Mołnia 1-3
| ||
| ||
| Inne nazwy | Molnia 1C, | |
| Indeks COSPAR | 1966-035A | |
| Zaangażowani | OKB-10, OKB-586, Ministerstwo Łączności ZSRR 
| |
| Rakieta nośna | Mołnia 8K78M | |
| Miejsce startu | Bajkonur, Kazachska SRR | |
| Orbita (docelowa, początkowa) | ||
| Perygeum | 546 km | |
| Apogeum | 39414 km | |
| Okres obiegu | 709,8 min | |
| Nachylenie | 65° | |
| Czas trwania | ||
| Początek misji | 25 kwietnia 1966 | |
| Powrót do atmosfery | 11 czerwca 1973 | |
| Wymiary | ||
| Masa całkowita | 1600 kg | |
Mołnia 1-3 – radziecki satelita telekomunikacyjny typu Mołnia 1, trzeci operacyjny satelita tego typu. Transmitował sygnały telewizyjne oraz dwustronną łączność telefoniczną i telegraficzną, korzystając ze stacji naziemnych systemu Orbita.
Budowa i działanie[edytuj | edytuj kod]
Był to jeden z pierwszych radzieckich satelitów telekomunikacyjnych, dlatego część jego misji polegała na testowaniu nowych rozwiązań technicznych. Statek składał się z hermetycznego cylindra, o rozmiarach 3,4×1,6 metra, zakończonego stożkami. W jednym z nich mieścił się system napędowy i silniczków korekcyjnych (KDU-414). Drugi mieścił czujniki zapewniające kontrolę położenia satelity względem Słońca i kuli ziemskiej[1]. W zakończeniach znajdowały się także:
- czuły odbiornik (1000 MHz) i trzy nadajniki (800 MHz, 40W; jeden roboczy, dwa zapasowe). Sygnał telewizyjny nadawany w zakresie 3,4-4,1 GHz
- układy telemetrii
- akumulatory ładowane z ogniw słonecznych
- komputer pokładowy
Wokół sekcji cylindrycznej zamontowane było 6 paneli ogniw słonecznych i dwie kierunkowe anteny paraboliczne, rozmieszczone po przeciwległych stronach. Jedna z nich była zawsze zwrócona ku Ziemi, druga była zapasowa[1].
Misja[edytuj | edytuj kod]
Misja satelity rozpoczęła się 25 kwietnia 1966 roku, kiedy rakieta Mołnia wyniosła z kosmodromu Bajkonur trzeciego operacyjnego satelitę typu Mołnia-1 na silnie wydłużoną orbitę nachyloną pod dużym kątem do równika. Takie rozwiązanie zapewniało widoczność satelity na terytorium ZSRR przez czas od 8 do 12 godzin. Umieszczenie trzech statków na podobnych, ale przesuniętych względem siebie orbitach, zapewniało więc całodobową komunikację na terytorium kraju[1]. W momencie znalezienia się na orbicie otrzymał oznaczenie COSPAR 1966-035A.
W ramach testów systemu SECAM III transmitował kolorowy obraz TV z Moskwy do Francji. Jako wyposażenie dodatkowe, satelitę wyposażono w kamerę służącą do robienia zdjęć pokrywy chmur, dzięki czemu w połączeniu ze zdjęciami z innych satelitów meteorologicznych można było uzyskać szerszy zakres danych o aktualnej sytuacji pogodowej[1].
Satelita spłonął w górnych warstwach atmosfery 11 czerwca 1973 roku.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Molnia 1-3 ↓.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Molnia 1-3 (ang.). NASA gov. [dostęp 2017-04-15].
- Molniya-1 (11F67) (ang.). Gunter's Space Page. [dostęp 2017-04-15].
- Mark Wade: Molniya (ang.). Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2017-04-015].
- Jonathan McDowell: Launch Log (ang.). Jonathan's Space Home Page. [dostęp 2016-08-12].