54°39′08″N 18°25′01″E/54,652222 18,416944Mrzezino
| ||||
| ||||
 Pradolina Redy-Łeby, widok z Mrzezina | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  pomorskie
| |||
| Powiat | pucki | |||
| Gmina | Puck | |||
| Liczba ludności (31.12.2014) | 2483 | |||
| Strefa numeracyjna | 58 | |||
| Kod pocztowy | 84-123 | |||
| Tablice rejestracyjne | GPU | |||
| SIMC | 0170624 | |||
Położenie na mapie gminy wiejskiej Puck   Mrzezino | ||||
Położenie na mapie Polski  Mrzezino | ||||
Położenie na mapie województwa pomorskiego  Mrzezino | ||||
Położenie na mapie powiatu puckiego  Mrzezino | ||||
| 54°39′08″N 18°25′01″E/54,652222 18,416944
| ||||
Mrzezino (kaszb. Mrzeżëno lub też Brzeżëno) – duża wieś kaszubska w Polsce położona w województwie pomorskim, w powiecie puckim, w gminie Puck, na Kępie Puckiej i przy linii kolejowej nr 213 Reda-Hel, dzięki linii kolejowej miejscowość ma bezpośrednie połączenie z Gdynią.
Wieś królewska w starostwie puckim w powiecie puckim województwa pomorskiego w II połowie XVI wieku[1]. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa gdańskiego.
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pierwsze wzmianki o Mrzezinie pochodzą z 1178 roku, kiedy w dokumencie fundacyjnym wieś nazywana jest Merezina[2][3][4]. W okresie średniowiecza wieś znana była m.in. z połowów łososi w pobliskiej rzece Reda. Na terenie wsi w ubiegłym stuleciu znajdowano monety pochodzące z czasów cesarstwa rzymskiego (ok. V i VI wiek n.e.). W Mrzezinie w 1939 i 1953 roku zostały znalezione ślady osadnictwa z wczesnej epoki żelaza, m.in. groby skrzynkowe. Odkryte przedmioty są przechowywane przez Muzeum Archeologiczne w Gdańsku[2]. W przekazie z 1776 roku podawany jest młyn wodny o konstrukcji szkieletowej, pochodzący z 2 poł. XVIII wieku[2].
Podczas zaboru pruskiego wieś nosiła nazwę niemiecką Bresin[5]. Podczas okupacji niemieckiej nazwa Bresin w 1942 została przez nazistowskich propagandystów niemieckich (w ramach szerokiej akcji odkaszubiania i odpolszczania nazw niemieckiego lebensraumu) zweryfikowana jako zbyt kaszubska i przemianowana na nowo wymyśloną i bardziej niemiecką – Brambusch.[6]
Położenie[edytuj | edytuj kod]
Rozległa wielodrożnica, druga pod względem liczby mieszkańców wieś w gminie Puck[7] (2483 osób), położona około 2 km od Zatoki Puckiej, oraz na skraju wysoczyzny, w sąsiedztwie rezerwatu przyrody Beka (193ha). Mrzezino położone jest na morenowym wzniesieniu Kępy Puckiej. Wieś usytuowana jest pomiędzy dwoma rzekami Gizdepką oraz Redą, w otoczeniu lasów i Zatoki Puckiej, sąsiaduje z gminą Kosakowo, Osłoninem, Połchowem, Smolnem oraz Żelistrzewem. Z Mrzezina roztacza się widok na zatokę Pucką, pradolinę Redy i kępę Oksywską.
Infrastruktura[edytuj | edytuj kod]
- Zespół Szkół, w skład którego wchodzą szkoła podstawowa oraz gimnazjum
- Rzymskokatolicka parafia św. Aniołów Stróżów
- Cmentarz katolicki
- Ochotnicza Straż Pożarna
- Klub Sportowy Start Mrzezino
Atrakcje[edytuj | edytuj kod]
.JPG)
Atrakcje Mrzezina to[2]:
- Kościół św. Aniołów Stróżów z lat 30. XX wieku
- Dwie kapliczki
- Miejsca widokowe na Pradolinę Redy, Kępę Oksywską i Zatokę Pucką
- Przy wjeździe od strony rezerwatu zlokalizowany jest pomnik oraz cmentarz żołnierzy niemieckich i radzieckich poległych na tych terenach w walkach podczas II wojny światowej.
Komunikacja[edytuj | edytuj kod]
- Stacja PKP Mrzezino położona na trasie linii kolejowej nr 213: Gdynia – Hel
- Linia autobusowa PKS Wejherowo numer 656: Rumia Dworzec/Reda Dworzec PKP – Puck.
Szlaki turystyczne[edytuj | edytuj kod]
Wieś leży na szlaku licznych pieszych i rowerowych tras turystycznych łączących Puck i Mierzeję Helską z Trójmiastem oraz Rumią i Redą.
Niebieski szlak – Krawędzią Kępy Puckiej – Trasa 33,2 km:
Wejherowo – Reda – Rekowo – Połchowo – Podole – Mrzezino – Mostowe Błota – Osłonino – Rzucewo – Rozgard – Puck
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Mrzezin w Słowniku geograficznym Królestwa Polskiego. T. VI: Malczyce – Netreba. Warszawa 1885.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mapy województwa pomorskiego w drugiej połowie XVI w. : rozmieszczenie własności ziemskiej, sieć parafialna / Marian Biskup, Andrzej Tomczak. Toruń 1955, s. 100.
- ↑ a b c d Franciszek Mamuszka, Ziemia Pucka, Warszawa, PTTK „Kraj”, 1989, ISBN 83-7005-170-7.
- ↑ Dokument fundacyjny z 1178 (odpis z połowy XIII wieku). [dostęp 14 grudnia 2009].
- ↑ Nadmorski Park Krajobrazowy. Historia i kultura. [dostęp 14 grudnia 2009].
- ↑ Wg dr. F. Lorentza „Polskie i kaszubskie nazwy miejscowości na Pomorzu Kaszubskiem” (ISBN 83-60437-22-X) (ISBN 978-83-60437-22-3).
- ↑ Familienforschung in Westpreußen (niem.). [dostęp 2015-08-15].
- ↑ liczbowy wykaz mieszkańców. [dostęp 31 grudnia 2014].
}
| |||||||||||||||
