Mikołaj (Szkrumko)
| ||
| ||
| metropolita iżewski i udmurcki | ||
| ||
| Kraj działania |  Rosja
| |
| Data i miejsce urodzenia | 22 maja 1927 Kizja | |
| Data i miejsce śmierci | 3 czerwca 2015 Iżewsk | |
| metropolita iżewski i udmurcki | ||
| Okres sprawowania | 2001–2015 | |
| Wyznanie | prawosławne | |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny | |
| Inkardynacja | Eparchia iżewska | |
| Śluby zakonne | 13 listopada 1954 | |
| Diakonat | 21 listopada 1954 | |
| Prezbiterat | 11 maja 1969 | |
| Nominacja biskupia | 26 czerwca 1985 | |
| Sakra biskupia | 21 lipca 1985 | |
| |||||||||
| Data konsekracji | 21 lipca 1985 | ||||||||
| Konsekrator | Pimen | ||||||||
| Współkonsekratorzy | Aleksy (Ridigier), Juwenaliusz (Pojarkow), Włodzimierz (Sabodan), Pitirim (Nieczajew), Aleksy (Konoplow), Hiob (Tywoniuk), Metody (Niemcow), Sergiusz (Fomin) | ||||||||
| |||||||||
Mikołaj, imię świeckie Mykoła Szkrumko (ur. 22 maja 1927 w Kizji, zm. 3 czerwca 2015 w Iżewsku[1]) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Z pochodzenia Ukrainiec, urodził się w rodzinie chłopskiej. 22 marca 1948 został aresztowany z powodu swoich przekonań religijnych oraz jako syn represjonowanych rodziców, po czym skazany na ośmioletnie zesłanie do Karelii. Został zwolniony w 1953. W tym samym roku wstąpił do seminarium duchownego w Leningradzie, zaś 13 listopada 1954 złożył wieczyste śluby zakonne. 21 listopada 1954 metropolita leningradzki i nowogrodzki Grzegorz wyświęcił go na hierodiakona. Od 1956 do 1960 służył w różnych parafiach eparchii kalinińskiej, następnie do 1968 w soborze Przemienienia Pańskiego w Iwanowie, następnie w eparchii tulskiej i bielowskiej. 11 maja 1969 metropolita tulski i bielowski Juwenaliusz (Pojarkow) wyświęcił go na hieromnicha i skierował do pracy duszpasterskiej w soborze Wszystkich Świętych w Tule. W 1970 hieromnich Mikołaj uzyskał w trybie zaocznym dyplom seminarium duchownego w Moskwie, zaś w 1973 – Moskiewskiej Akademii Duchownej.
13 lutego 1973 został włączony do składu rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie, od 1974 jako ihumen, zaś od 1977 – jako jej naczelnik z godnością archimandryty. Funkcję tę pełnił do 16 lipca 1982. W tym samym roku metropolita lwowski i tarnopolski Mikołaj wyznaczył go na przełożonego Ławry Poczajowskiej. 26 czerwca 1985 patriarcha moskiewski i całej Rusi Pimen zdecydował o mianowaniu go biskupem zwienigorodzkim, wikariuszem eparchii moskiewskiej, i przedstawicielem Patriarchatu Moskiewskiego przy prawosławnym Patriarchacie Antiochii. Uroczysta chirotonia miała miejsce 21 lipca 1985 z udziałem konsekratorów: patriarchy Pimena, metropolitów tallińskiego i estońskiego Aleksego (Ridigiera), krutickiego i kołomieńskiego Juwenaliusza, rostowskiego i nowoczerkaskiego Włodzimierza (Sabodana), kalinińskiego i kaszyńskiego Aleksego (Konopliowa), arcybiskupów wołokołamskiego Pitirima (Nieczajewa), zarajskiego Hioba (Tywoniuka), woroneskiego i lipieckiego Metodego (Niemcowa) oraz biskupa sołniecznogorskiego Sergiusza (Fomina).
W lipcu 1987 jego tytuł uległ zmianie na arcybiskup oriechowo-zujewski, zaś duchowny został zwierzchnikiem patriarszych parafii w Kanadzie. W lutym 1991 przeniesiony na katedrę władywostocką i nadmorską, zaś w marcu 1992 – iżewską i udmurcką. 25 lutego 2007 otrzymał godność metropolity.
W 2015 odszedł w stan spoczynku[2]. W tym samym roku zmarł[1] i został pochowany na terenie soboru św. Aleksandra Newskiego w Iżewsku[3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
| Poprzednik Serafin (Tichonow) |
Naczelnik rosyjskiej misji prawosławnej w Jerozolimie 1977 – 1982 |
Następca Pantelejmon (Dołganow) |
| Poprzednik Jakub (Panczuk) |
Przełożony Ławry Poczajowskiej 1982 – 1985 |
Następca Marek (Petrowcy) |
| Poprzednik Walenty (Miszczuk) |
Biskup zwienigorodzki 1985 – 1987 |
Następca Nikander (Kowalenko) |
| Poprzednik Benedykt (Plaskin) |
Biskup władywostocki i nadmorski 1991 – 1992 |
Następca Beniamin (Puszkar) |
|
