Arkadius: Wiśniewski to tandeta (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-03-02. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b Marta Baran: Tylu kolorów włosów nie miał chyba nikt! (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2019-03-22. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski promuję ofertę Sami swoi (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. m.wirtualnemedia.pl, 2006-02-17. [dostęp 2019-09-25].
- ↑ Michał Wiśniewski powraca solo (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-09-27. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski i Dominika Tajner w „Vivie”! (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2013-11-23. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski zmienia wizerunek (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-01-02. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Kolczyk do trumny (pol.). W: Wprost [on-line]. www.wprost.pl, 2003-08-08. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b 25 Pytań do...Michała Wiśniewskiego! Radio RAMPA Nowy Jork (pol.). W: Radio Rampa [on-line]. youtube.com, 2017-08-16. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ a b Karolina Chibowska: Michał Wiśniewski pozbył się tatuażu z imieniem Tajner? Pochwalił się nową „dziarą” (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-07-23. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Joanna Rokicka: Tatuaż trwalszy niż miłość? Gwiazdy, które uwieczniły ukochanych na skórze (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2014-11-17. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Michał Wiśniewski zapowiada nową płytę (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-01-31. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski: to kobiety odchodziły ode mnie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-06-30. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski: „Są chyba lepsze przykłady ode mnie” (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2015-01-13. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski (pol.). naszedzieci.org.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Wiewiórki Julii i Michał Wiśniewski w Budziku (pol.). klinikabudzik.pl, 2013-11-29. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Paweł Piotrowicz: Michał Wiśniewski: Ich Troje dla dorosłych (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-25. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski płakał po tragedii (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-12. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski pomaga Domowi Dziecka (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-09-29. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ a b c d Michał Wiśniewski odpowiada na zarzuty (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-04-05. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski apeluje do fanów (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-05-19. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Ania i Michał Wiśniewscy rozdają prezenty (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-14. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski: Czekam na pięćdziesiątkę (WYWIAD) (pol.). polskatimes.pl, 2012-04-09. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski zaprasza Violettę Villas (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-08. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Paweł Piotrowicz: Święta pod gwiazdami (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-21. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Świąteczne wyznania Violetty Villas (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-12-28. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ TVP 2 dzieciom (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2004-12-03. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ 'I Ty możesz zostać św. Mikołajem' (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2005-11-28. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Polsat: rusza nowa odsłona kampanii 'Wystarczy chcieć' (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2009-04-30. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Natalia Siwiec i Michał Wiśniewski we wspólnym projekcie! (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-01-03. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Brutalny powrót Wiśniewskiego do Polski (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-12-19. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski stanął przed sądem (pol.). W: Onet.pl [on-line]. wiadomości.onet.pl, 2003-09-16. [dostęp 2019-03-21].
- ↑ Michał Wiśniewski przed sądem (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-02-16. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Violetta Gradek: Michał Wiśniewski przegrał proces z licealistką (pol.). częstochowa.naszemiasto.pl, 2004-11-26. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Zabójca nie chciał rozmawiać z Wiśniewskim (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-10-13. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Wiśniewski znowu w sądzie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2003-11-28. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski udowodni, że ma rację (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-08-21. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski: jakim prawem mnie sądzicie? (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-09-07. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ 10 grudnia wyrok w sprawie więzień kontra liderzy Ich Troje (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-11-27. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Prawomocny wyrok w procesie więzień kontra liderzy Ich Troje (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-12-10. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Michał Wiśniewski: „Jestem niewinny” (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-12-16. [dostęp 2019-04-01].
- ↑ Michał Wiśniewski pozywa „Super Express” (pol.). wirtualnemedia.pl, 2003-10-16. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Michał Wiśniewski na policji (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-03-22. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski w prokuraturze (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-11-17. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Katarzyna Kanclerz pozywa Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-05. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski prześladowany przez Katarzynę R. (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-21. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Psychofanka nęka Wiśniewskiego! On i żona dostali policyjną ochronę (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-11-24. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski o swojej psychofance: sprawa jest w prokuraturze (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-12-03. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Aleksandra Nagel: Znamy listę największych „odlotów” polskiego show-biznesu! (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2011-01-13. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Portret polskiego Internauty (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2003-08-21. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Lesław Dutkowski: Michał Wiśniewski idzie na wojnę z Mandaryną (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-03-22. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Lusław Dutkowski: Michał Wiśniewski: w życiu nie zapłacę abonamentu (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-10-08. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski ostro o Korwin-Piotrowskiej i Robercie Kozyrze (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2013-01-16. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ M. Szarlińska: Górniak irytuje Polaków (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-02-10. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Piotr Partyka: Oto upadłe polskie gwiazdy (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2010-02-10. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Rafał Skrzeczka: Dziesięć powodów, by lubić Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2012-09-07. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ a b Paulina Nowosielska: Walę prosto z mostu (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-06-20. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Przerażający Michał Wiśniewski (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2004-07-12. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Jestem jaki jestem – informacje o 1 edycji.
- ↑ Informacje o programie.
- ↑ Cichopek i Wiśniewski w 'Rozmowach w tłoku' (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-02-20. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Kossakowski chce być jak... Michał Wiśniewski! (pol.). W: Dzień dobry TVN [on-line]. dziendobry.tvn.pl, 2016-09-02. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Adrian Dąbek: „Twoja twarz brzmi znajomo”: Marek Kaliszuk jako Michał Wiśniewski (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2014-09-05. [dostęp 2019-09-16].
- ↑ Takiej Macy Gray w męskim wykonaniu nie było! (pol.). polsat.pl, 2017-04-08. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Dwóch Wiśniewskich na scenie „Twoja Twarz Brzmi Znajomo” (pol.). polsat.pl, 2018-04-28. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Pudzian został Wiśniewskim (pol.). W: Fakt [on-line]. fakt.pl, 2010-05-17. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Nowy Michał Wiśniewski tańczy na lodzie (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-11-16. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ „Rodzina, ach rodzina” na wesoło i z uśmiechem (pol.). polsat.pl, 2016-11-06. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ „Filiżanka”: Szymon Majewski parodiuje Michała Wiśniewskiego (pol.). muzyka.interia.pl, 2013-12-23. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Największe przeboje w sieci? Oto „Piosenki Z Drugiej Ręki”! (pol.). polsat.pl, 2019-05-12. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ O tym, jak Wiśniewski wspólników kantuje (pol.). ksiazki.wp.pl, 2010-04-23. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Biznesowe machlojki lidera Ich Troje (pol.). muzyka.wp.pl, 2004-01-21. [dostęp 2019-09-12].
- ↑ Tata – Stefan Friedmann, Krzysztof Skiba, Tomasz Sekielski, Przemysław Saleta, Krzysztof Hołowczyc, Sonia Ross, Andrzej Grabowski, Andrzej Krzywy (...) – Lubimyczytać.pl (pol.). lubimyczytac.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski w muzeum (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-18. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Królestwo złego smaku (pol.). zw.com.pl, 2005-01-18. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski został dziełem sztuki (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2005-01-22. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski na otwarciu wystawy „Czy mogę prosić o autograf?” w Muzeum Polskiej Piosenki w Opolu (pol.). opole.naszemiasto.pl, 2019-02-07. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Michał Wiśniewski: „Nie wstydzę się przeszłości” – wywiad dla GAYLIFE (pol.). gaylife.pl, 2004-10-11. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Magda Femme opowiada o Wiśniewskim (pol.). W: Interia.pl [on-line]. muzyka.interia.pl, 2004-04-23. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Najgłośniejsze śluby gwiazd (pol.). kobieta.wp.pl, 2010-11-17. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Ślub w lodowej kaplicy.
- ↑ Konrad Szczęsny: Mandaryna i Michał Wiśniewski, pierwsza polska power couple, wzięli ślub 15 lat temu! (pol.). W: Viva! [on-line]. viva.pl, 2018-12-10. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Wiśniewski i Mandaryna to koniec (pol.). W: Interia.pl [on-line]. kobieta.interia.pl, 2005-09-20. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Daniel Ringby: Michal Wisniewski father again! (ang.). esctoday.com, 2003-08-22. [dostęp 2014-07-28].
- ↑ Michał Wiśniewski rozwiódł się po raz trzeci (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Michał Wiśniewski i Anna Świątczak będą mieli córkę (pol.). W: Wirtualnemedia.pl [on-line]. wirtualnemedia.pl, 2006-05-12. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Ania i Michał Wiśniewscy mają córeczkę (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2008-02-02. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski rezygnuje z chrztu (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-07-05. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski i Dominika Tajner biorą ślub (pol.). pomorska.pl, 2012-06-30. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ To naprawdę koniec. Dominika Tajner wyprowadziła się z domu Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Dziennik.pl [on-line]. dziennik.pl. [dostęp 2019-03-20].
- ↑ Karolina Chibowska: Michał Wiśniewski i Dominika Tajner rozwiedli się. Była żona lidera Ich Troje potwierdza: już po wszystkim (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2019-09-30. [dostęp 2019-09-30].
- ↑ Karolina Chibowska: Dominika Tajner potwierdziła nowy związek Wiśniewskiego. Poznała już jego partnerkę (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski oświadczył się ukochanej przed świętami. Czekamy na piąty ślub! (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl. [dostęp 2019-12-28].
- ↑ Marcin Cejrowski, Sergiusz Królak: Michał Wiśniewski o piątej żonie: Pola nie słyszała żadnej mojej piosenki (pol.). W: Plejada.pl [on-line]. plejada.pl, 2020-05-29. [dostęp 2020-05-30].
- ↑ Luiza Nowak: Media: Michał Wiśniewski został ojcem po raz piąty (pol.). W: Onet.pl [on-line]. onet.pl, 2021-01-30. [dostęp 2021-01-30]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-30)].
- ↑ a b Monika Karbarczyk: Michał Wiśniewski: Mam tyle uzależnień, że już mi wystarczy (pol.). W: Radio Zet [on-line]. radiozet.pl, 2020-01-15. [dostęp 2020-01-18].
- ↑ Wiśniewski ma raka. Diagnoza się potwierdziła (pol.). W: Fakt.pl [on-line]. fakt.pl, 2012-08-01. [dostęp 2019-04-01].
- ↑ Michał Wiśniewski wyjedzie z kraju? (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-10-18. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Tomasz Lis za udział w reklamie zarobi 700 tys. zł (pol.). wirtualnemedia.pl, 2007-08-31. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Patryk Pallus: Spadła wartość Lisa i Durczoka, zyskał Majewski – top 100 gwiazd show biznesu (pol.). wirtualnemedia.pl, 2008-07-31. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Oficjalny Blog Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. mwisniewski.blog.onet.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Ruszył blog Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2006-12-08. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ 3 miliony odwiedzin bloga Michała Wiśniewskiego (pol.). W: Onet.pl [on-line]. kultura.onet.pl, 2007-02-06. [dostęp 2019-09-11].
- ↑ Michał Wiśniewski (pol.). W: NaTemat.pl [on-line]. natemat.pl. [dostęp 2019-09-10].
- ↑ Oficjalna lista sprzedaży :: OLIS – Official Retail Sales Chart.
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 25.11.2013 – 01.12.2013 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2013-12-06].
- ↑ Michał Wiśniewski, Ich Troje – Nierdzewny, Remixed (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-07-02].
- ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 17.06.2016 – 23.06.2016 (pol.). olis.onyx.pl. [dostęp 2016-06-30].
- ↑ Michał Wiśniewski – Oś czasu (pol.). www.facebook.com. [dostęp 2019-04-12].
- ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2001 (pol.). W: Związek Producentów Audio-Video [on-line]. zpav.pl. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Fryderyk – Nominowani i laureaci 2002 (pol.). W: Związek Producentów Audio-Video [on-line]. zpav.pl. [dostęp 2019-09-20].
- ↑ Plebiscyt „Mikrofony POPCORNU” rozstrzygnięty (pol.). wirtualnemedia.pl, 2003-03-25. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ Eska przyznała nagrody muzyczne (pol.). wirtualnemedia.pl, 2004-04-19. [dostęp 2019-09-19].
- ↑ IV Festiwal Muzyki Radiowej o Koronę Kielc: Gwiazdy sprzed lat, debiutanci i wielkie hity (pol.). nakoncercie.pl. [dostęp 2018-10-03].
|
|