OKO.press
| ||
| Typ strony | serwis informacyjny | |
| Data powstania | 15 czerwca 2016 | |
| Autor | Piotr Pacewicz | |
| Właściciel | Fundacja Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO” | |
| Rejestracja | opcjonalna | |
| Wersje językowe | polska | |
| Strona internetowa | ||
OKO.press – polski internetowy serwis informacyjny o tematyce polityczno-społecznej, specjalizujący się w dziennikarstwie śledczym i sprawdzaniu faktów[1][2].
Szczegóły[edytuj | edytuj kod]
Serwis OKO.press został uruchomiony 15 czerwca 2016 przez Fundację Ośrodek Kontroli Obywatelskiej „OKO”, założoną 10 marca 2016 przez Helenę Łuczywo, Seweryna Blumsztajna, Jacka Rakowieckiego, Jana Ordyńskiego i Piotra Pacewicza[3], przy wsparciu: Agory, wydawcy „Gazety Wyborczej”, spółki Polityka i osób prywatnych[4]. Jest przedsięwzięciem non-profit, utrzymując się wyłącznie z dobrowolnych datków czytelników oraz grantów od niezależnych organizacji pozarządowych[2].
Redaktorem naczelnym serwisu jest Piotr Pacewicz, były zastępca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej”. Zastępcami Pacewicza są Magdalena Chrzczonowicz, Michał Danielewski i Bianka Mikołajewska, wcześniej dziennikarka śledcza „Gazety Wyborczej” i „Polityki”.
W październiku 2018 serwis zanotował ponad 1 milion unikalnych użytkowników[5]. Półtora roku później, w kwietniu 2020 roku, odnotowano już ponad 5 milionów unikalnych użytkowników, którzy dokonali ponad 13 milionów odsłon[6].
Działalność[edytuj | edytuj kod]
Jako „obywatelskie narzędzie kontroli władzy”[7] serwis OKO.press ma weryfikować wypowiedzi polityków i osób publicznych.
Spośród publikacji serwisu wyróżniają się: „Śledztwa Oka” o nadużyciach i przypadkach korupcji, dział „Prawda czy fałsz?” ze sprawdzanymi wypowiedziami osób publicznych, analizy realizacji obietnic rządzącej partii i urzędującego prezydenta, a także teksty analityczne o problemach gospodarczych, demograficznych i społecznych[2][8].
Zespół redakcyjny[edytuj | edytuj kod]
Redaktorem naczelnym portalu jest Piotr Pacewicz, jego zastępcami są Bianka Mikołajewska, Magdalena Chrzczonowicz i Michał Danielewski. W skład zespołu redakcyjnego[9] wchodzą również m.in. Edward Krzemień, Adam Leszczyński, Agata Szczęśniak, Anton Ambroziak, Dominika Sitnicka[10].
Pozycja na rynku mediów[edytuj | edytuj kod]
W 2019 roku OKO.press zyskało międzynarodową reputację jako „uznane medium zajmujące się dziennikarstwem śledczym”[11].
W 2020 roku znalazło się wśród najbardziej opiniotwórczych i czytanych mediów w Polsce. W badaniu Digital News Report 2020 roku[12] na zlecenie Instytutu Reutersa, OKO.press zajęło w Polsce pierwsze miejsce w kategorii „Other Online News Brands”, która skupia marki medialne niebędące tradycyjnymi mediami i nienależące do żadnej firmy medialnej[13].
W lipcu 2020 roku w badaniu Instytutu Monitorowania Mediów OKO.press znalazło się w dziesiątce najbardziej opiniotwórczych portali internetowych w Polsce[14]
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- Grand Press 2016 w kategorii „News”: nagroda za cykl tekstów Afera misiewiczowa Konrada Radeckiego-Mikulicza i Stanisława Skarżyńskiego[10];
- Grand Press 2016 w kategorii „Dziennikarka roku”: Bianka Mikołajewska[10];
- Nominacja Grand Press 2016 w kategorii „News”: Bianka Mikołajewska i Konrad Szczygieł za tekst Fundusz ochrony środowiska Szyszki[10];
- Nominacja Grand Press 2018 w kategorii „News”: Konrad Szczygieł i Sebastian Klauziński za teksty o pieniądzach z Funduszu Sprawiedliwości[10];
- Nominacja Grand Press 2018 w kategorii „News”: Bianka Mikołajewska za cykl Policja polityczna;
- Nominacja do Nagrody Radia Zet im. A. Woyciechowskiego: Bianka Mikołajewska za cykl o policyjnej inwigilacji[10];
- Pióro Nadziei 2018 przyznane przez Amnesty International: Anton Ambroziak[10];
- Nagroda Radia Zet im. A. Woyciechowskiego 2019: Bianka Mikołajewska „Dziennikarką Dekady 2010–2019”[10];
- Nagroda „Freedom of Expression” przyznana przez organizację Index on Censorship(ang.) (2020)[15][16][a] ;
- Nagroda „Korony Równości” w kategorii „media” przyznana w plebiscycie Kampanii Przeciw Homofobii za zaangażowanie w walkę o równe prawa dla społeczności LGBTQI (2020)[17][18][19].
Uwagi[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Innymi nominowanymi byli Hong Kong Free Press, SOS Médias Burundi i wenezuelski dziennikarz Marco Ruiz Silvera. 16 kwietnia 2020 r. zwycięzcą ogłoszono OKO.press[15]. Zasiadająca w jury nagrody Rachael Jolley, redaktorka naczelna magazynu „Index on Censorship”, uzasadniła wyróżnienie: „OKO.press działa w Polsce, gdzie media spotykają się z coraz większymi ograniczeniami i coraz trudniej o rzetelną, obiektywną, zweryfikowaną informację. OKO jej dostarcza w czasach, kiedy naprawdę jest potrzebna”.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ruszył serwis OKO.press patrzący na ręce władzy. W redakcji dziennikarze z „GW”, „Polityki”, TVN i TOK FM (pol.). wirtualnemedia.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ a b c Po co OKO? (pol.). oko.press. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Fundacja OKO (pol.). oko.press. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Jarosław Kurski: Mamy na was OKO. wyborcza.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Rekordowy miesiąc OKO.press. Pedofilia w Kościele, PiS prze/wy/grywa wybory, Europa, tęczowa flaga (pol.). oko.press, 2018-11-04. [dostęp 2018-11-26].
- ↑ Trzykrotny wzrost liczby Czytelników OKO.press. Dzięki za zaufanie!, OKO.press, 11 maja 2020 [dostęp 2020-08-26].
- ↑ Agora i Polityka wsparły powstanie serwisu Oko.press (pol.). press.pl. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ Jerzy Baczyński: Otwieramy OKO (pol.). polityka.pl, 2016-06-14. [dostęp 2018-11-07].
- ↑ O nas – Redakcja OKO.press, oko.press [dostęp 2019-05-26] (pol.).
- ↑ a b c d e f g h O nas – redakcja OKO.press, oko.press [dostęp 2019-08-12] (pol.).
- ↑ Poland’s LGBT community under fire ahead of elections, France 24, 8 października 2019 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
- ↑ Poland, Digital News Report [dostęp 2020-08-26] (ang.).
- ↑ Miłada Jędrysik, Piotr Pacewicz, OKO.press wśrod opiniotwórczych i najchętniej czytanych portali, OKO.press, 23 czerwca 2020 [dostęp 2020-08-26].
- ↑ Najbardziej opiniotwórcze media w Polsce – lipiec 2020, IMM – monitoring mediów, 25 sierpnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (pol.).
- ↑ a b Index on Censorship – Journalism 2020, Index on Censorship, 16 kwietnia 2020 [dostęp 2020-08-26] (ang.).
- ↑ Anna Wójcik: OKO.press z nagrodą Freedom of Expression 2020 za obronę wolności słowa w Polsce! Dziękujemy!. OKO.press, 16 kwietnia 2020. [dostęp 2020-12-24].
- ↑ Kampania Przeciw Homofobii przyznała Korony Równości za wspieranie społeczności LGBT+. noizz.pl, 28 września 2020. [dostęp 2 października 2020].
- ↑ Mateusz Witczak: Korony Równości. Kilka pokoleń przeciw homofobii. polityka.pl, 28 września 2020. [dostęp 2 października 2020].
- ↑ Magdalena Chrzczonowicz, Agata Szczęśniak: OKO.press z Koroną Równości! Nagrodzono też Wandę Traczyk-Stawską, Agnieszkę Dziemianowicz-Bąk, Atlas Nienawiści. OKO.press, 27 września 2020. [dostęp 2 października 2020].