50°35′03″N 23°46′38″E/50,584167 23,777222Nabróż
 |
Ten artykuł od 2009-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
| Artykuł | 50°35′3″N 23°46′38″E |
| - błąd | 39 m |
| WD | 50°39'N, 23°46'E |
| - błąd | 19696 m |
| Odległość | 465 m |
| ||||
| ||||
 Sanktuarium w Nabrożu | ||||
| Państwo |  Polska
| |||
| Województwo |  lubelskie
| |||
| Powiat | tomaszowski | |||
| Gmina | Łaszczów | |||
| Strefa numeracyjna | 84 | |||
| Kod pocztowy | 22-650 | |||
| Tablice rejestracyjne | LTM | |||
| SIMC | 0893877 | |||
Położenie na mapie gminy Łaszczów   Nabróż | ||||
Położenie na mapie Polski  Nabróż | ||||
Położenie na mapie województwa lubelskiego  Nabróż | ||||
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego  Nabróż | ||||
| 50°35′03″N 23°46′38″E/50,584167 23,777222
| ||||
Nabróż – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów.
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Położenie i historia[edytuj | edytuj kod]
Nabróż – wieś położona w północnej części gminy Łaszczów, w obrębie Grzędy Sokalskiej. W skład miejscowości wchodzi także Nabróż-Kolonia.
Dobra Nabroskie były własnością Drohojewskich, Rakowskich, później należały do Wincentego Rulikowskiego (innego, żyjącego później niż kasztelan). Pierwszy kościół założył w 1411 Jan Szompnik. Na przełomie XIX i XX wieków we wsi była także cerkiew parafialna rusińska, cegielnia i szkółka początkowa[1]. 6 maja 1943, wraz z 15 ukraińskimi mieszkańcami wsi, bestialsko zamordowano proboszcza prawosławnego Sergiusza Zacharczuka[2], przez Kościół Prawosławny uznanego za męczennika[3].
17 maja 1944 r. pięć sotni UPA zaatakowało wieś Nabróż, która stanowiła ważne ogniwo obrony w linii polskiej obrony przed nacjonalistami ukraińskimi, atak został odparty przez partyzantów dowodzonych m.in przez st.sierż. Jana Opiełkę ps. "Arab". Ludność polska została w większości wobec zagrożenia ewakuowana za linię rzeki Huczwa. 19 maja 1944 r. atak nacjonalistów ukraińskich został ponowiony. Tym razem siły ukraińskie były w przewadze. Oddziały polskie poniosły straty i musiały wycofać się z bronionego terenu, zginęło wielu partyzantów oraz 27 osób cywilnych. Straty UPA to 30 zabitych i tyluż rannych nacjonalistów. Nabróż doszczętnie spłonął[4].
Sanktuarium NMP w Nabrożu[edytuj | edytuj kod]
Sanktuarium Maryjne – kościół parafialny pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, ufundowany przez Samuela Łaszcza w 1684 r. przebudowany w latach 1901-1905[5].
Największym skarbem parafii Nabróż jest Cudowny Wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej obecnie znajdujący się w głównym ołtarzu. Ikona Nabroskiej Pani zapisuje się do katalogu miejsc i znaków odwołujących się do cudownego objawienia się Matki Bożej w XIII w. św. Szymonowi Stock w znaku szkaplerza świętego. Po przeprowadzonych badaniach naukowych w 2001 r. stwierdzono, że wizerunek obrazu Matki Bożej posiada malarskie warstwy z początku XVIII w. to jednak pod jego powłoką znajduje się twarz Maryi która odpowiada stylowi malunku z okresu XVIIw. Pomimo takiego spojrzenia na obraz Matki Bożej z Nabroża, okazywana cześć nie uległa zmianie a doznawane łaski znalazły swoje dokumentalne potwierdzenie. Przed Koronacją Obraz został poddany konserwacji i odmalowaniu[6].
- Cmentarz
Około 100 m od kościoła zlokalizowany jest cmentarz parafialny na którym znajduje się wiele zabytkowych grobowców oraz nagrobków żeliwnych i kamiennych.
Odpust[edytuj | edytuj kod]
Jednym z ważniejszych wydarzeń regionu jest odpust odbywający się co roku 16 lipca.
W kościele nabroskim co najmniej od końca XVII wieku znajduje się obraz Matki Boskiej Szkaplerznej uznawany przez ludność za cudowny. Do tego wizerunku Matki Boskiej wędrują pielgrzymki z pobliskich miejscowości zwane kompaniami. Najstarsza i najbardziej znana jest kompania tyszowiecka. Ważnym dla parafii wydarzeniem była koronacja obrazu Matki Bożej Szkaplerznej w Nabrożu dokonana 13 czerwca 2002 roku[7].
Obraz Matki Bożej Szkaplerznej. Nie jest znana dokładna data powstania obrazu, ani autor. Datuje się go na wiek XVIII. Przedstawia Madonnę w półpostaci, w prawej dłoni trzyma ona stylizowany kwiat, zaś lewą ręką obejmuje Dzieciątko, trzymając jednocześnie szkaplerz. Dzieciątko prawą dłoń unosi w geście wskazującym na Matkę Bożą, a w lewej trzyma księgę. Takie ujęcie ikonograficzne należy do typu Matki Bożej Szkaplerznej. Postacie obrazu charakteryzują się subtelnym modelunkiem twarzy. Przykryte są XIX wieczną drewnianą sukienką, pozłacaną i rzeźbioną. Na głowach Madonny i Dzieciątka znajdują się pozłacane korony, wykonane z metalu, mocno rzeźbione, wysadzane drobnymi, bezbarwnymi szkiełkami. Korony podklejane są jasnoczerwonym płótnem. Od wielu lat obraz ten otaczany jest szczególnym kultem wiernych. Świadczą o tym piesze pielgrzymki i liczne wota. Wśród nich znajduje się ok. 60 wot jeszcze z okresu wojen napoleońskich[5].
Galeria[edytuj | edytuj kod]
Sanktuarium
Wnętrze sanktuarium
Wnętrze
Odpust
Cmentarz w Nabrożu
Anioł przed sanktuarium
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Nabróż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 850.
- ↑ Michał Bołtryk, Całe życie pani Kozy, Przegląd Prawosławny Numer 4(214), marzec 2003
- ↑ Br. Marek Urbaniak FSC, Męczennicy chełmscy i podlascy, Tygodnik Niedziela, 9/2004
- ↑ Jerzy Markiewicz, Partyzancki Kraj, Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1980, s. 336, ISBN 83-222-0195-8 (pol.).
- ↑ a b Nabróż - roztocze.info
- ↑ [1] i [2] - Parafia w Nabrożu
- ↑ Historia Nabroża
| |||||||||||||||||||||
