52°27′08″N 14°52′39″E/52,452222 14,877500Ośno Lubuskie
| |||||
| |||||
 Ratusz w Ośnie Lubuskim | |||||
| |||||
| Państwo |  Polska
| ||||
| Województwo |  lubuskie
| ||||
| Powiat | słubicki | ||||
| Gmina | Ośno Lubuskie | ||||
| Prawa miejskie | przed 1347 | ||||
| Burmistrz | Stanisław Kozłowski | ||||
| Powierzchnia | 8,01 km² | ||||
| Populacja (30.06.2016) • liczba ludności • gęstość |
3911[1][2] 488,3 os./km² | ||||
| Strefa numeracyjna | +48 95 | ||||
| Kod pocztowy | 69-220 | ||||
| Tablice rejestracyjne | FSL | ||||
Położenie na mapie gminy Ośno Lubuskie   Ośno Lubuskie | |||||
Położenie na mapie Polski  Ośno Lubuskie | |||||
Położenie na mapie województwa lubuskiego  Ośno Lubuskie | |||||
Położenie na mapie powiatu słubickiego  Ośno Lubuskie | |||||
| 52°27′08″N 14°52′39″E/52,452222 14,877500
| |||||
| TERC (TERYT) | 0805034 | ||||
| SIMC | 0935587 | ||||
Urząd miejski Rynek 169-220 Ośno Lubuskie | |||||
| Strona internetowa | |||||
Ośno Lubuskie (niem. Drossen, daw. Ośno) – miasto w województwie lubuskim, w powiecie słubickim, położone nad rzeką Łęcza i jeziorem Reczynek, na historycznej ziemi lubuskiej. Siedziba gminy miejsko-wiejskiej Ośno Lubuskie. W latach 1975–1998 miasto administracyjnie należało do woj. gorzowskiego.
Miasto o charakterze turystyczno-wypoczynkowym, położone wśród wzgórz morenowych Wysoczyzny Lubuskiej.
Według danych z 1 stycznia 2018 Ośno Lubuskie liczyło 3 911 mieszkańców[1].
Spis treści
Historia[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
W okresie wczesnopiastowskim istniał tu gród obronny. Wzmiankowane po raz pierwszy w 1252 r. jako "civitas forensi Osna". Przywilej miasta uzyskało w roku 1282 od biskupów lubuskich, do których należało. Pierwszym wójtem został Dzierżko z Chyciny[3].Ośno stanowiło własność biskupów lubuskich, a od 1258 roku właścicielami miejscowości byli margrabiowie brandenburscy[4]. Formalnie biskup lubuski przekazał miasto na własność Brandenburgii w 1401 roku. Przed 1347 r. Ośno Lubuskie otrzymało pełne prawa miejskie. W 1369 roku Ośno otrzymało prawo bicia własnej monety. Początkowo była to osada targowa, gród obronny z podgrodziem, z czasem przekształciły się w miasto. W okresie średniowiecza Ośno stało się głównym ośrodkiem ziemi torzymskiej, a od 1447 roku, kiedy ustanowiono tu starostwo krajowe – stolicą ziemi torzymskiej. Było to także miasto dekanalne. Dekanat zorganizowano tu przed 1249 rokiem. Obejmował on 42 kościoły i był największy w całej diecezji[4]. Od 1373 do 1415 wraz z Brandenburgią we władaniu Korony Czeskiej.
Wiele razy miasto płonęło, nie omijały go wojny i zarazy. Miasto słynęło z piwa ośnieńskiego, uprawy kwiatów (plantacje konwalii, stąd nazwa niem. Maiblumenstadt), szparagów i porzeczek. W 1565 roku w Ośnie było 857 warzelni piwa, a w XVIII wieku istniało 157 warsztatów tkackich. W 1584 roku nadano mu prawo urządzania dwóch jarmarków rocznie[4].
Od roku 1810 miasto było stolicą tzw. Ziemi Torzymskiej. Od 1871 w składzie Niemiec.
W 1945 r. zniszczone w 70% miasto zostało włączone do Polski. Dotychczasowych mieszkańców wysiedlono do Niemiec[4]. W 1946 zatwierdzono urzędowo nazwę Ośno[5], w 1948 zatwierdzono obecną nazwę.
W miejscowości działało państwowe gospodarstwo rolne – Państwowe Przedsiębiorstwo Gospodarki Rolnej w Ośnie Lubuskim[6].
Zabytki[edytuj | edytuj kod]
Według rejestru Narodowego Instytutu Dziedzictwa na listę zabytków wpisane są[7]:
- układ urbanistyczny
- kościół parafialny pod wezwaniem św. Jakuba, gotycki z lat 1298-1380 do XIX wieku; najstarsza budowla miasta; kościół posiada wysoką masywną wieżę ozdobioną blendami, wewnątrz m.in. późnorenesansowy polichromowany ołtarz z 1627 roku, ambona z 1619 roku, kamienna chrzcielnica z 1667 roku[8]
- kościół Gminy Nowoapostolskiej, obecnie rzymsko-katolicki filialny pod wezwaniem Podwyższenia Krzyża, Al. Pokoju, z 1933 roku
- kaplica cmentarna pod wezwaniem św. Gertrudy, późnogotycka z połowy XV wieku na cmentarzu
_-_panoramio.jpg)
.jpg)
- mury obronne, z XIV–XV wieku, średniowieczne mury miejski wzniesione w 1477 roku, w których umieszczono 12 baszt; mury otaczają miasto na długości 1350 metrów, są zbudowane z głazów narzutowych, nadbudowane i uzupełniane cegłami
- ratusz z 1517, odbudowany 1842-44, neogotycki ratusz, który stoi na miejscu gotyckiego, wybudowany według projektu architekt Emila Flaminiusa
- dom, ul. 1 Maja 32, szachulcowy, z XVIII wieku/XIX wieku, nie istnieje
inne zabytki:
- synagoga
- stara synagoga
- cmentarz żydowski
- wieża ciśnień z 1903 roku
- liczne kamienice z XVIII i XIX wieku[8].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
- Piramida wieku mieszkańców Ośna Lubuskiego w 2014 roku[10].
Według danych z 30 czerwca 2016 r. miasto miało 3904 mieszkańców[11].
Sport i rekreacja[edytuj | edytuj kod]
W Ośnie Lubuskim istnieje hala sportowa przy Szkole Podstawowej, wyposażona w boiska, sanitariaty oraz widownię na 200 miejsc[12]. Znajduje się tu także Stadion Miejski o pojemności 700 widzów (w tym 360 miejsc siedzących).
Swoją siedzibę ma tu Miejski Klub Sportowy „Spójnia” Ośno Lubuskie, założony w roku 1948 pod nazwą „Chrobry”, grający obecnie w IV lidze. Charakterystyczne barwy zespołu: biało-czerwono-żółte[13][14].
W mieście znajdują się zespoły zieleni miejskiej takie jak Park „Stary Rynek” oraz Park „Słowackiego”.
Transport[edytuj | edytuj kod]
.jpg)
Transport drogowy[edytuj | edytuj kod]
Miasto znajduje się przy drodze wojewódzkiej nr 137 Słubice-Kowalów-Ośno Lubuskie-Międzyrzecz-Trzciel oraz przy drodze wojewódzkiej nr 134 Urad-Rzepin-Ośno Lubuskie-Radachów[15].
Transport kolejowy[edytuj | edytuj kod]
W Ośnie Lubuskim znajduje się stacja kolejowa Ośno Lubuskie, która znajduje się na linii kolejowej nr 364 łączącej Rzepin z Wierzbnem[16].
Wspólnoty wyznaniowe[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Urząd Miasta i Gminy w Ośnie Lubuskim, Ośno Lubuskie: Plan miasta, Wydanie II 2003/2004, ISBN 83-87873-20-9.
- Wojciech Eckert: System obronny Ośna Lubuskiego. Piękno do odkrycia = The fortification of Ośno Lubuskie. A beauty to be discovered, Czasopismo Techniczne - Architektura, zeszyt 7, 2009, s. 235-238.
- Jarosław Lewczuk, Błażej Skaziński, Bożena Grabowska: Zabytki północnej części województwa lubuskiego. Gorzów Wlkp.: WUOZ, 2004. ISBN 83-921289-0-7.
- Roland Semik: Ratusz miejski w Ośnie Lubuskim, w: Wiadomości Powiatowe - biuletyn powiatu słubickiego, grudzień 2013, s. 10 (ISSN 2299-1921).
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b http://www.polskawliczbach.pl/Osno_Lubuskie, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
- ↑ Na Ziemi Ojców, Rocznik Ziem Zachodnich i Północnych, 1962, Towarzystwo Rozwoju Ziem Zachodnich, str. 221
- ↑ a b c d e Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Ośno Lubuskie (pol.). [dostęp 10-06-2010].
- ↑ Zarządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 7 maja 1946 r. (M.P. z 1946 r. nr 44, poz. 85).
- ↑ Mapa topograficzna - Geoportal. [dostęp 2011-09-24].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 56. [dostęp 4.2.13].
- ↑ a b Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Monografia Od Drossen do Ośna Lubuskiego (pol.). [dostęp 10-06-2010].
- ↑ Ludność Ośna Lubuskiego w latach 1933–1939 (niem.). [dostęp 10 czerwca 2010].
- ↑ Ośno Lubuskie polskawliczbach.pl, w oparciu o dane GUS.
- ↑ Plan odnowy miejscowości Ośno Lubuskie (Stan w dniu 31 12 2010 r.), Urząd miasta i gminy Ośno Lubuskie.
- ↑ Urząd Miasta w Ośnie Lubuskim: Budowa hali sportowej przy Zespole Szkól Publicznych w Ośnie Lubuskim. [dostęp 2010-06-10].
- ↑ 90minut.pl: Skarb - Spójnia Ośno Lubuskie. [dostęp 2010-07-27].
- ↑ spojnia.osno.info: Kronika sportowa MKS Spójnia Ośno Lubuskie.. [dostęp 2010-07-27].
- ↑ Pojezierze Lubuskie. Mapa turystyczna 1:120 000. Zakł. Kartogr. Sygnatura, Zielona Góra. 2007. ISBN 978-83-7499-100-1.
- ↑ kolej.one.pl: linia Rzepin-Wierzbno. [dostęp 2010-06-10].
- ↑ Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org [dostęp 2014-06-04].
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Film promocyjny
- Ośno Lubuskie Dokument Moje Miasteczko cz 1.
- Ośno Lubuskie zabytki 2010
- Fotografie i pocztówki z Ośna Lubuskiego
- Stowarzyszenie Morsy Ośno Lubuskie
| |||||||||||
| ||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||||||
| ||||||||||
